ძველი აღთქმა
1. და გაიგონა იაკობმა სიტყვები ლაბანის ძეებისა, რომლებიც ამბობდნენ: წაიღო იაკობმა ყველაფერი, რაც ჩვენი მამისაა, და იმისგან, რაც იყო ჩვენი მამისა, შექმნა მთელი ეს დიდება.
2. და დაინახა იაკობმა ლაბანის სახე, და აჰა, არ იყო მის მიმართ, როგორც გუშინ და გუშინწინ.
3. და უთხრა უფალმა იაკობს: დაბრუნდი მამაშენის ქვეყანაში და შენს ნათესაობაში და ვიქნები შენთან.
4. და გაგზავნა იაკობმა და მოუხმო ლიას და რაქელს ველზე, სადაც იყო ფარა,
5. და უთხრა მათ: ვხედავ მე თქვენი მამის სახეს, რომ არ არის ჩემ მიმართ, როგორც გუშინ და გუშინწინ; ხოლო ღმერთი ჩემი მამისა იყო ჩემთან.
6. და თქვენ იცით, რომ მთელი ჩემი ძალით ვემსახურე თქვენს მამას.
7. ხოლო თქვენმა მამამ მომატყუა მე, და შეცვალა ჩემი საზღაური ათი კრავისა, და არ დაანება მას ღმერთმა, რომ ბოროტება გაეკეთებინა ჩემთვის.
8. თუ ასე იტყვის: ჭრელები იქნება შენი საზღაური, იგებს ყველა ცხვარი ჭრელს, ხოლო თუ იტყვის: თეთრები იქნება შენი საზღაური, იგებს ყველა ცხვარი თეთრს.
9. და წაართვა ღმერთმა მთელი ფარა თქვენს მამას და მომცა მე იგი.
10. და იყო, როცა მაკდებოდა ცხვარი, ვნახე ჩემი თვალით ისინი ძილში, და აჰა, ვაცები და ვერძები ასულები იყვნენ ცხვრებზე და თხებზე, მოთეთროები და ჭრელები და ნაცრისფრად დაწინწკლულები.
11. და მითხრა მე ღვთის ანგელოზმა ძილში: იაკობ; ხოლო მე ვთქვი: რა არის?
12. და თქვა: აახილე შენი თვალები და ნახე ვაცები და ვერძები, ასულები ცხვრებზე და თხებზე, მოთეთროები და ჭრელები და ნაცრისფრად დაწინწკლულები, რადგან ვნახე, რასაც შენ ლაბანი გიკეთებს.
13. მე ვარ ღმერთი, რომელიც გეჩვენა შენ ღვთის ადგილზე, იქ, სადაც სცხე ჩემთვის სვეტს და აღმითქვი მე იქ აღთქმა; ახლა ადექი და გადი ამ ქვეყნიდან და წადი ქვეყანაში, სადაც დაიბადე შენ, და ვიქნები შენთან.
14. და მიუგეს რაქელმა და ლიამ და უთხრეს მას: აღარ არის ჩვენი წილი ან მემკვიდრეობა ჩვენი მამის სახლში?
15. განა უცხოებად არ ვითვლებით მისთვის? რადგან გაგვყიდა ჩვენ და ჭამით შეჭამა ჩვენი ვერცხლი.
16. მთელი სიმდიდრე და დიდება, რაც წაართვა ღმერთმა ჩვენს მამას, ჩვენი იქნება და ჩვენი შვილებისა. ახლა, რაც გითხრა შენ ღმერთმა, გააკეთე.
17. და ადგა იაკობი და შესხა თავისი ცოლები და თავისი შვილები აქლემებზე,
18. და წაიღო მთელი თავისი ქონება და მთელი თავისი მონაგარი, რაც შეიძინა შუამდინარეთში და ყველაფერი, რაც მისი იყო, რათა წასულიყო ისააკთან, თავის მამასთან, ქანაანის ქვეყანაში.
19. ხოლო ლაბანი მიდიოდა თავისი ცხვრის გასაპარსად, და მოიპარა რაქელმა თავისი მამის კერპები.
20. და დაუმალა იაკობმა ლაბან ასურელს და არ შეატყობინა მას, რომ გარბოდა,
21. და გაიქცა იგი და ყოველივე, რაც მისი იყო, და გადალახა მდინარე და გაემართა გალაადის მთისკენ.
