ძველი აღთქმა სარჩევზე გადასვლა

იობი

თავი ოცდამეორე

ახალი ქართულით ძველი ქართულით
1

მიუგო ელიფაზ თემანელმა და უთხრა:

1

მიუგო ელიფას თემანელმან და ჰრქუა:

2 რას არგებს ღმერთს კაცი, როცა ბრძენიც კი თავისი თავისთვის არის სასარგებლო. 2 აწ არამე უფალი არსა, რომელმან ასწავის გულისჴმის-ყოფაჲ და მეცნიერებაჲ?
3 რაში სჭირდება ყოვლადძლიერს შენი სიმართლე? ან რა გამორჩენა ექნება, თუ შენ წრფელი გზებით ივლი? 3 რაჲმე უკუე ხარკ უფლისაჲ, შენ თუ იყავ საქმითა შენითა უბიწო? ანუ რაჲ სარგებელ, რამეთუ წრფელ იყავ გზათა შენთა?
4 განა შენი მოშიშების გამო დაგიწყებს მხილებას და წავა შენთან ერთად სამსჯავროზე? 4 ანუ სიტყუაჲმე ყოსა შენდა მიმართ და გამხილოს შენ და შენ თანა შევიდეს საშჯელად?
5 განა დიდი არ არის შენი სიბორეტე? განა აქვს ბოლო შენს შეცოდებებს? 5 აწ არამეა უკეთურებანი შენნი მრავალ არიან? და ურიცხუ არიან ცოდვანი შენნი?
6 რადგან ტყუილუბრალოდ იხუთავდი შენი მოძმისაგან და ტანისამოსს ხდიდი შიშველ-ტიტველს; 6 მო-სამე-იხუთევდ ძმათა შენთა ცუდად, სამოსელი შიშუელთა მოუღე,
7 მწყურვალს წყალს არ ასმევდი და მშიერს პურს უკავებდი; 7 არცა წყალი წყურიელთა ასუ, არამედ მშიერთა მოუღე პური.
8 მძლავრისაა ეს ქვეყანა და აღზევებული მკვიდრობს იქ; 8 თუალთვეამე-აღებ პირთა მათთა და მსხემ ჰქმნენ ქუეყანისანი,
9 ქვრივები ხელცარიელი გაგისტუმრებია და ობლებს მკლავები მოსწყვეტია. 9 ქურივნი განავლინენ ცალიერნი და ობოლთა ბოროტსა უყოფდ.
10 ამიტომ არის შენს ირგვლივ ხაფანგები და ანაზდეული შიში გაძრწუნებს; 10 აწ უკუე გარემოგადგეს შენ საფრჴენი და მოიწია შენ ზედა ბრძოლაჲ განსაკჳრვებელი.
11 წყვდიადი გიშლის ხედვას თუ წყლის ნიაღვარმა გადაგფარა? 11 ნათელი შენი ბნელად გარდაგექცა და ძილსა შინა შენსა წყალმან დაგფარა შენ.
12 განა ღმერთი ცაზე მაღლა არ არის? შეხედე ვარსკვლავთა თავანს, რა მაღალია! 12 ანუ არა, რომელი- იგი მაღალთა მსტოარ არს, იგი ხედავს, და რომელნი-იგი გინებით იქცევიან, დაამდაბლნა?
13 შენ ამბობ, რა უნდა იცოდეს ღმერთმა, ბურუსიდან რა უნდა განსაჯოსო? 13 ჩას თუ რაჲმე ცნა ძლიერმან მან, ანუ წყუდიადით სჯიდეს.
14 ღრუბელი აქვს საფარველად და ვერ იხედება, ცარგვალს უვლისო გარშემო. 14 ღრუბელი არს საფარველ მისა და ვერ იხილა ვინ და გარემოჲს ცათა ვიდოდის.
15 ნუთუ ძველ გზას ადგახარ, ავკაცები რომ დადიოდნენ? 15 ანუ ალაგნი საუკუნენი დაიცვნე, რომელსა-იგი ვიდოდეს კაცნი მართალნი,
16

რომლებიც უდროოდ წარიტაცნენ, ღვარმა გადარეცხა მათი საძირკველი.

