იოანეს სახარება
თავი მეცხრე
1. იქიდან წამოსულმა დაინახა კაცი, რომელიც ბრმა იყო დაბადებიდან.
2. მისმა მოწაფეებმა ჰკითხეს: რაბი, ვინ სცოდა? ამან თუ ამისმა მშობლებმა, ბრმა რომ
დაიბადა?
3. მიუგო იესომ: არც ამან სცოდა და არც ამისმა მშთბლებმა, არამედ რათა გაცხადდნენ
უფლის საქმენი მასში.
4. ჩვენ გვმართებს, სანამდის დღეა, ვაკეთოთ ჩემი მომავლინებლის საქმე; მოდის ღამე,
როცა ვეღარავინ შესძლებს კეთებას.
5. სანამდის ამ ქვეყნადა ვარ, ქვეყნის ნათელი ვარ.
6. ეს რომ თქვა, მიწაზე დააფურთხა, ტალახი მოზილა ფურთხით, თვალებზე წაუსვა ბრმას
7. და უთხრა: წადი და მოიბანე სილოამის (რაც თარგმნით ნიშნავს მოვლინებულს) აუზში.
ისიც წავიდა, მოიბანა და მოვიდა თვალახელილი.
8. ხოლო მეზობლები და ისინი, ვისაც ადრე მათხოვრად მჯდომარე ეხილა იგი, ამბობდნენ:
განა ეს არ არის, ვინც იჯდა და მათხოვრობდა?
9. ერთნი ამბობდნენ: ეს არის; მეორენი: მას ჰგავსო; თვითონ კი ამბობდა: მე ვარ.
10. მაშინ ჰკითხეს: როგორ აგეხილა თვალი?
11. მან კი მიუგო: კაცმა, რომელსაც ჰქვია იესო, ტალახი მოზილა, თვალებზე მცხო და მითხრა, სილოამს წადი და მოიბანეო. მეც წავედი,
მოვიბანე და ამეხილა თვალი.
12. კვლავ ჰკითხეს: სად არის იგი? მან კი მიუგო: არ ვიცი.
13. და მიიყვანეს ყოფილი ბრმა ფარისეველებთან.
14. შაბათი იყო ის დღე, როცა ტალახი მოზილა იესომ და თვალი აუხილა.
15. ფარისევლებმაც ჰკითხეს, როგორ აეხილა თვალი, და უთხრა მათ: ტალახი დამადო
თვალებზე, მოვიბანე და ვხედავ.
16. ზოგიერთი ფარისეველი ამბობდა: ის კაცი ღმრთისაგან არ არის, რაკიღა არ იცავს
შაბათს, სხვები კი ამბობდნენ: როგორ შეუძლია ცოდვილ კაცს ამნაირ სასწაულთა მოხდენა? და იყო ცილობა მათ შორის.
17. კვლავ ჰკითხეს ბრმას: რას იტყვი მასზე, ვინც თვალი აგიხილა? ხოლო მან თქვა:
წინასწარმეტყველია.
18. არ დაუჯერეს იუდეველებმა, რომ ბრმა იყო და შემდეგ აეხილა თვალი, სანამ არ
უხმეს თვალახელილის მშობლებს
19. და ჰკითხეს მათ: ეს არის თქვენი ძე, რომელზედაც ამბობთ, ბრმა დაიბადაო? მაშ,
ახლა როგორღა ხედავს?
20. მიუგეს მისმა მშობლებმა
და უთხრეს: ჩვენ ვიცით, რომ ეს ჩვენი ძეა და ბრმა დაიბადა;
21. მაგრამ ახლა როგორღა ხედავს, არ ვიცით, და არც ის ვიცით, ვინ აუხილა თვალი.
თავად ჰკითხეთ, სრულწლოვანია; თავისას თვითონ იტყვის.
22. ასე თქვეს მისმა მშობლებმა, ვინაიდან იუდეველებისა ეშინოდათ, რადგანაც
იუდეველებს პირი შეეკრათ: ვინც აღიარებს მას ქრისტედ, სინაგოგიდან მოვკვეთთო.
23. ამიტომაც თქვეს მისმა მშობლებმა: სრულწლოვანია, თავად ჰკითხეთო.
24. მეორედაც მოუხმეს იმ კაცს, რომელიც ბრმა იყო, და უთხრეს: მიაგე დიდება ღმერთს:
ჩვენ ვიცით, რომ ის კაცი ცოდვილია.
25. ხოლო მან მიუგო და თქვა: ცთდვილია თუ არა, არ ვიცი: ერთი ეს ვიცი, რომ ბრმა
ვიყავი და ახლა კი ვხედავ.
26. კვლავ ჰკითხეს: მაინც რა გიყო, როგორ აგიხილა თვალი?
27. მიუგო მათ: აკი გითხარით და არ მისმინეთ; კიდევ რისი მოსმენა გნებავთ? ან იქნებ
გსურთ დაემოწაფოთ?
28. მათ კი გალანძღეს და უთხრეს: მისი მოწაფე შენა ხარ, ხოლო ჩვენ მოსეს მოწაფეები
ვართ.
29. ჩვენ ვიცით, რომ მოსეს ელაპარაკა ღმერთი; ის კი, არ ვიცით, საიდან არის.
30. მიუგო კაცმა და უთხრა მათ: საკვირველი ის არის, რომ არ იცით, საიდან არის;
მაგრამ მე კი ამიხილა თვალი.
31. ჩვენ ვიცით, რომ ღმერთი არ უსმენს ცოდვილებს; არამედ ვინც ღვთისმოსავია და
ასრულებს ღმრთის ნებას, მას უსმენს.
32. სად გაგონილა, რომ ვინმეს თვალი აეხილოს ბრმადშობილისთვის?
33. ღმრთისაგან რომ არ იყოს, ვერაფერსაც ვერ გახდებოდა.
34. მიუგეს მათ და უთხრეს: მთლიანად ცოდვებში შობილი ხარ და ჩვენ გვასწავლი? და
გამოაგდეს იგი.
35. იესომ რომ გაიგო, გამოაგდესო, მონახა იგი და უთხრა: გწამს კაცის ძე?
36. მიუგო მან და თქვა: ვინ არის, უფალო, რომ ვიწამო?
37. უთხრა მას იესომ: შენ გინახავს იგი; ვინც გელაპარაკება, სწორედ ის არის.
38. ხოლო მან თქვა: მწამს, უფალო, და თაყვანი სცა მას.
39. იესომ უთხრა: განსასჯელად მოველ ამ ქვეყნად, რათა
ბრმებმა იხილონ, მხედველნი კი ბრმებად იქცნენ.
40. ეს რომ გაიგონეს, მასთან მყოფმა ფარისევლებმა უთხრეს: ნუთუ ჩვენც ბრმები ვართ?
41. უთხრა მათ იესომ: ბრმები რომ იყოთ, ცოდვაც არ გექნებოდათ; ახლა კი ამბობთ,
ვხედავთო, და ცოდვაც თანა გაქვთ.
| 