22. და შეატყობინეს ლაბან ასურელს მესამე დღეს, რომ გაიქცა იაკობი;
23. და თან წაიყვანა ყველა თავისი ძმა და დაედევნა უკან მას შვიდი დღის გზაზე და დაეწია მას გალაადის მთაზე.
24. და მივიდა ღმერთი ლაბან ასურელთან ძილში ღამით და უთხრა მას: გაუფრთხილდი თავს, რომ არ თქვა იაკობთან ცუდი.
25. და დაეწია ლაბანი იაკობს; და იაკობმა აღმართა თავისი კარავი მთაზე; ხოლო ლაბანმა დააყენა თავისი ძმები გალაადის მთაზე.
26. და უთხრა ლაბანმა იაკობს: რა ჩაიდინე? რატომ გაიქეცი ფარულად და გამქურდე მე და წაიყვანე ჩემი ასულები, როგორც ტყვეები, მახვილით?
27. და რომ შეგეტყობინება ჩემთვის, გამოგიშვებდი შენ მხიარულებით და სიმღერით, დაფითა და ქნარით.
28. არ მეღირსა ჩემი შვილებისა და ჩემი ასულების ამბორი. და ახლა უგუნურად მოიქეცი.
29. და ახლა შეუძლია ჩემს ხელს, რომ გიბოროტოს შენ; მაგრამ შენი მამის ღმერთმა გუშინ მითხრა მე და თქვა: გაუფრთხილდი თავს, რომ არ თქვა იაკობთან ცუდი.
30. ახლა იმიტომ წამოსულხარ, რადგან წადილით გეწადა წასვლა შენი მამის სახლში; რატომ მოიპარე ჩემი ღმერთები?
31. ხოლო მიუგო იაკობმა და უთხრა ლაბანს: რადგან შემეშინდა და ვთქვი, ვაითუ წაგერთმია შენი ასულები ჩემთვის და ყველაფერი - რაც ჩემია;
32. და თქვა იაკობმა: ვისთანაც იპოვეი შენს ღმერთებს, არ იცოცხლებს ჩვენი ძმების წინაშე. ამოიცანი, რა არის შენი ჩემთან, და აიღე. - და ვერ ამოიცნო მასთან ვერაფერი. და არ იცოდა იაკობმა, რომ რაქელმა, მისმა ცოლმა, მოიპარა ისინი.
33. და შევიდა ლაბანი და ეძება ლიას სახლში და ვერ იპოვა; და გამოვიდა ლიას სახლიდან და ეძება იაკობის სახლში და ორი მხევლის სახლში და ვერ იპოვა, და შევიდა რაქელის სახლშიც.
34. ხოლო რაქელმა აიღო კერპები და შეაწყო აქლემის უნაგირში და დაჯდა მათზე.
35. და უთხრა თავის მამას: მძიმედ ნუ მიიღებ, ბატონო; არ შემიძლია წამოდგომა შენ წინაშე, რადგან დედათა წესი მაქვს. და ეძება ლაბანმა მთელ სახლში და ვერ იპოვა კერპები.
36, და განრისხდა იაკობი და წაეჩხუბა ლაბანს; და მიუგო იაკობმა და უთხრა ლაბანს: რაშია ჩემი უსამართლობა და რა არის ჩემი ცოდვა, რომ დამედევნე მე უკან,
37. და რომ ეძებე მთელ ჩემს ჭურჭელში, რა იპოვე შენი სახლის მთელი ჭურჭლიდან? დადე აქ შენი ძმებისა და ჩემი ძმების წინაშე და გვამხილონ ჩვენ ორივენი.
38. ეს ოცი წელია, მე ვარ შენთან; შენი ცხვრები და შენი თხები უშვილოები არ ყოფილან; შენი ცხვრების ვერძები არ შემიჭამია;
39. ნამხეცავი არ მომიტანია შენთვის, მე თვითონ ვზღავდი დღისით მოპარულს და ღამით მოპარულს;
40. ვიყავი დღისით დამწვარი სიცხით და ღამით - ყინვით და არ მიჰკარებია ძილი ჩემს თვალებს.
41. ეს ოცი წელია, მე ვარ შენს სახლში; ვიმსახურე შენთვის თოთხმეტი წელი შენი ორი ასულის სანაცვლოდ და ექვსი წელი - შენს ცხვარში, და დააკელი ჩემს საზღაურს ათი კრავი.
