1 |
მეფე პტოლემეოს ფილოპატორი ეგვიპტის სარდალს და ყველა ხელისუფალს მშვიდობით
მოვიკითხავ. |
|
|
2 |
კარგად ვართ ჩვენც და ჩვენი შვილებიც, რადგან ჩვენი
სურვილებისამებრ წარმართავს ჩვენს საქმეებს მაღალი ღმერთი. |
|
|
3 |
ზოგიერთი ჩვენი მეგობარი, ჩვენთვის ავის განმზრახველი
გვაიძულებდა სამეფოს მკვიდრი იუდაელებისათვის ერთიანად მოგვეყარა თავი და
უჩვეულო სასჯელით დაგვესაჯა ისინი, როგორც მოღალატენი. |
|
|
4 |
იმასაც დასძენდნენ, ჩვენი სახელმწიფო მანამ არ
განმტკიცდება, სანამ არ აღვასრულებთ ამ საქმეს, რადგან ყველა ხალხისადმი
სიძულვილი აქვთ იუდაელებსო. |
|
|
5 |
ძალით წამოასხეს იუდაელები, ბორკილდადებულნი, როგორც
მონები ან უფრო, დამნაშავენი; ექცეოდნენ მათ უფრო სასტიკად, ვიდრე სკვითები
მოექცეოდნენ და ყოველგვარი გამოძიებისა და განკითხვის გარეშე სურდათ მათი
დაღუპვა. |
|
|
6 |
ჩვენ კი მკაცრად ავუკრძალეთ ამის ჩადენა და იმ
კეთილგანწყობილებისამებრ, რასაც ყოველი ადამიანისადმი ვიჩენთ, სიცოცხლე
ვაჩუქეთ იუდაელებს; ხოლო როცა მივხვდით, რომ ცათა ღმერთი ნამდვილად
მფარველობს მათ, როგორც მამა შვილს, |
|
|
7 |
როცა გავიხსენეთ მათი მეგობრობა და ერთგულება ჩვენდამი და
ჩვენი წინაპრებისადმი, სამართლიანად მივიჩნიეთ, რომ ყოველგვარი დანაშაული
გვეპატიებინა მათთვის, |
|
|
8 |
დავადგინეთ, რომ ყველანი დაბრუნებულიყენენ თავთავიანთ
საცხოვრებელ ადგილებში და არავის არ ევნო მათთვის და არ წაეყვედრებინა
მომხდარი ამბის გამო. |
|
|
9 |
იცოდეთ, თუკი ჩვენ რაიმე ავს განვიზრახავთ მათ
წინააღმდეგ, ან თუნდაც შევაწუხებთ მათ, ყველაფრისათვის პასუხს მოგვკითხავს
უცილობელად არა ადამიანი, არამედ ყოველთა ძალთა გამრიგე - უზენაესი ღმერთი.
მშვიდობით იყავით. |
|
|
10 |
წერილი რომ ჩაიბარეს იუდაელებმა, არ აჩქარებულან გასამგზავრებლად, არამედ მეფეს
თხოვეს, რომ იმ იუდაელებს, რომლებიც ნებით განუდგნენ წმიდა ღმერთს და ღმერთის
რჯულს, მათი ხელით მიეღოთ დამსახურებული სასჯელი; |
|
|
11 |
თან დასძინეს, რომ კუჭის გამო ღვთიურ მცნებათაგან
განდგომილნი არც სამეფო საქმეების ერთგულნი იქნებიანო. |
|
|
12 |
მეფემაც შეიწყნარა თხოვნა და დაუდასტურა, რომ მართალნი არიან, და მისცა მათ ნება,
რომ ღმერთის რჯულისგან განდგომილნი მოესპოთ ყველგან, მის სამეფოში, მეფის მოხელეთა
ნებართვისა და მეთვალყურეობის გარეშე. |
|
|
13 |
მაშინ შეასხეს ხოტბა მეფეს, როგორც ეკადრებოდა და მღვდლებმა და მთელმა ხალხმა
იგალობეს ალილუია, და სიხარულით წავიდნენ. |
|
|
14 |
ხოლო თავიანთ გზაზე, ვისაც კი ხვდებოდნენ წაბილწულ თვისტომთაგან, საჯაროდ სჯიდნენ
სამარცხვინო სიკვდილით. |
|
|
15 |
იმ დღეს გაანადგურეს სამასზე მეტი კაცი, და ხარობდნენ,
რომ ხოცავდნენ განდგომილებს. |
|
|
16 |
სიკვდილამდე ღმერთის ერთგულნი კი, რომლებიც ხსნის სიხარულით იყვნენ ავსებულნი,
გამოვიდნენ ქალაქიდან მრავალფერი სურნელოვანი ყვავილებით დაგვირგვინებულნი,
ხმამაღლა და სიხარულით მადლობდნენ თავიანთი მამა-პაპის ღმერთს, ისრაელის საუკუნო
მხსნელს, აღუვლენდნენ სადიდებელ სიტყვებს და საგალობლებს. |
|
|
17 |
როცა ჩავიდნენ პტოლემაისში, რომელსაც ადგილის
თავისებურების გამო როდოფოროსი (სავარდე) ეწოდებოდა, აქ საერთო
გადაწყვეტილებისამებრ, შვიდი დღე ელოდებოდნენ ხომალდები; |
|
|
18 |
და აქაც გამართეს სმურობა გადარჩენის აღსანიშნავად,
რადგან მეფემ მოამარაგა ისინი საკმარისი საგზლით, რომ სახლებში
დაბრუნებამდე ჰყოფნოდათ, |
|
|
19 |
რაკი აქამდე მშვიდობით მიაღწიეს, ჯეროვანი მადლი მიაგეს
უფალს და გადაწყვიტეს, რომ აქ დგომის დღეებიც სადღესასწაულოდ გაეხადათ. |
|
|
20 |
აკურთხეს კიდეც ეს დღეები და ნადიმის შემდეგ წარწერიანი
სვეტები ლოცვის ადგილებში აღმართეს; მერე ზღვით, ხმელეთით და მდინარით
ყველანი თავთავიანთ სახლებში დაბრუნდნენ უვნებელნი, თავისუფალნი,
გახარებულნი, მეფის განკარგულებით დაცულნი. |
|
|
21 |
უწინდელზე მეტად ძალმოსილებმა დიდება და რიდი მოიხვეჭეს
მტერთა შორის და მათი საბადებელი აღარავის მიუტაცებია. |
|
|
22 |
ყველამ თავისი კუთვნილი ქონება დაიბრუნა სიის მიხედვით;
დიდის მოკრძალებით უბრუნებდნენ უკან, რადგან დიადი საქმეები მოიმოქმედა
მაღალმა ღმერთმა მათი ხსნისათვის. |
|
|
23 |
კურთხეულ იყოს ისრაელის მხსნელი სამარადჟამოდ, ამინ! |
|
|