16

რომელ-იგი შეიპყრეს უჟამოდ? მდინარე მოდინებულ საფუძველნი მათნი.

17 ღმერთს ეუბნებოდნენ: გაგვეცალე! რას გვარგებსო ყოვლადძლიერი? 17 რომელთა თქჳან: უფალმან რაჲ მიყოს ჩუენ? ანუ რაჲ მოაწიოს ჩუენ ზედა ყოვლისა მპყრობელმან,
18 მან კი სახლები აღვსო დოვლათით. შორს იყოს ჩემგან ბოროტეულთა რჩევა! 18 რომელმან აღავსნა სახლნი მათნი კეთილითა? ზრახვანი უღმრთოთანი შორს არიან მისგან.
19 უყურებდნენ მართალნი და ხარობდნენ, დასცინოდა მათ უმწიკვლო კაცი. 19 იხილეს მართალთა და განიცინნეს, ხოლო უმანკომან შეურაცხ-ყო;
20 ხომ გაცამტვერდა ჩვენი მტერი და მათი ნატამალი ხომ ცეცხლმა შეჭამა! 20 რამეთუ განირყუნა ძალი მათი. და ნეშტი მათი შეჭამა ცეცხლმან.
21 შეეთვისე მას და მშვიდობით იქნები, ამით მოვა შენთან ნეტარება; 21 იქმენღა ფიცხელ, უკუეთუ და-ვითარ-უთმო, გინათუ ნაყოფი შენი იყოს კეთილთა შინა.
22 მიიღე მისი ბაგიდან რჯული და გულში ჩაიდევი მისი სიტყვები; 22 გამოიხუენ პირისაგან მისისა სიტყუანი და დაიკრიბენ სიტყუანი მისნი გულსა შენსა.
23 თუ მიიქცევი ყოვლადძლიერისკენ, აშენდები; მოაშორე უკეთურება შენს კარვებს; 23 უკუეთუ მოიქცე და დაიმდაბლო თავი შენი წინაშე უფლისა, მაშინ განიშორენ საყოფელთაგან შენთა სიცრუენი.
24 მტვერში დაფანტე ოქრო და რიყის ქვებში გაურიე ოფირის ბაჯაღლო; 24 დაემტკიცე მიწასა ზედა კლდესა შინა, ვითარცა ჴევსა სოფირისასა.
25 ყოვლადძლიერი იყოს შენი ოქრო და ელვარე ვერცხლი შენთვის. 25 და იყოს შენდა შემწე ყოვლისა მპყრობელი მტერთაგან შენთა. და წმიდად მოგაგოს შენ ვეცხლი გამოჴურვებული.
26 რადგან მაშინ ყოვლადძლიერში ჰპოვებ ნეტარებას და ღვთისკენ აღმართავ სახეს; 26 და მაშინ განცხადებულებაჲ ჰპოვო წინაშე უფლისა და აღიხილნე თუალნი ზეცად მხიარულებით.
27 ილოცებ მის მიმართ და მოგისმენს, და შეასრულებ შენს აღთქმებს; 27 ილოცვიდე რაჲ შენ მისსა მიმართ, ისმინოს შენი და მობცნეს შენ კუალად-გებად ლოცვანი შენნი.
28 რასაც ჩაიფიქრებ, აგიხდება და შენს გზებზე ნათელი იბრწყინებს. 28 და მოგაგოს შენ სასყიდელი სიმართლისა და გზათა შენთა შენ თანა იყოს ნათელი,
29 თუ დაამცირეს, შენ მის აღზევებას იტყვი; თვალდახრილს იხსნის იგი. 29 რამეთუ დაამდაბლა იგი და სთქუა: ამპარტავანებდა. და მდაბალი იგი თუალითა აცხოვნოს,
30 ბრალიანსაც კი გადაარჩენს, შენი უმწიკვლო ხელით გადარჩება. 30 იჴსნას უბიწოჲ იგი და განერეს წმიდითა ჴელითა შენითა.