ღირსი ისააკი ბერად აღკვეცამდე მდიდარი ვაჭარი იყო. შემდგომში მან მთელი ქონება გლახაკებს დაურიგა, კიევში ჩავიდა და ღირსი ანტონის ხელით აღიკვეცა ბერად. წმიდანი დაყუდებულად ცხოვრობდა და მეტად მკაცრად მარხულობდა: მხოლოდ სეფისკვერს ღებულობდა დღეგამოშვებით. დაყუდების მერვე წელს, ღირსი მამა, ეშმაკის მანქანებით, მძიმე ცოდვაში ჩავარდა: თაყვანი სცა ბოროტ სულს, რომელიც მაცხოვრად მიიჩნია. ამის შემდეგ მეტად დაუძლურდა. დასნეულებულ ბერს ღირსი ანტონი და თეოდოსი უვლიდნენ. მხოლოდ სამი წლის შემდეგ შესძლო მან ფეხზე წამოდგომა, საუბარი და ღვთისმსახურებაზე დასწრება. გამოჯანმრთელების შემდეგ წმიდანმა სალოსობის ღვაწლი იტვირთა და უდრტვინველად ითმენდა ყოველგვარ შეურაცხოფას, სიკვდილის წინ ნეტარი ისააკი კვლავ დაყუდების ღვაწლს მიეცა. განკურნების შემდეგ წმიდა მამამ 20 წელი იცხოვრა და გარდაიცვალა 1090 წელს.
„წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი I, თბილისი, 2001 წ.