37. იმ დღიდან მოყოლებული, როცა უფალმა ჩემმა იესო ქრისტემ თავისი სახიერებისა და მოწყალებისა გამო განაღვიძა ჩემი გონება მომაკვდინებელი ძილისაგან, ფრიადი იყო ჩემი გოდება და უნუგეშო ოხვრა-კვნესანი ჩემნი ადამიანის უძლურებისათვის. ხშირად ვფიქრობდი ხოლმე, და ახლაც ვფიქრობ ჩემს გულში - განა რისი მიცემა შეგვიძლია ჩვენ უფლისთვის ყოველივე იმის სანაცვლოდ, რაც მას მოუმოქმედია ჩვენი ხსნისათვის?! აკი ანგელოზებს უბრძანა ჩვენთვის ემსახურათ, თავის წინასწარმეტყველთ განუჩინა ეწინასწარმეტყველათ ჩვენთვის, თავის წმიდა მოციქულებს კი უბრძანა წმიდა სახარება ექადაგათ ჩვენთვის. მაგრამ ყოველივე ამას დიდად აღემატება თვით მისი საქმე, როცა თავისი მხოლოდშობილი ძე მოავლინა ქვეყნად ჩვენი ხსნისათვის და სიკვდილადაც არა ჰრიდა მისთვის. მაშ, განაღვიძეთ თქვენი გონება ძილისაგან და აღანთეთ თქვენი გულები ღმრთის მოშიშებისათვის. უწყოდეთ, რომ იოანე ნათლისმცემელი და წინამორბედი უფლისა წყლით სცემდა ნათელს და სინანულად მოუწოდებდა ადამიანებს, რათა განემზადებინა უფლისა ჩვენის იესო ქრისტესმიერი ნათლობა, რომელიც სულიწმიდის ძალითა და ღვთაებრივი ცეცხლით აღესრულება. როცა ღირს ვიქმნებით უფლისა ჩვენის იესო ქრისტეს ნათლობის მიღებისა, კეთილ საქმეთა მოშურნეობით აღვივსოთ, რათა ჯეროვან მსხვერპლად მოვუტანოთ საკუთარი თავნი ჩვენს შემოქმედს.სულიწმიდა, შემოსული ჩვენში ქრისტესმიერი ნათლობით,ძალას გვაძლევს სიწმიდით ვმოქმედებდეთ და კვლავ აღგვიყვანს პირველყოფილ მდგომარეობამდე, რათა ღირსნი შევიქნათ მარადის არსებული მემკვიდრეობის მიღებისა. უწყოდეთ, რომ ვინც ამ ნათლობას იღებს ქრისტესას, ქრისტესვე შეიმოსავს, რადგან სულიწმიდის მადლით აღივსება, როგორც ამას პავლე მოქიცული ბრძანებს: „რაოდენთა ქრისტეს მიმართ ნათელ-იღეთ, ქრისტე შეიმოსეთ. არა არს ჰურიაება,არცა წარმართება, არა არს მონება, არცა აზნაურება, არა არს რჩევა მამაკაცისა, არცა დედაკაცისა, რამეთუ თქვენ ყოველნივე ერთ ხართ ქრისტე იესუის მიერ“ (გალატ.3,27-28). მაშასადამე, როგორც მონაში,ისევე თავისუფალ ადამიანში, როგორც მამაკაცში, ასევე ქალშიც, როგორც კი ისინი მიიღებენ ამ მადლს სულიწმიდისას, მაშინვე განქარდებიან და ძალას ჰკარგავენ ეს ხორციელი განსხვავებულობანი. და სულიწმიდა იმ დროსვე, როცა იგი წინდი შეიქნება ქრისტეთი შემოსილთათვის საუკუნო ზეციური სასუფევლის დასამკვიდრებლად, ამასთანავე იმასაც ასწავლის მათ, თუ როგორ ჯერ-არს მამა ღმერთის თაყვანისცემა და განდიდება სულიერად და ჭეშმარიტებით, როგორც ეს სახარებაშია ნათქვამი: „...