42. რომ არ ყოფილიყო ღმერთი ჩემი მამის, აბრაამისა, ჩემთან და შიში ისააკისა, ახლა ცარიელს გამიშვებდი მე; ჩემი დამდაბლება და ჩემი ხელების ნაშრომი იხილა ღმერთმა და გამხილა შენ გუშინ.
43. და მიუგო ლაბანმა და უთხრა იაკობს: ეს ასულები ჩემი ასულები არიან და ეს ძეები ჩემი ძეები არიან, და ეს საქონელი ჩემი საქონელია, და ყველაფერი, რასაც შენ ხედავ, ჩემია და ჩემი ასულებისა. რა ვუყო მათ დღეს ან მათს შვილებს, რომლებიც შვეს?
44. და ახლა, მოდი, დავდოთ აღთქმა მე და შენ, და იქნება მოწმობად ჩემსა და შენ შორის. და უთხრა მას იაკობმა: აჰა, არავინ არის ჩვენთან; აჰა, ღმერთია მოწმე ჩემსა და შენ შორის.
45. და აიღო იაკობმა ქვა და აღმართა იგი სვეტად.
46. და უთხრა იაკობმა თავის ძმებს: შეაგროვეთ ქვები. და შეაგროვეს ქვები და გააკეთეს ბორცვი, და ჭამეს და სვეს იქ, ბორცვზე. და უთხრა მას ლაბანმა: ეს ბორცვი მოწმობს ჩემსა და შენ შორის დღეს.
47. და უთხრა ლაბანმა იაკობს: აჰა, ეს ბორცვი და სვეტი, რომელიც აღვმართე ჩემსა და შენ შორის; მოწმობს ეს ბორცვი და მოწმობს ეს სვეტი; ამის გამო ეწოდა მისი სახელი „ბორცვი მოწმობს“
49. და სვეტს - „ხილვა“, რაზეც თქვა: იხილოს ღმერთმა ჩემსა და შენ შორის, რომ დავშორდებით ერთმანეთს.
50. თუ დაამდაბლებ ჩემს ასულებს, თუ მოიყვან ცოლებს ჩემს ასულებთან, იხილე, არავინ არის ჩვენთან; ღმერთია მოწმე ჩემსა და შენ შორის.
51. და უთხრა ლაბანმა იაკობს: აჰა, ეს ბორცვი და სვეტი, რომელიც აღვმართე ჩემსა და შენ შორის.
52. და თუ მე არ გადმოვლახავ შენკენ, ნურც შენ გადმოლახავ ჩემკენ ამ ბორცვს და ამ სვეტს ბოროტებით,
53. აბრაამის ღმერთმა და ნაქორის ღმერთმა განსაჯოს ჩვენ შორის.
54. და დაიფიცა იაკობმა ისააკის, თავისი მამისა, შიში. და შესწირა იაკობმა მსხვერპლი მთაზე, და მოუხმო თავის ძმებს და ჭამეს და სვეს და დაიძინეს მთაზე.
1. და ადგა ლაბანი განთიადისას და ეამბორა თავის ძეებს და თავის ასულებს და აკურთხა ისინი და დაბრუნდა ლაბანი და წავიდა თავის მხარეში.
2. და იაკობი წავიდა თავის გზაზე. და აიხედა და დაინახა ღვთის ბანაკი, დაბანაკებული, და შეხვდნენ მას ღვთის ანგელოზები;
3. და თქვა იაკობმა, როცა დაინახა ისინი: ღვთის ბანაკია ეს; და უწოდა იმ ადგილს სახელად ბანაკები.
4. და გაგზავნა იაკობმა მაცნეები თავისზე წინ ესავთან, თავის ძმასთან, სეირის ქვეყანაში, ედომის მხარეში,
5. და უბრძანა მათ და თქვა: ასე უთხარით ჩემს ბატონს, ესავს: ასე ამბობს შენი მონა იაკობი: ლაბანთან ვმწირობდი და დავყოვნდი აქამდე.
6. და მყავს მე ძროხები და სახედრები და ცხვრები და მონები და მხევლები და გამოვგზავნე, რომ შევატყობინო ჩემს ბატონს, ესავს, რათა პოვოს შენმა მონამ მადლი შენ წინაშე.
7. და დაბრუნდნენ მაცნეები იაკობთან და უთხრეს: მივედით შენს ძმასთან, ესავთან, და აჰა, მოდის შენს შესახვედრად და ოთხასი კაცი მასთან ერთად.
