| 1 |
გალობა აღსავალთა.
|
|
|
| 2 |
გაუხსენე დავითს, უფალო, ყოველი ურვა მისი. |
1 |
მოიჴსენე, უფალო, დავით და ყოველი სიმშჳდე მისი, |
| 3 |
როგორც შეჰფიცა უფალს, აღთქმა დაუდო იაკობის ძლიერს; თუ
შევიდე ჩემი სახლის კარავში, თუ ავიდე ჩემს საწოლ-სარეცელზე. |
2 |
ვითარ-იგი ეფუცა უფალსა და აღუთქუა ღმერთსა იაკობისსა: |
| |
|
3 |
უკუეთუ შევიდე მე საყოფელსა სახლისა ჩემისასა, ანუ თუ
აღვჴდე სარეცელსა ცხედრისა ჩემისასა, |
| 4 |
თუ მივცე ძალი ჩემს თვალებს და რული ჩემს წამწამებს, |
4 |
ანუ თუ ვსცე ძილი თუალთა ჩემთა და ჰრული წამთა ჩემთა და
გასუენებაჲ ჴორცთა ჩემთა, |
| 5 |
ვიდრე ვიპოვიდე ადგილს უფლისათვის, სადგომებს იაკობის
ძლიერისთვის. |
5 |
ვიდრემდის ვპოო მე ადგილი უფლისაჲ და საყოფელი ღმრთისა
იაკობისი. |
| 6 |
აგერ მოვისმინეთ მის შესახებ, ეფრათში, ვიპოვეთ იგი
ტყიან ველზე. |
6 |
ესერა, გუესმა ესე ევფრათას, და ვპოეთ იგი ველსა მას
მაღნართასა. |
| 7 |
მივიდეთ მის სადგომებში, თაყვანი ვცეთ მის ფეხთა
საყრდენს. |
7 |
შევიდეთ საყოფელთა მისთა, თაყუანის-ვსცეთ ადგილსა, სადა
დადგეს ფერჴნი მისნი. |
| 8 |
აღსდექ, უფალო, განსასვენებლად შენდა, შენა და კიდობანი
შენი ძლიერებისა. |
8 |
აღდეგ, უფალო, განსასუენებელად შენდა, შენ და კიდობანი
სიწმიდისა შენისა; |
| 9 |
შენი მღვდელნი შეიმოსონ სიმართლით და შენმა წმიდანებმა
იმხიარულონ. |
9 |
მღდელთა შენთა შეიმოსონ სიმართლე, და წმიდანი შენნი
იხარებდენ. |
| 10 |
შენი მორჩილის - დავითის გულისათვის ნუ უკუაგდებ შენი
ცხებულის სახეს. |
10 |
დავითისთჳს, მონისა შენისა, ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა
ცხებულისაგან შენისა. |
| 11 |
შეჰფიცა უფალმა დავითს ჭეშმარიტად, არ გადაუხვევს
მისგან: „ნაყოფისაგან შენი მუცლისა დავსვამ შენს ტახტზე. |
11 |
ეფუცა უფალი დავითს ჭეშმარიტებითა და არა შეურაცხ-ყოს
იგი ნაყოფისაგან მუცლისა შენისა დავსუა საყდართა შენთა. |
| 12 |
თუ დაიცავენ შენი ძენი ჩემს აღთქმას და ჩემს მცნებებს,
რომელთაც ვასწავლი მათ, მათი შვილებიც უკუნისამდე დასხდებიან შენს ტახტზე“. |
12 |
და-თუ-იმარხონ შვილთა შენთა შჯული ჩემი და წამებანი
ჩემნი ესე, რომელ ვასწავლნე მათ, და ნაშობნი მათნი დასხდენ უკუნისამდე
საყდართა შენთა. |
| 13 |
რადგან ამოირჩია უფალმა სიონი, ისურვა სამკვიდრებლად
თავისთვის. |
13 |
რამეთუ გამოირჩია ღმერთმან სიონი და სათნო-იყო
სამკჳდრებელად თჳსა: |
| 14 |
„ეს არის ჩემი განსასვენებელი უკუნისამდე, აქ
დავსახლდები, რადგან ვისურვე იგი. |
14 |
ესე არს განსასუენებელი ჩემი უკუნითი უკუნისამდე, ამას
დავემკჳდრო, რამეთუ მთნავს ესე. |
| 15 |
საზრდოს მისას კურთხევით ვაკურთხებ, მის ღარიბებს
გავაძღებ პურით. |
15 |
ნადირნი მისნი კურთხევით ვაკურთხნე და გლახაკნი მისნი
განვაძღნე პურითა. |
| 16 |
მის მღვდლებს შევმოსავ შეწევნით და წმიდანები მისნი
სიხარულით გაიხარებენ. |
16 |
მღდელთა მისთა შევმოსო ცხორებაჲ, და წმიდანი მისნი
სიხარულით იხარებდენ. |
| 17 |
იქ აღმოვაცენებ დავითის ღირსებას, გავამზადებ, სინათლეს
ჩემი ცხებულისათვის. |
17 |
მუნ აღმოუცენო რქაჲ დავითს და განუმზადო სანთელი
ცხებულსა ჩემსა. |
| 18 |
მის მტრებს შევმოსავ სირცხვილით და მასზე იბრწყინებს
გვირგვინი მისი“. |
18 |
მტერთა მისთა შევმოსო სირცხჳლი, ხოლო მის ზედა აღყვავნეს
სიწმიდე ჩემი. |