მოვალს ჟამი, დასწვე არს, ოდეს ჭეშმარიტნი თაყვანისმცემელნი თაყვანის-სცემდენ მამასა სულითა და ჭეშმარიტებითა, რამეთუ მამაიცა ეგევითართა ეძიებს თაყვანის-მცემელთა მისთა. სულ არს ღმერთი, და თაყვანის-მცემელთა მისთა სულითა და ჭეშმარიტებითა თანა-აც თაყვანის-ცემაი მისი“ (იოანე 4,23-24).
38. მე ვლოცულობ თქვენთვის, რათა თქვენც ღირს-იქმნათ იმ დიდი ცეცხლოვანი სულის მიღებისა, რომელიც მე უკვე მიმიღია. და თუკი მართლაც მთელის გულით გსურთ აღივსოთ მისით, და ისე, რომ იგი თქვენში დარჩეს, პირველ ყოვლისა ხორციელი საქმენი მოიმოქმედეთ და გულის სიმდაბლე შეიძნეთ. განუწყვეტლივ,დღითა და ღამით აღავლინეთ ზეცად თქვენი გულისზრახვანი და წრფელი გულით ეძიებდეთ ამ ცეცხლოვან სულს, და იგი მოგემადლებათ თქვენ. ამგვარად მიიღეს ღმერთის სული ელია თეზბიტელმა და ელისემ მსგავსადვე სხვა წინასწარმეტყველებისა. ვინც ასე მოიქცევა და ამ სახით განამზადებს საკუთარ თავს ღმრთის სულის მისაღებად, მას ეს ცეცხლოვანი სული სამარადჟამოდ მოემადლება. მაშ, სრულის გულით ილოცეთ და მძაფრი ძიებით ეძიეთ, და ღმრთის სული მოგეცემათ თქვენ, რადგანაც იგი მართალ და წრფელ გულებში დაივანებს ხოლმე. და როცა მიიღებთ მას, მისი ძლით უმაღლესი საიდუმლოებანი გაგემხილებათ. მისივე ძლით განიდევნება თქვენგან შიში ადამიანთა და მძვინვარე მხეცთა წინაშე, და მარად, დღე და ღამე თქვენში ზეციური სიხარული იქნება დამკვიდრებული. და ამქვეყნადაც კი, ამა წარმავალ ხრწნად სხეულებშიც კი, იმათ მსგავსად იქნებით, ვინც უკვე ზეციურ სასუფეველში ჰგიებს.
39. თუკი ადამიანს ღმერთის სიყვარულის მოხვეჭა სურს ყველა სხვა მოსახვეჭელზზე მეტად, იგი, უპირველეს ყოვლისა ღმრთის შიშით უნდა აღივსოს; შიში ღმრთისა ტირილად აღძრავს მას საკუთარი ცოდვების მონანიებისათავის, ტირილი და სინანული კი სიმხნევეს დაჰბადებენ მასში. და როცა ყოველივე ეს აღესრულება ღმერთის მეძიებელ ადამიანში, და მისი სული მომწიფდება ღმერთის სიყვარულისთვის, მაშინ იგი ყოველივეში კეთილი ნაყოფის გამოღებას დაიწყებს. და შემოქმედი ღმერთიც, იხილავ სრა ადამიანის სულში ამ კეთილმშვენიერ ნაყოფთ, თავისკენ მიიზიდავს ამგვარ სულს როგორც რჩეული გუნდრუკის სურნელს; უხარის მას თავის ანგელოზებთან ერთად ამგვარი ადამიანის გამო, მარადის აღავსებს მასაც ამ სიხარულით და დაიფარავს მას ყოველ გზაზე, რათა მშვიდობით და უხიფათოდ მიაღწიოს თავისი საუკუნო განსვენების ადგილსამყოფელს. აი, მაშინ კი, ხედავს რა ადამიანს ამგვარად გარემოცულს უზნაესი მცველის მიერ, ეშმაკი ვეღარ დაესხმის თავს მას. და მიახლებისაც კი ეშინია ეშმაკს ასეთი ადამიანის სულთან ამ დიადი ძალის შიშით. მაშ, ეცადეთ, ძმანო მოიპოვოთ ეს ძალა , რათა ყველა დემონს ეშინოდეს თქვენთან მოახლოებისა! რათა გაგიადვილდეთ თქვენს მიერ კირთებული ღვაწლის ზიდვა და რათა ტკბილ-გეყოთ თქვენ ყოველივე ღვთაებრივი! ეს სიტკბოება ღვთაებრივი სიყვარულისა ხომ ბევრისბევრად აღემატება თაფილს გოლეულის სიტკბოს. მრავალი ბერ-მონაზონი, ერთ საძმოებში რომ ცხოვრობენ, და ერთად მცხოვრები ქალწულნიც მათ მსგავსადვე, ფიქრობდნენ, რომ უკვე აღვსილნი არიან ღვთაებრივი სულით, სინამდვილეში კი მათ მცირედიც არ უგემნიათ ამ ღვთაებრივი სიყვარულის სიტკბოება და არც არასოდეს ყოფილან აღვსილნი მისით; მათ არავითარი მცდელობა არ გამოუმჟღავნებიათ მის შესაძენად და ამიტომ ღმერთმა არც მოჰმადლა მათ თავისი სული. ასე რომ, მხოლოდ ის ადამიანი მიაღწევს საწადელს და ღვთის შეწევნით მოიპოვებს ღმერთის სიყვარულს, ვინც მთელისარსებით ცდილობს ამას. რადგანაც ღმერთი თვალ-ღებით არ განსჯის და არ არის მიკერძოებული. და როცა ადამიანი, მოსურნე ღვთაებრივი ნათლით და ძალით აღვსებისა, უგულებელჰყოფს ამაქვეყნიურ შევიწროებასა და დამცირებას, მოიძაგებს ყოველგვარ პატივსა თუ დიდებას, შეიძულებს ყოველივე საეროს და თავის სხეულსა და სულს, ნამდვილი სიმშვიდის მოსაპოვებლად, განსწმედს ყოველგვარი ბოროტი ზრახვებისა და სურვილებისაგან, რათა ღმერთს მიუძღვნას მთლიანად თავი განუწყვეტლივ მომტანმა მარხვისა და დღეღამური სინანულის ცრემლთა მსხვერპლისა, ისევე როგორც წმიდა ლოცვეიბის მსხვერპლისა, აი, მაშინ, როცა ყოველივე ამას იქმს, ღმერთი უხვად მომადლის ადამიანს თავის ძალას. აი, სწორედ ამ ძალის მისაღებად იგულსმოდგინეთ, ძმანო, და მაშინ თქვენს ყველა საქმეს სიმშვიდით და სიადვილით აღასრულებთ, დიდ გაბედულებას შეიძენთ ღმერთის წინაშე და იგიც თქვენს ყველა სათხოვარს მოწყალედ აღასრულებს.
40. ღმერთი შეისმენს ხოლმე სრულის გულით მის მოყვარულთა და მეძიებელთა ვედრებას და კეთილად შეიწყნარებს მათს ყველა სათხოვარს. ხოლო იმ ადამიანთა თხოვნას, რომელნიც სრულის გულით არ მიეახლებიან მას, და გაორებულნი გულით ყოველილვეს ამაო დიდების მოყვარეობითა და კაცთა წინაშე გამოსაჩენად იქმან, რათა შექება მიიღონ, - ასეთთა ვედრებას ღმერთი არ შეიწყნარებს, და უფრო მეტიც - რისხვით აღივსება მათს მიმართ. და რადგანაც ამგვარ ადამიანთა საქმენი ამაო