იობი

თავი მეთორმეტე

1. მიუგო იობმა და უთხრა:

2. ნამდვილად! რადგან ხალხნი ხართ, თქვენთან ერთად მოკვდება სიბრძნეც.

3. მეც თქვენსავით მაქვს გონება, თქვენზე ნაკლები არც მე ვარ. ვის არ გაუგონია მსგავსი ამბები?

4. მოყვასის დასაცინი შევიქენი მე, ღვთის მხმობელი და მისგან პასუხნაცემი; დასაცინი შევიქენი მართალი, წაფელი.

5. სირცხვილის მაშხალა ამპარტავნის ფიქრებს! სიმტკიცე ფეხმობარბაცეს!

6. სიმშვიდე სუფევს მძარცველთა კარვებში და უშიშრად არიან ღვთის მგმობელნი, ვინც ღმერთი მოიყვრა თავისი ხელით;

7. ერთი ჰკითხე პირუტყვს და გასწავლის, ცის ფრინველს და გამცნობს.

8. ანდა შესჩივლე მიწას და გასწავლის, მოგახსენებენ ზღვის თევზები.

9. ვინ არ იცის ყველა ამათ შორის, რომ ღვთის ხელმა შექმნა ეს?

10. ვის ხელშიც არის ყოველი სულდგმულის სამშვინველი და მთელი კაცთა მოდგმის სული?

11. განა ყური არ განიცდის სიტყვას და სასა არ გრძნობს საჭმლის გემოს?

12. განა მოხუცებშია სიბრძნე და დღეგრძელებში ჭკუა?

13. მასთან არის სიბრძნე და ძალი, მისია რჩევა და ჭკუა.

14. აჰა, დაანგრევს და ვეღარ აშენდება, ჩაკეტავს კაცს და ვეღარ დაიხსნება.

15. დააკავებს წყლებს და დაშრებიან, გაუშვებს და მიწას დაღარავენ.

16. მასთან არის ძალი და ძლევა, მისია ცთუნებული და მაცთუნებელი.

17. მრჩეველნი ტყვედ მიჰყავს, მსაჯულებს აბრიყვებს;

18. მეფეებს სარტყელს შემოახსნის და წელზე ძონძებს შემოარტყამს;

19. ტყვედ მიყავს მღვდლები და ამხობს ძალმოსილთ;

20. ართმევს მეტყველებას, სარწმუნო ხალხს და გაგების უნარს მოხუცებულებს;

21. თავსლაფს ასხამს დიდებულებს და ძლიერებს სარტყელს უმსუბუქებს;

22. აცხადებს იდუმალებებს წყვდიადიდან და სინათლეზე გამოჰყავს ბნელი;

23. აძლიერებს ხალხებს და ანადგურებს, განავრცობს ხალხებს და უძღვება;

24. ჭკუას ურევს ქვეყნის ერის თავკაცებს და უგზოუკვლო უდაბნოში ახეტიალებს;

25. ხელის ცეცებით დადიან ბნელში უსინათლოდ, მთვრალებივით ახეტიალებს.