8. და შეეშინდა იაკობს ძლიერ და შეშფოთდა. და გაყო თავისთან მყოფი ხალხი და ძროხები და ცხვრები ორ ბანაკად
9. და თქვა იაკობმა: თუ მოვა ესავი ერთ ბანაკში და გაანადგურებს მას, მეორე ბანაკი გადარჩება.
10. და თქვა იაკობმა: ღმერთო ჩემი მამის, აბრაამისაო, და ღმერთო ჩემი მამის, ისააკისაო, უფალო, რომელმაც მითხარი მე: იჩქარე ქვეყანაში, სადაც დაიბადე შენ, და სიკეთეს გაგიკეთებ შენ,
11. საკმარისია ჩემთვის მთელი სიმართლე და მთელი ჭეშმარიტება, რაც გაუკეთე შენს მონას, რადგან ჩემი კვერთხით გადავლახე ეს იორდანე, ხოლო ახლა ვიქეცი ორ ბანაკად.
12. მიხსენი მე ჩემი ძმის, ესავის, ხელისგან, რადგან მეშინია მე მისი, ვაითუ მოვიდეს და მომკლას მე დედაწულიანად.
13. ხოლო შენ თქვი: სიკეთეს კეთილად გაგიკეთებ შენ და ვაქცევ შენს თესლს, როგორც ზღვის ქვიშას, რომელიც არ დაითვლება სიმრავლის გამო.
14. და დაიძინა იქ იმ ღამეს. და აიღო, რაც ძღვენი მოჰქონდა, და გაუგზავნა ესავს, თავის ძმას;
15. თხა - ორასი, ვაცი - ოცი, ცხვარი - ორასი, ვერძი - ოცი,
16. მეწველი აქლემები და მათი კოზაკები - ოცდაათი, ძროხა - ორმოცდაათი, კურო - ათი, სახედარი - ოცი და ჩოჩორი - ათი.
17. და მისცა თავის მსახურებს ხელში სამწყსო სათითაოდ. და უთხრა თავის მსახურებს: წადით ჩემ წინ და დააშორეთ სამწყსო სამწყსოს.
18. და უბრძანა პირველს და უთხრა: თუ შეგხვდება შენ ესავი, ჩემი ძმა, და გკითხავს შენ და გეტყვის: ვისი ხარ და სად მიდიხარ და ვისია ეს, რაც შენ წინ მიდის,
19. უთხარი: შენი მონის, იაკობისა; ძღვენი გამოუგზავნა ჩემს ბატონს, ესავს, და აჰა, იგი ჩვენ უკან არის.
20. და უბრძანა პირველს და მეორეს და მესამეს და ყველა წინ მავალს, ვინც ამ სამწყსოს უკან მიდიოდა, და უთხრა: ამ სიტყვისამებრ უთხარით ესავს, როცა გნახავთ თქვენ იგი.
21. და უთხარით: აჰა, შენი მონა, იაკობი, მოდის ჩვენ უკან. რადგან თქვა: შემოვირიგებ მას ჩემ წინ მავალი ძღვნით და ამის შემდეგ ვნახავ მის პირს, იქნებ მიმიღოს მე.
22. და მიდიოდა ძღვენი მის წინ, ხოლო მან დაიძინა იმ ღამეს ბანაკში.
23. და ადგა იმ ღამეს და წაიყვანა თავისი ორი ცოლი და ორი მხევალი და თერთმეტი შვილი და გადალახა იაბოკის გადასასვლელი;
24. და წაიყვანა ისინი და გადალახა ნაღვარევი და გადაიყვანა ყოველივე, რაც მისი იყო.
25. და დარჩა იაკობი მარტო და ერკინებოდა კაცი მას განთიადამდე.
26. და ნახა, რომ უძლურია მასთან, და შეეხო მისი ბარძაყის არეს და გაუშეშა ბარძაყის არე იაკობს მან მასთან შერკინებისას
27. და უთხრა მას: გამიშვი მე, რადგან დადგა ცისკარი. ხოლო მან უთხრა: არ გაგიშვებ შენ, თუ არ მაკურთხებ მე.
28. და უთხრა მას: რა არის შენი სახელი? ხოლო მან უთხრა: იაკობი.
29. და უთხრა მას: აღარ გეწოდება შენ სახელი იაკობი, არამედ ისრაელი იქნება შენი სახელი, რადგან გაძლიერდი ღმერთთან და ადამიანებთანაც ძლიერი იქნები.