და მოჩვენებითია, მათზე ფსალმუნთა ეს სიტყვებიც აღსრულდება: „მუნ შეეშინა მათ შიში, სადა-იგი არა იყო შიში, რამეთუ ღმერთმან განაბნინა ძვალნი კაცთ-მოთნეთანი. ჰრცხვენოდენ მათ, რამეთუ ღმერთმან შეურაცხ-ყვნა იგინი“-ო (ფსალმუნი 52,6). ამ მიზეზის გამო ღვთაებრივი ძალა არ მოქმედებს ასეთ ადამიანებში და ყოველ საქმეში მათ სიმტკიცე აკლიათ; რა ღვაწლსაც არ უნდა შეუდგნენ, ჭეშმარიტი მოშურნენიც ვერ იქნებიან. მათ არ უწყიან ღვთაებრივი სიტკბოება, წმიდა სიმშვიდე დაჭეშმარიტი სიხარული. ასე რომ, მრავალნი არიან ჩვენს მოდგმაში, ბერ-მონაზვნებში ისეთნი, რომელთაც არ მიუღიათ ღმერთს ეს ძალა, სიტკბოების მომნიჭებელი ადამიანის სულისთვის, დღითიდღე სულ უფრო მზარდი სიმხნევითა და სიხარულით რომ აღავსებს მას და ღვთაებრივ ცეცხლს აღაგზნებს მასში. ასეთ ბერ-მონაზვნებს იმის გამო გამოსცდის და აცთუნებს ბოროტი სული, რომ ისინი, როგორც ზემოთ ვთქვი, თავიანთ ყოველ საქმეს ადამიანთა მოსაჩვენებლად აღასრულებენ. თქვენ კი, ძმანო, როცა თქვენი შრომის ნაყოფთ დაუდებთ წინ უფალს, ეცადეთ განიშოროთ თავისაგან მზვაობარი სული და ცუდად არ განიდიდოთ თავი; განუწყვეტლივ ებრძოლეთ მას, რათა უფალმა კეთილად შეიწყნაროს თქვენი შრომის ნაყოფნი, მისთვის რომ მიგიძღვნიათ, და რათა ზეგარდმო მოგივლინოთ თქვენ ის ძალა, რომელიც მხოლოდ ღვთის რჩეულთ მოემადლებათ. ნურასდროს ნუ შესწყვეტთ წინააღმდეგობას ამ ბოროტი მზვაობარი სულისადმი,რადგან როგორც კი ადამიანი კეთილ საქმეთა ქმნას და მშვენიერ ღვაწლთ შეუდგება, ეშმაკიც მაშინვე მის გვერდით გაჩნდება ხოლმე, რათა ან თანამონაწილედ ექმნას საქმეში, ანდა სულაც განაშოროს კეთილი განზრახვისაგან. ეშმაკი ვერ ითმენს მართლიად, კეთილმსახურად მოქმედ ადამიანს და ყველას ეწინააღმდეგაება, ვისაც კი სურს უფლის ერთგული იყოს. მრავალს, უძლურთ, იგი სულაც არ მიუშვებს სათნოების გზამდე, განზრახვაშივე განაშორებს კეთილ საქმეთაგან, სხვებს კი უფრო გულმოდგინეთა და მოშურნეთ თანამონაწილე უხდება მათს საქმეებში და ამ გზით ღუპავს მათი შრომის ნაყოფებს. ამასთან, ასწავლის რა იმგვარად აღასრულონ ხოლმე კეთილი საქმეები და მოწყალებანი, რომ თავი მოჰქონდეთ და ზვაობით აღივსონ მათს გამო. ამგვარი ადამიანების ხილვისას მრავალნი ფიქრობენ, რომ ისინი აღსავსენი არიან სულიერი ნაყოფებით, სინამდვილეში კი იმ უბადრუკთ არავითარი ნაყოფი არ გამოუღიათ ისეთი, ღმერთს რომ სათნო-ეყოს, და იმ ლეღვის ხეს მიმსგავსებიან, რომელიც შორიდან ისე, მოჩანს, თითქოს მრავალი ტკბილი