1 |
სამით შევიმკე და წარვდექი გამშვენებული უფლისა და კაცთა წინაშე: ძმათა
ერთსულოვნებით, მახლობელთა სიყვარულით და ცოლ-ქმართა თანხმობით.
|
|
|
2 |
სამი ჯურის კაცი შეიძულა ჩემმა სულმა და ძალზე შევიძულე
მათი ცხოვრება: ქედმაღალი ღატაკი, მატყუარა, მდიდარი და მოხუცი მრუში,
ჭკუანაკლული. |
|
|
3 |
თუ სიჭაბუკეში ვერ შეაგროვე, როგორღა შეიძენ შენი სიბერის
ჟამს. |
|
|
4 |
რარიგ შეშვენით ხანდაზმულთ განკითხვა და მოხუცებულთ
მოცემა რჩევისა! |
|
|
5 |
რარიგ უხდება მოხუცებს სიბრძნე და დიდებულებს აზრი და
რჩევა! |
|
|
6 |
მოხუცთა გვირგვინია მრავალნაცადობა და მათი სიამაყე -
უფლის შიში. |
|
|
7 |
ცხრა ფიქრით დავიამე გული და მეათეს ენით ვიტყვი: კაცი,
შვილებში გახარებული და თავის სიცოცხლეშივე მტერთა დაცემის მომსწრე. |
|
|
8 |
ნეტარია, ვინც გონიერ ქალთან ცხოვრობს, ვინც არ შესცოდა
ენით და თავისზე უღირსს არ ემსახურა. |
|
|
9 |
ნეტარია, ვინც სიბრძნე მოიხვეჭა და მიუთხრობს მას
ყურადმღებელთ. |
|
|
10 |
ხომ დიდია სიბრძნის მომხვეჭელი, მაგრამ უფლის მოშიშზე დიდი არავინაა. |
|
|
11 |
უფლის შიში ყოველივეს აღემატება; მის მქონებელს ვინ
შეედრება? |
|
|
12 |
ყოველგვარი ჭრილობა დაითმინება, მაგრამ არა ჭრილობა გულისა; ყოველი სიავე, მაგრამ
არა სიავე ქალისა. |
|
|
13 |
|
|
|
14 |
ყოველი თავდასხმა, ოღონდ არა თავდასხმა მოძულეთა, და ყოველი შურისძიება, ოღონდ არა
შურისძიება მტერთა.
|
|
|
15 |
არ არსებობს თავი უფრო შხამიანი, ვიდრე თავი უხსენებლისა
და არ არსებობს გულისწყრომა უფრო დიდი, ვიდრე გულისწყრომა მტრისა. |
|
|
16 |
უმალ ლომთან და ურჩხულთან ერთად ვიცხოვრებდი, ვიდრე ავ
ცოლთან. |
|
|
17 |
სიავე ქალს გამომეტყველებას უცვლის და დათვის სახესავით
უბნელებს სახეს. |
|
|
18 |
მისი ქმარი დაჯდება მახლობელთა შორის და მოსმენისას
მწარედ ამოიხვნეშებს. |
|
|
19 |
ვერარა ბოროტება ვერ მოვა ქალის ბოროტებასთან - ცოდვილის
ხვედრი დაატყდება მას. |
|
|
20 |
რაღა მოხუცის ფეხებისთვის ქვიშიან აღმართზე სიარული და
რაღა ანჩხლი ცოლი მშვიდი კაცისთვის. |
|
|
21 |
ნუ უთვალთვალებ ქალის სილამაზეს და ქალისადმი ვნებას ნუ
აყვები. |
|
|
22 |
საწყრომია უპატიობა და დიდი სირცხვილი, როცა ცოლი
ბატონობს ქმარზე. |
|
|
23 |
დამდაბლებული გული, სევდიანი სახე და გულის ჭრილობაა ავი
ცოლი; დაშვებული ხელები და დაუძლურებული მუხლები, თავის ქმარს რომ არ
აბედნიერებს. |
|
|
24 |
ქალისაგანაა სათავე ცოდვისა და მის გამო ვიხოცებით
ყველანი. |
|
|
25 |
ნუ მისცემ წყალს გასავალს და სიტყვის უფლებას ავ
დედაკაცს. |
|
|
26 |
თუ შენი ხელით ვერ წარმართე, მოიკვეთე იგი შენგან. |
|
|