30. და ჰკითხა იაკობმა და თქვა: მითხარი მე შენი სახელი. და თქვა: რისთვის მეკითხები ჩემს სახელს? საკვირველია იგი. და აკურთხა იგი იქ.
31. და უწოდა იაკობმა იმ ადგილს სახელი სახე ღვთისა, - რადგან ვიხილე ღმერთი პირისპირ და გადარჩა ჩემი სული.
32. და ამოვიდა მისთვის მზე, როცა წავიდა სახე ღვთისა; ხოლო იგი კოჭლობდა იმ ბარძაყით.
33. ამის გამო არ ჭამენ ისრაელის ძეები ძარღვს, რომელიც გაუშეშა და რომელიც არის ბარძაყის არეში, ამ დღემდე, რადგან შეეხო იაკობის ბარძაყის არის ძარღვს და გაუშეშა.
1. და აახილა იაკობმა თავისი თვალები და დაინახა: და აჰა, ესავი, მისი ძმა, მოდის და ოთხასი კაცი მასთან ერთად. და გაუნაწილა იაკობმა ბავშვები ლიას და რაქელს და ორ მხევალს.
2. და დააყენა ორი მხევალი და მათი ძეები პირველებად და ლია და მისი ბავშვები - უკან და რაქელი და იოსები - ბოლოს;
3. ხოლო თვითონ წაუძღვა მათ წინ და თაყვანი სცა მიწამდე შვიდგზის, ვიდრე მიუახლოვდებოდა თავის ძმას.
4. და გაიქცა ესავი მის შესაგებებლად და გადაეხვია მას და ეამბორა და დაემხო მის ქედზე და ატირდა ორივე.
5. და აიხედა და დაინახა დედაკაცები და ბავშვები და თქვა: ვინ არიან ესენი შენი?
6. და მიუახლოვდნენ მხევლები და მათი შვილები და თაყვანი სცეს;
7. და მიუახლოვდა ლია, და მისი შვილები და თაყვანი სცეს; და ამის შემდეგ მიუახლოვდა რაქელი, და იოსები და თაყვანი სცეს.
8. და თქვა: ვინ არიან ესენი შენი - მთელი ეს ბანაკები, რომლებსაც შევხვდი? ხოლო მან უთხრა: რათა პოვოს შენმა მონამ მადლი შენ წინაშე, ბატონო.
9. და უთხრა ესავმა: მე ბევრი მაქვს, ძმაო, გქონდეს შენი შენ.
10. და უთხრა იაკობმა: თუ ვპოვე მადლი შენ წინაშე, მიიღე ძღვენი ჩემი ხელიდან, რადგან ვიხილე შენი პირი, თითქოს ვინმეს ეხილოს ღვთის პირი, და კეთილად განეწყე ჩემდამი;
11. მიიღე ჩემი სამადლობელი, რომელიც მოგართვი შენ, რადგან შემიწყალა მე ღმერთმა და მაქვს მე ყველაფერი. და აიძულა იგი, და მიიღო.
12. და უთხრა ესავმა: დავიძრათ და წავიდეთ პირდაპირ.
13. და უთხრა მას: ჩემმა ბატონმა იცის, რომ ბავშვები სათუთნი არიან, და ჩემი ცხვარი და ძროხა იგებს; თუ გავრეკავ მათ ერთ დღეში, დაიხოცება მთელი საქონელი.
14. წავიდეს ჩემი ბატონი თავისი მონის წინ, ხოლო მე მოვძლიერდები გზაში ჩემ წინ მავალთა ნელი სვლით და ბავშვების ნაბიჯით, ვიდრე არ მივალ მე ჩემს ბატონთან სეირში.
15. და უთხრა მას ესავმა: დავტოვებ შენთან იმ ხალხს, რომლებიც ჩემთან არიან. ხოლო მან უთხრა: ეს რისთვის? საკმარისია, რომ ვპოვე მადლი შენ წინაშე, ბატონო.
16. და დაბრუნდა ესავი იმ დღეს თავისი გზით სეირში.
17. და იაკობი გაემართა კარვებისკენ; და აიშენა თავისთვის იქ სახლები. და თავის საქონელს გაუკეთა კარვები; ამის გამო უწოდა იმ ადგილს სახელი კარვები.
18. და მივიდა იაკობი სალემში, სიკიმელთა ქალაქში, რომელიც არის ქანაანის ქვეყანაში, როცა მივიდა ასურეთის შუამდინარეთიდან, და დაბანაკდა ქალაქის პირდაპირ.