ნაყოფით იყოს დახუნძლული, სინამდვილეში კი უნაყოფოა. და ღმერთი არამხოლოდ მოაკლებს ამგვარ ადამიანებს თავისი ღვთაებრიობის შეუდარებელ სიტკბოებას, არამედ განახმობს კიდეც თავისი სიტყვით, რადგან ვერ ნახულობს მათში სასურველლ ნაყოფს. ამიტომ თქვენ, ძნანო, როცა სულიერ ღვაწლს შეუდგებით, ეცადეთ შეეწინააღმდეგოთ თქვენში მძვაობარ სულს და დაამარცხოთ იგი. და თუ ასე მოიქცევით, თქვენში შემოვა ძალა ღმრთისა, რომელიც შეწევნას მოგიტანთ ამ ბრძოლაში, თქვენთან დარჩება და ყოველთვის აღგავსებთ თქვენ გულმოდგინებით, ღვთის მოშურნეობით და იმ ზენაარი სითბოთი, რომელზე ძვირფასიც ამა ქვეყნად არა არის რა. თუკი რომელიმე ჩვენგანი დაინახავს, რომ არ არის დაჯილდოებული ზეგარდმო ამ სითბოთი, დაე ეცადოს მოიძიოს იგი, და მისი შრომა ამაოდ არ ჩაივლის. ეს ღვთაებრივი სითბო მინავლებულ ცეცხლსა ჰგავს, რომელსაც სულის შებრვითთ გავაღვიძებთ და აღვაგზნებთ ხოლმე, რათა მასზე ზეთი ავადუღოთ: სულის შებერვით ზეაღმსწრაფი ალი ცეცხლისა თავის ბუნებრივ ძალას შეიძენს და ზეთსაც აგვიდუღებს. ამის მსგავსადვე, როცა თქვენ დაინახავთ, რომ არაგულმოდგინებისა და მცონარების მიზეზით თქვენი სულები მინავლებული და გაცივებულია, იჩქარეთ კვლავ აღაგზნოთი ისინი და ცხარე ცრემლებიც ღვარეთ ამისთვის. და ის ზენაარი ცეცხლი უსათუოდ მოგევლინებათ თქვენ და შეუერთდება თქვენს სულებს - აღვსილნი ამ ცეცხლით თქვენ აადუღებთ თქვენს სათნოებას და კეთილ საქმეებსაც განასრულებთ. აი, განა დავით წინასწარმეტყველმაც, როცა დაინახა, რომ სული მისი დამძიმელულა და განგრილებულა, ასე თქვა;“და მოეწყინა ჩემ თანა სულსა ჩემსა, და ჩემ შორის შემიძრწუნდა გული ჩემი. მოვიხსენე დღეთა პირველთაი და ვიწურთიდ ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და ქმნულსა ხელთა შენთასა ვზრახევდ. განვიპყრენ შენდამი ხელნი ჩემნი, და სული ჩემი, ვითარცა ქვეყანაი ურწყული შენდამი“-ო (ფსალმუნი 142,4-6). ხედავთ, როცა დაუმძიმდა გული, დავით მეფე შეძრწუნებული და მეტად შეწუხებული იყო ამით, და იგი იქამდე ეცადა, სანამ კვლავ არ აღინთო მის სულში ღვთაბრივი ცეცხლი. ასე რომ, მან ღმერთს მადლიერებით შეჰღაღადა: „განმზადებულ არს გული ჩემი, ღმერთო, განმზადებულ არს გული ჩემი; გაქებდე და გიგალობდე დიდებითა ჩემითა“ (ფს. 107,2). აი ამგვარი, დღისით და ღამით დაუმცხრალი მცდელობითა და ზრუნვით, დავითი კვლავ აღდგენილ იქნა უწინდელ ხარისხში ღვთაებრივი მადლისა. ამ სახედვე მოიქეცით თქვენც, ძმანო, როცა საკუთარ გულს შეგრილებას შეატყობთ, რათა ერთსულოვანი იყოთ ყველანი გულის განმზადებაში ღვთაებრივი ნათლისა და ცეცხლის მისაღებად.
