ანტიქრისტეს შესახებ
გვმართებს ვიცოდეთ, რომ უნდა მოვიდეს ანტიქრისტე. თუმცა ყველა ის, ვინც არ აღიარებს ღვთის ძის და ღმერთის ხორციელად მოსვლას, აგრეთვე იმას, რომ არის იგი სრული ღმერთი და რომ ღმერთად ყოფნასთან ერთად გახდა იგი სრული ადამიანი, - ანტიქრისტეა, მაგრამ თვითგვარად და გამორჩევითად ანტიქრისტედ ითქმის ის, ვინც საუკუნის1 აღსასრულს მოვა. ამიტომ საჭიროა, რომ პირველ რიგში სახარება იქნეს ქადაგებული ყველა ხალხში, როგორც თქვა უფალმა, და მაშინ მოვა იგი სამხილებლად ღვთისმოწინააღმდეგე იუდეველებისა, რადგან უფალმა უთხრა მათ: „მე მოვედი ჩემი მამის სახელით და არ მიმიღეთ მე. მოვა სხვა თავისი სახელით და მას მიიღებთ“ (იოანე 5,43). და მოციქული ამბობს: ,,...იმისათვის, რომ არ შეიწყნარეს მათ ჭეშმარიტების სიყვარული თავისდა სახსნელად და ამის გამო მოუვლენს მათ ღმერთი ცთომილების მოქმედებას, რათა ერწმუნონ ისინი სიცრუეს, რომ განისაჯოს ყველა ის, ვინც არ ერწმუნა ჭეშმარიტებას, არამედ სათნო იჩინა უსამართლობა“ (2თეს. 2,10-12).
ამიტომ, იუდეველები, რომლებმაც არ მიიღეს უფალი იესო ქრისტე ღვთის ძედ და ღმერთად, მიიღებენ იმას, ვინც მაცდურია და ვინც იტყვის თავის თავს ღმერდად, რადგან ის, რომ ანტიქრისტე ღმერთად უწოდებს თავის თავს, ამაზე უთხრა დანიელს მისმა დამმოძღვრელმა ანგელოზმა: „მისი მამების ღმერთთა მიმართ არ ექნება გულისყური“ (დან. 11,37), და მოციქული ამბობს: „ნურავინ გაცთუნებთ თქვენ ნურანაირი სახით, რადგან - თუ2 არ მოვა პირველად განდგომილება და არ გამოცხადდება ადამიანი ურჯულოებისა, ძე წარწყმედისა, წინააღმდგომი და ზეაღზევებული ყოველივე იმაზე, რაც ღმერთად ან სათაყვანოდ ითქმის, რადგან დაჯდება იგი ღვთის ტაძარში როგორც ღმერთი, წარმოაჩენს რა თავის თავს, რომ არის ღმერთი“ (2თეს. 2,3-4), ხოლო ეს „ტაძარი ღვთისა“ არის არა ჩვენი, არამედ ძველი, იუდაური, რადგან ჩვენთან კი არ მოვა იგი, არამედ იუდეველებთან, არა ქრისტეს გამო, არამედ ქრისტეს და ქრისტესეულთა წინააღმდეგ. ამიტომაც ითქმის იგი ანტიქრისტედ.
ამრიგად, საჭიროა, რომ პირველ რიგში სახარება იქნეს ქადაგებული ყველა ხალხში, „და მაშინ გამოცხადდება ურჯულო, რომლის მოსვლაც არის სატანის მოქმედების მიხედვით სიცრუის ყველა ძალით, ნიშნებითა და სასწაულებით და უსამართლობის ყველა საცთურით წარწყმედილთა შორის, ვისაც მოსპობს უფალი თავისი პირის სიტყვით3 და დაამხობს მას თავისი გამოჩინების მოსვლით4“ (2თეს. 2,9-10).
ამრიგად, არათუ თვით ეშმაკი ხდება ადამიანი უფლის განკაცებისებრ (ნუ მოხდება ეს!), არამედ იშვება ადამიანი სიძვისგან და შეიწყნარებს იგი სატანის მთელ მოქმედებას, რადგან ღმერთი, რომელმაც წინასწარ უწყის მისი სამომავლო არჩევანის უკეთურება, დაუშვებს რომ შთამკვიდრდეს მასში ეშმაკი.
ამრიგად, როგორც ვთქვით, სიძვისგან იშვება იგი, აღიზრდება ფარულად, წარმოდგება ანაზდეულად, აჯანყდება და გამეფდება. თავისი მეფობის, უფრო კი ტირანობის დასაწყისში სამართლიანობას იპირფერებს იგი, ხოლო როცა მპყრობელი გახდება, განდევნის ღვთის ეკლესიას და გამოაჩენს მთელ თავის უკეთურებას. ხოლო იგი მოვა „სიცრუის ნიშნებითა და სასწაულებით“, რაც ზმანებითია და არა ჭეშმარიტი, აცთუნებს და ღვთისგან განაყენებს იმათ, რომლებსაც წახდენილი და არამყარი გონებრივი საფუძველი აქვთ, ისე რომ, თუ შესაძლებელი იქნება, ცთუნდებიან რჩეულნიც (შდრ. მათე 24,24).
ამასთან, მოივლინებიან ენუქი და ელია თეზბიტელი და მოაქცევენ მამათა გულებს შვილებისადმი, ესე იგი - სინაგოგას ჩვენი უფლის, იესო ქრისტესადმი და მოციქულთა ქადაგებისადმი, შემდეგ კი მოკლულნი იქნებიან მისგან5. და მოვა უფალი ციდან იმ სახით, რა სახითაც იხილეს იგი წმინდა მოციქულებმა აღმავალი ცისკენ, ღმერთი სრული და ადამიანი სრული, დიდებითა და ძალით. და მოსპობს იგი ურჯულოების ადამიანს და წარწყმედის ძეს თავისი პირის სულით. ამიტომ, ნურავინ მოელის უფალს მიწიდან, არამედ - ციდან, როგორც თვით გაგვაურყევა6 ჩვენ.
1. ე.ი. მიწიერი ჟამის, ამქვეყნიური ყოფის.
2. აქ სიტყვებში „რადგან თუ“ იგულისხმება „რადგან არ დადგება განკითხვა, თუ...“.
3. „სიტყვით“ - ბერძნ. ρήματι (შდრ. არსენი: „სიტყჳთა“, 101v1). „პავლეთა“ ბერძნულ ტექსტში (2თეს. 2,9) გვაქვს πνεύματι (შდრ. ძვ. ქართ. თარგმ.: „სულითა“). იხ. ამ თავის ბოლო მონაკვეთი.
4. ბერძნ. τ~η παρουσία τ~ης έπιφανείας (შდრ. არსენი: „მოსლვითა გამოჩინებისა მისისაჲთა“, 101v1). „პავლეთა“ ბერძნულ ტექსტში ზემორე სიტყვათა რიგი შებრუნებულია (შდრ. ძვ. ქართ. თარგ.: „გამოჩინებითა მით მოსლვისა მისისაჲთა“, 2 თეს. 2,9).
5. ანტიქრისტესაგან.
6. ე.ი. ურყევი დარწმუნოებულობა მოგვცა (ბერძ. ήσφαλίσατο).
| წინა თავი |