19. და შეიძინა მიწის ნაკვეთი იქ, სადაც დადგა თავისი კარავი, ემორისგან, სიქემის მამისგან, ას კრავად
20. და აღმართა იქ საკურთხეველი და მოუხმო ისრაელის ღმერთს.
1. და გავიდა დინა, ლიას ასული, რომელიც უშვა იაკობს, იქაური ასულების გასაცნობად.
2. და დაინახა იგი სიქემმა, ემორის ძემ, ქორელმა, იმ ქვეყნის მთავარმა, და წაიყვანა და დაწვა მასთან და დაამდაბლა იგი.
3. და შეეთვისა დინას, იაკობის ასულის, სულს და შეუყვარდა ქალწული და ელაპარაკა მას ქალწულის ფიქრისამებრ.
4. და უთხრა სიქემმა ემორს, თავის მამას, და თქვა: მომიყვანე მე ის ყმაწვილი ქალი ცოლად.
5. ხოლო იაკობმა გაიგო, რომ შებღალა ემორის ძემ დინა, მისი ასული; ხოლო მისი ძეები იყვნენ საქონელთან ველზე და გაჩუმდა იაკობი მათ მოსვლამდე.
6. და გავიდა ემორი, სიქემის მამა, იაკობთან, რათა დალაპარაკებოდა მას.
7. ხოლო იაკობის ძეები მოვიდნენ ველიდან და როგორც კი გაიგეს, შეწუხდნენ კაცები და გამწარდნენ ისინი ძლიერ, რადგან შეურაცხყო ისრაელი, რომ დაწვა იაკობის ასულთან; და ასე არ უნდა მომხდარიყო.
8. და ელაპარაკა მათ ემორი და უთხრა: სიქემმა, ჩემმა ძემ, აირჩია თქვენი ასულის სული; მიეცით იგი მას ცოლად.
9. დაგვიმოყვრდით ჩვენ; თქვენი ასულები მოგვეცით ჩვენ და ჩვენი ასულები წაიყვანეთ თქვენი ძეებისთვის.
10. და ჩვენ შორის დამკვიდრდით, და ქვეყანა, აჰა, ვრცელია თქვენ წინაშე; დამკვიდრდით მასზე და ივაჭრეთ და მოიგეთ მასში.
11. და უთხრა სიქემმა მის მამას და მის ძმებს: ნეტავი, ვპოვო მადლი თქვენ წინაშე და რასაც იტყვით, მოგცემთ.
12. გაზარდეთ ურვადი ძლიერ და მოგცემთ, რასაც მეტყვით მე; და მომეცით მე ეს ყმაწვილი ქალი ცოლად.
13. ხოლო მიუგეს იაკობის ძეებმა სიქემს და ემორს, მის მამას, მზაკვრობით და უთხრეს მათ, რომ შებღალეს დინა, მათი და,
14. და უთხრეს მათ სიმეონმა და ლევიმ, დინას ძმებმა, ლიას ძეებმა: არ შეგვიძლია ამ სიტყვის შესრულება - მიცემა ჩვენი დისა კაცისათვის, რომელიც წინადაუცვეთელია, რადგან დასაძრახია ჩვენთვის.
15. ამით დაგემსგავსებით თქვენ და დავმკვიდრდებით თქვენ შორის, თუ გახდებით თქვენც ჩვენსავით, თქვენი ყველა მამაკაცის დაცვეთით;
16. და მოგცემთ ჩვენს ასულებს თქვენ და თქვენი ასულებიდან მოვიყვანთ ჩვენ ცოლებს და დავსახლდებით თქვენთან და ვიქნებით, როგორც ერთი მოდგმა.
17. ხოლო თუ არ შეისმენთ ჩვენსას, რომ დაიცვითოთ, წავიყვანთ ჩვენს ასულებს და წავალთ.
18. და მოეწონათ ეს სიტყვები ემორს და სიქემს, ემორის ძეს.
19. და არ დააყოვნა ჭაბუკმა ამ სიტყვის შესრულება, რადგან ეტრფოდა იაკობის ასულს; ხოლო თვითონ იყო ყველაზე დიდებული თავისი მამის სახლში.