41. მარად ილოცვიდეთ, რათა ღმერთმა მოგანიჭოთ მადლი ყოველივეს ნათლად ხილვისა და გულისხმისყოფისა, რათა მართლიად შეგეძლოთ გარჩევა სიკეთისა და ბოროტებისა. პავლე მოციქულსაც ხომ ეს უწერია, რომ „...სრულთაი არს მტკიცე იგი საზრდელი, რომელთა წესითა მით გონებანი წურთილნი ჰქონედ განრჩევად კეთილისა და ბოროტისა“ (ებრ. 5,14).ეს ის ბერმონაზვნები არიან, რომელთაც ხანგრძლივი და გულმოდგინე ღვაწლით გაწვრთნეს თავიანთი გრძნობები და ზრახვები სიკეთისა და ბოროტის მართლიად გასარჩევად, რისი წყალობითაც სასუფევლის მემკვიდრეებად შექნილან და ღვთსშვილებად დაწერილან. ღმერთმა ყოველს საქმეში მოჰმადლა მათ სიბრძნე და გულისხმისყოფა, რათა ვერ აცთუნონ ისინი ვერც ადამიანებმა და ვერც დემონებმა. კარგად უწყოდეთ, ძმანო, რომ მტერი ღმერთის ერთგულ ადამიანებს იმით გამოსცდის, რომ კეთილის სახით ეცხადება და ნათლისანგელოზად იმოსება; მრავალთაც ეშმაკი სწორედ იმის გამო შეაცდენს ხოლმე, რომ მათ არ შეუძენიათ ჭეშმარიტი სიბრძნე და გულისხმისყოფა ბოროტისა და კეთილის განრჩევაში. ამიტომაც იყო, რომ ნეტარმა პავლე მოციქულმა, როცა შეიცნო გონების ეს სიმდიდრენი. თავის ერთგულთათვის რომ განუმზადებია შემოქმედს და სიდიადითაც რომ ვერაფერი შეედრება ამქვეყნად, ასე მისწერა თავის ეფესელ მოწაფეებს: „ღმერთმან და მამამან უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესმან, ღმერთმან დიდებისამან მოგცეს თქვენ სული სიბრძნისაი და გამოცხადებისაი მეცნიერებითა მისითა. და განანათლნეს თვალნი გულისა თქვენისანი, რაითა იცოდეთ თქვენ რაი-იგი არს სასოებაი ჩინებისა მისისაი, და რაი-იგი არს სიმდიდრე დიდებისა მკვიდრობისა მისისაი წმიდათა შორის, და რაი-იგი არს გარდამატებული სიმდიდრე ძლიერებისა მისისაი ჩვენდა მომართ მორწმუნეთა შეწევნისაებრ სიმტკიცისა ძლიერებისა მისისა“ (ეფეს. 1,17-19). ესენი ისეთი მორწმუნეები არიან, რომელთაც ხანგრძლივი ღვაწლით შეუძენიათ ღვთაებრივი სიბრძნე. და ღმერთმა მისცა მათ ჭეშმარიტი გულისხმისყოფა და მეცნიერება თავისი უზომო სიყვარულისა გამო ადამიანისადმი, რადგან თუკი ჩვენ მივაღწევთ ამგვარ მდგომარეობას სულისას, მაშინ აღარავითარი სიძნელე აღარ შეგვხვდება აქმქვეყნიურ გზაზე და არც აღარაფრის შიში გვექნება; ხოლო ამისწილ სიხარული უფლისა მიერ დღე და ღამე გვანუგეშებს ჩვენ და ყოველგვარი შრომა ყოველ ჟამს სიტკბოებად იქცევა ჩვენთვის. მრავალნი