1 |
გუნდის
ლოტბარს, გათის საკრავზე, კორახის ძეთა ფსალმუნი.
|
1 |
დასასრულსა, საწნეხელთათჳს, ძეთა კორესთა ფსალმუნი
|
2 |
რაოდენ სასურველია შენი სადგომები, უფალო ძალთა! |
2 |
ვითარ საყუარელ არიან საყოფელნი შენნი, უფალო ძალთაო! |
3 |
ნატრობს და ელტვის კიდეც ჩემი სული უფლის ეზოებს, გული
ჩემი და სხეული ჩემი უმღერიან უკვდავ ღმერთს. |
3 |
ჰსურის და მოაკლდების სულსა ჩემსა ეზოთა მიმართ უფლისათა,
გული ჩემი და ჴორცნი ჩემნი იხარებდეს ღმრთისა მიმართ ცხოველისა. |
4 |
ჩიტმაც კი ჰპოვა სახლი და მერცხალმა ბუდე თავისთვის, რომ
ჩასხას ბარტყები თვისი შენს სამსხვერპლოებთან, უფალო ძალთა, მეუფევ ჩემო და
ღმერთო ჩემო! |
4 |
და რამეთუ სირმანცა პოვა თავისა თჳსისა სახელი და
გურიტმან ბუდე თჳსი, სადა დაისხნეს მართუენი თჳსნი; საკურთხეველი შენი,
უფალო ძალთაო, მეუფეო ჩემო და ღმერთო ჩემო. |
5 |
ნეტარ არიან შენს სახლში მსხდომნი. მარადჟამს გადიდებენ
შენ. სელა. |
5 |
ნეტარ არიან, რომელნი დამკჳდრებულ არიან სახლსა შენსა,
უკუნითი უკუნისამდე გაქებდენ შენ. |
6 |
ნეტარ არს კაცი, რომლის ძლიერებაც შენშია, გზაა მათ
გულში. |
6 |
ნეტარ არს კაცი, რომლისა შეწევნა მისი შენგან არს; აღსლვა
გულსა თჳსსა დაიდვა |
7 |
გლოვის ველზე გამვლელნი წყაროს აღმოაჩენენ და კურთხევით
დაფარავს მათ წვიმა შემოდგომისა. |
7 |
ღელესა მას გლოვისასა, ადგილსა მას, რომელსაცა აღუთქუა, |
8 |
ივლიან ძალით-ძალამდე, გამოცხადდებიან ღმერთთან სიონში. |
8 |
და რამეთუ კურთხევა მოსცეს, რომელმანცა შჯული დადვა.
ვიდოდიან იგინი ძალითი ძალად, და გამოუჩნდეს მათ ღმერთი ღმერთთა სიონს. |
9 |
უფალო, ღმერთო ძალთა, მოისმინე ჩემი ლოცვა, მური
მომაპყარ, ღმერთო იაკობისა. სელა. |
9 |
უფალო ღმერთო ძალთაო, ისმინე ლოცვისა ჩემისა, ყურად-იღე,
ღმერთო იაკობისაო. |
10 |
ჩვენო ფარო, დაინახე, ღმერთო, და შეხედე სახეში შენს
ცხებულს. |
10 |
მწეო ჩუენო, იხილე, ღმერთო, და მოხედენ პირსა ცხებულისა
შენისასა. |
11 |
რადგან ერთი დღე შენს ეზოებში ათასზე უმჯობესია. ღმერთის
სახლის ზღურბლთან დგომას ვარჩევ ბოროტების კარვებში ბინადრობას. |
11 |
რამეთუ შჯობს დღე ერთი ეზოთა შინა შენთა უფროს ათასთა
მათ; ვირჩიე მე მივრდომა სახლსა ღმრთისა ჩემისასა, უფროს ვიდრეღა
დამკჳდრებად ჩემდა საყოფელსა ცოდვილთასა. |
12 |
რადგან მზე და ფარია უფალი ღმერთი. მადლსა და ღირსებას
მისცემს უფალი, სიკეთეს არ მოაკლებს უბიწოდ მოარულთ. |
12 |
რამეთუ წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ უყუარს უფალსა, მადლი და
დიდებაჲ მოსცეს ღმერთმან; |
13 |
უფალო ძალთა! ნეტარია კაცი შენზე მონდობილი. |
13 |
უფალმან არა მოაკლოს კეთილი, რომელნი ვლენან უბიწოდ.
უფალო ღმერთო ძალთაო, ნეტარ არს კაცი, რომელი გესავს შენ. |