20. და მივიდნენ ემორი და სიქემი, მისი ძე, თავისი ქალაქის კარიბჭესთან და დაელაპარაკნენ თავისი ქალაქის კაცებს და უთხრეს:
21. ეს კაცები მშვიდობიანები არიან; ჩვენთან დასახლდნენ ქვეყანაში და ივაჭრონ მასში, ხოლო ქვეყანა, აჰა, ვრცელია მათ წინაშე. მათს ასულებს მოვიყვანთ ჩვენ ცოლებად და ჩვენს ასულებს მივცემთ მათ.
22. მხოლოდ ამით დაგვემსგავსებიან ჩვენ ეს კაცები, როცა დასახლდებიან ჩვენთან, რომ ვიყოთ ერთი ერი ყველა ჩვენი მამაკაცის დაცვეთით, როგორც თვითონ არიან დაცვეთილები.
23. და მათი საქონელი და მათი ქონება და ოთხფეხი ჩვენი არ იქნება? მხოლოდ ამით დავემსგავსებით მათ და დასახლდებიან ჩვენთან.
24. და შეისმინა ემორისა და სიქემისა, მისი ძისა, ყველამ, ვინც გამოდიოდა მათი ქალაქის კარიბჭით, და დაიცვითა თავისი წინადაუცვეთელობის ხორცი ყოველმა მამაკაცმა.
25. და იყო მესამე დღეს, როცა ტკივილი ჰქონდათ, აიღო იაკობის ორმა ძემ, სიმეონმა და ლევიმ, დინას ძმებმა, თითოეულმა თავისი მახვილი, და შევიდნენ ქალაქში ფრთხილად და დახოცეს ყოველი მამაკაცი;
26. და ემორი და სიქემი, მისი ძე, დახოცეს მახვილის პირით და წამოიყვანეს დინა სიქემის სახლიდან და გამოვიდნენ.
27. ხოლო იაკობის ძეები შევიდნენ დაჭრილებთან და გაძარცვეს ქალაქი, რომელშიც შებღალეს დინა, მათი და;
28. და მათი ცხვრები და მათი ძროხები და მათი სახედრები, რაც იყო ქალაქში და რაც იყო ველზე, წაასხეს.
29. და მათი ყველა სულდგმული და მთელი მათი ჭურჭელი და მათი ცოლები დაატყვევეს და გაძარცვეს ყველაფერი, რაც იყო ქალაქში და რაც იყო სახლებში.
30. და უთხრა იაკობმა სიმეონს და ლევის: საძულველი გამხადეთ მე, რადგან ბოროტი ვიქნები მე ქვეყნის ყველა მკვიდრისთვის, ქანაანელებსა და ფერეზელებს შორის; ხოლო მე მცირე ვარა რიცხობრივად და შეკრებილნი ჩემ წინააღმდეგ გამანადგურებენ მე და მოვისპობი მე, და ჩემი სახლი.
31. ხოლო მათ უთხრეს: აბა, როგორც მეძავს უნდა მოქცეოდნენ ჩვენს დას?
1. და უთხრა ღმერთმა იაკობს: ადექი და ადი ბეთელში და დასახლდი იქ და გაუკეთე იქ სამსხვერპლო ღმერთს, რომელიც გეჩვენა შენ, როცა გარბოდი ესავის, შენი ძმისგან.
2. და უთხრა იაკობმა თავის სახლს და ყველა მასთან მყოფს: მოიშორეთ უცხო ღმერთები, რომლებიც არიან თქვენთან, და განიწმინდეთ და გამოიცვალეთ თქვენი სამოსი,
3. და ავდგეთ და ავიდეთ ბეთელში და გავუკეთოთ იქ სამსხვერპლო ღმერთს, რომელმაც შეისმინა ჩემი გაჭირვების დღეს და რომელიც იყო ჩემთან და მიხსნა მე გზაზე, რომელზეც დავდიოდი.
4. და მისცეს იაკობს უცხო ღმერთები, რომლებიც იყო მათ ხელში, და საყურეები, რომლებიც ჰქონდათ ყურებზე, და დამალა ისინი იაკობმა ბელეკონის ქვეშ სიკიმში და გაანადგურა ისინი დღევანდელ დღემდე.
5. და დაიძრა ისრაელი სიკიმიდან და იყო ღვთის შიში ქალაქებზე, რომლებიც იყო მათ გარშემო, და არ დაედევნენ უკან ისრაელის ძეებს.
6. და მივიდა იაკობი ლუზაში, რომელიც არის ქანაანის ქვეყანაში და რომელიც არის ბეთელი, ის და მთელი ხალხი, რომელიც იყო მასთან.