ბერ-მონაზონთაგან და ქალწულ დედათაგან, რომელნიც სენაკებში განმარტოებული ცხოვრებით შესდგომიან სულიერ ღვაწლთ, ვერ აღწევენ ამგვარ მდგომაარეობას სულისას. და თქვენც, ძმანო, თუკი გსურთ მიაღწიოთ სულის ასეთ მდგომარეობას, რაც უზენაესი სრულყოფილებაა, განუდექით, მოშორდით ხოლმე ყველას, ვინც ბერ-მონაზვნის სახელს ატარებს, ხოლო ღვთაებრივი ნათელხილვა და გულისხმისყოფა კი არ შეუძენია; რადგანაც თუკი თქვენ ასეთი ადამიანების გვერდით იქნებით და მათს ცხოვრებას გაიზიარებთ, ისინი არ მოგცემენ საშუალებას წარმატებულად იღვაწოთ ღვთაებრივი სიბრძნის შესაძენად. უფრო მეტიც, ისინი ჩაახშობენ თქვენს მგზნებარებას, იმიტომ, რომ თვით მათში არავითაარი მგზნებარება არა არის, არამედ არის მხოლოდ სიცივე, გულგრილობა და მცონარება, და ამის მიზეზი ის არის, რომ ასეთი ბერ-მონაზვნები თავიანთ გულისწადილთ არიან დამონებული. ამრიგად, თუკი ამგვარნი მოვლენ ხოლმე თქვენთან და თავიანთი სურვილისამებრ საერო, ამაო საუბრებს გაგიბამენ, არ დაეთანხომთ მათ, არ აჰყვეთ ფუჭსიტყვაობაში და უმალვე ზურგი შეაქციეთ, რადგან პავლე მოციქულიც ხომ ასე გვეუბნება:“სულსა ნუ დაავსებთ. წინასწარმეტყველებათ ნუ შეურაცხ-ჰყოფთ’(1თესალონიკ.5, 19-20). ჰოდა, უწყოდეთ, რომ სული სხვა არაფრით ისე არ დაივსება და ჩაქვრება თქვენში, როგორც ამაო საერო საუბრებით.
42. ყოველს გონიერ ქმნილებაში - გინდ მამაკაცი იყოს ის და გინდ ქალი, - არისძალი სიყვარულისა, რომლისძლითაც ადამიანებს უნარი აქვთ მიემთხვიონ სიყვარულს ღვთისასაც და კაცისასაც. ღვთივ სულიერთ - ღვთაებრივი უყვართ ყოველივეში, ხორციელთ კი - სხეულებრივი და ნივთიერი. ღვთაებრივის მოყვარულნი განიწმენდენ გულებს ყოველივე არაწმიდისაგან და თავს განიშორებენ ამა წაარმავალი ქვეყნის საქმეთაგან; მათ სძულთ ეს ქვეყანა და საკუთარი სამშვინველნი, თავიანთ ჯვარი უტვირთავთ ქედს და უფალს შესდგომიან ყოველივეში მის ნებას დამორჩილებულნი და მისი ბრძანებისამებრ მოქმედნი. ამიტომაც ასეთ ადამიანებში ღმერთი მკვიდრდება და იმ სიხარულსა და სიტკბოებას მოჰმადლის მათ, რომელიც სულს კაცისას გამოზრდის, დაარწყულება და ააღორძინებს. როგორადაც ხეებს არ ძალუძთ ზრდა და ნაყოფის გამოღება, თუკი ბუნებრივი წყლით არ მოირწყვებიან, ასევე ადამიანის სულსაც არ შეუძლია ზრდა-აღორძინება, თუკი ზეციური სიტკბორბით არ იქნება დარწყლულებული. ასე რომ, მხოლოდ ის სულნი იზრდებიან და აღორძინდებიან, რომელთაც სულიწმიდა მიუღიათ და ზეციური სიტკბოებით ნუგეშ-ცემულან.