7. და ააგო იქ სამსხვერპლო და უწოდა იმ ადგილს სახელი ბეთელი, რადგან იქ გამოეცხადა მას ღმერთი, როცა გარბოდა იგი ესავისგან, თავისი ძმისგან.
8. და მოკვდა დებორა, რებეკას გამზრდელი, და დაიმარხა ბეთელის დაბლა, მუხის ქვეშ, და უწოდა იაკობმა მას სახელი გლოვის მუხა.
9. და ეჩვენა ღმერთი იაკობს კვლავ ლუზაში, როცა მივიდა ასურეთის შუამდინარეთიდან, და აკურთხა იგი ღმერთმა.
10. და უთხრა მას ღმერთმა: შენი სახელია იაკობი; აღარ გეწოდება იაკობი, არამედ ისრაელი იქნება შენი სახელი.
11. და უთხრა მას ღმერთმა: მე ვარ ღმერთი შენი; აღორძინდი და გამრავლდი; ხალხები და ხალხთა კრებულები იქნებიან შენგან და მეფენი შენი წელიდან გამოვლენ.
12. და ქვეყანა, რომელიც მივეცი აბრაამს და ისააკს შენ მოგეცი იგი; შენი იქნება და შენს თესლს შენ შემდეგ მივცემ ამ ქვეყანას.
13. და ამაღლდა ღმერთი მისგან იმ ადგილიდან, სადაც ელაპარაკა მას.
14. და აღმართა იაკობმა სვეტი იმ ადგილზე, სადაც ელაპარაკა მას ღმერთი, ქვის სვეტი, და შესწირა მასზე შესაწირავი და დაასხა მასზე ზეთი.
15. და უწოდა იაკობმა იმ ადგილს სახელი, იქ, სადაც ელაპარაკა მას ღმერთი, ბეთელი.
16. და დაიძრა იაკობი ბეთელიდან და აღმართა თავისი კარავი გადერის გოდლის გადაღმა. და იყო, როცა მიუახლოვდა ქაბრათაზე ეფრათას ქვეყანას, ვიდრე მივიდოდა, შვა რაქელმა და ძნელად შვა შობისას.
17. და იყო, როცა იგი მძიმეს შობდა, უთხრა მას ყრმის ამქმელმა: გამხნევდი, რადგან ესეც ძე გყავს შენ.
18. და იყო, როცა განუტევებდა იგი სულს, რადგან კვდებოდა, უწოდა მისი სახელი ძე ჩემი ტკივილისა; ხოლო მამამ უწოდა მას ბენიამინი.
19. და მოკვდა რაქილი და დაიმარხა ეფრათას ცხენთსარბიელის გზაზე - ეს არის ბეთლემი.
20. და აღმართა იაკობმა სვეტი მის სამარხზე; ეს არის რაქელის სამარხის სვეტი დღევანდელ დღემდე.
21. და დაიძრა ისრაელი და აღმართა თავისი კარავი გადერის გოდლის გადაღმა.
22. და იყო, როცა დამკვიდრდა ისრაელი იმ ქვეყანაში, წავიდა რუბენი და დაწვა ბალასთან, თავისი მამის ხარჭასთან; და გაიგო ისრაელმა და ბოროტად გამოჩნდა მის წინაშე. და იყვნენ ისრაელის ძეები თორმეტნი.
23. ლიას ძეები: იაკობის პირმშო რუბენი, სიმეონი, ლევი, იუდა, ისახარი, ზაბულონი.
24. რაქელის ძეები: იოსები და ბენიამინი.
25. ბალას, რაქელის მხევლის, ძეები: დანი და ნეფთალი.
26. ზელფას, ლიას მხევლის, ძეები: გადი და ასერი. ესენი არიან იაკობის ძეები, რომლებიც ეყოლა მას ასურეთის შუამდინარეთში.
27. და მივიდა იაკობი ისააკთან, თავის მამასთან, მამბრეში, ველის ქალაქში - ეს არის ქებრონი - ქანაანის ქვეყანაში, სადაც მწირობდნენ აბრაამი და ისააკი.
28. და იყო ისააკის დღეები, რაც იცოცხლა, ას ოთხმოცი წელი;
29. და დაილია და მოკვდა და შეუერთდა თავის მოდგმას მოხუცებული და დღესრული და დაასაფლავეს იგი ესავმა და იკობმა, მისმა ძეებმა.