| 1 |
ამიტომ ჩვენც, რაკიღა ღრუბელივით გარს გვახვევია ესოდენ მრავალი მოწმე,
ჩამოვიშოროთ ყოველგვარი სიმძიმე თუ ხელ-ფეხ შემკვრელი ცოდვა და მოთმინებით გავლიოთ
ჩვენს წინაშე მდებარე სარბიელი. |
1 |
აწ უკუე ჩუენცა, ესოდენი მაქუს გარე-მოდგომილი ჩუენდა სიმრავლე წმიდათა
მოწამეთაჲ, სიმძიმე ყოველი განვიშოროთ და მსწრაფლ მომავალი იგი ცოდვაჲ და
მოთმინებით ვრბიოდით წინა-განმზადებულსა მას ჩუენსა ღუაწლსა. |
| 2 |
თვალი მივაპყროთ იესოს, რწმენის წინამძღვარსა და
სრულმყოფს, მის წინაშე მდებარე სიხარულის წილ რომ დაითმინა ჯვარი,
უგულებელყო სირცხვილი და დაჯდა ღვთის ტახტის მარჯვნივ. |
2 |
და ვხედვიდეთ სარწმუნოებისა ჩუენისა წინამძღუარსა და
სრულებისა მოქმედსა იესუს, რომელმან-იგი წინა-განმზადებულისა მის წილ
სიხარულისა დაითმინა ჯუარი და სირცხჳლი შეურაცხ-ყო და მარჯუენით საყდართა
ღმრთისათა დაჯდა. |
| 3 |
იფიქრეთ იმაზე, ვინც ყოველივე ეს დაითმინა ცოდვილთაგან,
რათა არ შემდრკალიყავით და არ მიგხდოდათ სულის სიმხნევე. |
3 |
გან-უკუე-იზრახეთ, რომელმან-იგი ესევითარი დაითმინა
ცოდვილთაგან მისა მიმართი იგი სიტყჳს-გებაჲ, რაჲთა არა დაშურეთ სულითა
თქუენითა და მოჰმედგრდეთ. |
| 4 |
ჯერ კიდევ სისხლამდე არ მდგარხართ ცოდვის წინააღმდეგ
საომრად. |
4 |
რამეთუ არღა სისხლთადმდე წინა-დადგრომილ ხართ თქუენ
ცოდვისა მიმართ ახოვნად |
| 5 |
და დაივიწყეთ შეგონების სიტყვა, თქვენდამი, როგორც
შვილებისადმი, მომართული: „შვილო ჩემო, ნუ უგულებელყოფ წვრთნას უფლისას და
ნურც სულით დაეცემი, როცა გამხილებს. |
5 |
და მოჰმედგრდეთ ნუგეშინის-ცემისაგან, რომელი ვითარცა
შვილთა გეტყჳს თქუენ: შვილო ჩემო, ნუ სულ-მოკლე იქმნები სწავლასა უფლისასა,
ნუცაღა დაჰჴსნდები მის მიერ მხილებასა. |
| 6 |
რადგან ვინც უყვარს უფალს, მასვე წვრთნის, და შოლტით
სცემს ყველას, ვისაც ძედ იღებს“. |
6 |
რამეთუ რომელი უყუარნ უფალსა, სწავლის; და ტანჯის ყოველი
შვილი, რომელი შეიწყნარის. |
| 7 |
თუ ითმენთ წვრთნას, ღმერთი გექცევათ, როგორც შვილებს: ვინაიდან განა არის ისეთი
შვილი, რომელსაც მამა არ წვრთნიდეს? |
7 |
უკუეთუ სწავლასა დაუთმოთ, ვითარცა შვილთა შეგიწყნარებს
თქუენ ღმერთი. რამეთუ ვინ-მე არს შვილი, რომელი არა სწავლის მამამან? |
| 8 |
ხოლო თუ წვრთნის გარეშე რჩებით, რაშიაც ყველას თავისი
წილი უძევს, ნაბუშრები ყოფილხართ და არა შვილები. |
8 |
ხოლო უკუეთუ შორს ხართ სწავლასა, რომლისა ზიარ-ქმნულ
არიან ყოველნი, მწირნი ვიდრემე ხართ და არა შვილნი. |
| 9 |
ეგეც არ იყოს, თუ ჩვენი ხორციელი მამები გვწვრთნიან და
შიშით ვემორჩილებით მათ, განა მით უფრო მეტად არ უნდა ვემორჩილებოდეთ
სულების მამას, რათა ვიცოცხლოთ? |
9 |
აწ უკუეთუმცა გუესხნეს ჴორციელნი მამა-დედანი მასწავლელად, გუეკდიმებოდა სამემცა;
არა-მე უფროჲს დავემორჩილნეთა მამასა მას სულთასა და ვცხონდეთ? |
| 10 |
რადგანაც ისინი თვითნებურად გვზრდიან ორიოდე დღისთვის, ხოლო ეს - ჩვენივე
სიკეთისათვის, რათა ვეზიარებოდეთ მის სიწმიდეს. |
10 |
რამეთუ რომელნიმე იგი მცირედთა დღეთა მათისაებრ ნებისა სწავლიდეს, ხოლო ესე
უმჯობესისათჳს, რაჲთა მოიღონ სიწმიდისაგან მისისა. |
| 11 |
ყოველგვარი წვრთნა დღესდღეობით სიხარულად კი არ გვეჩვენება, არამედ მწუხარებად,
მაგრამ შემდეგ მის მიერ წვრთნილთ მიაგებს სიმართლის ნაყოფს - მშვიდობას. |
11 |
ყოველივე სწავლაჲ მეყსეულად არა არნ სიხარულ, არამედ მწუხარება; ხოლო უკუანაჲსკნელ
ნაყოფი მშჳდობისაჲ მის მიერ წურთილთა მათ მოაგის - სიმართლე. |
| 12 |
მაშ, გამართეთ ჩამოყრილი ხელები და დაძაბუნებული მუხლები. |
12 |
ამისთჳს დაშთომილნი ჴელნი და დაჴსნილნი მუჴლნი აღემართენით |
| 13 |
მოასწორეთ ბილიკნი თქვენს ფეხთათვის, რათა გზას კი არ გადასცდეს კოჭლი, არამედ
განიკურნოს. |
13 |
და ალაგნი მართლ ყვენით ფერჴთა თქუენთანი, რაჲთა არა მკელობელი იგი დაეცეს, არამედ
უფროჲსღა განიკურნოს. |
| 14 |
თქვენი ურთიერთობა ყველასთან მშვიდი იყოს და წმიდა, რის გარეშეც ვერავინ იხილავს
უფალს. |
14 |
მშჳდობასა შეუდეგით ყოველთა თანა და სიწმიდესა, რომლისა თჳნიერ ვერვინ იხილოს
უფალი. |
| 15 |
ფრთხილად იყავით, რომ არავინ მოაკლდეს ღვთის მადლს და არ იბარტყოს რომელიმე ფესვმა
სიმწრისა, რათა არ შეაურვოს და შებილწოს ბევრი თქვენგანი. |
15 |
ეკრძალენით, ნუ ვინმე დაკლებულ იყოს მადლისაგან ღმრთისა; ნუ ვისმე თანა ძირი
სიმწარისაჲ აღმოცენებულ იყოს შემაურვებელი, და მის მიერ შეიგინნენ მრავალნი. |
| 16 |
რათა არ იყოს თქვენს შორის მემრუშე ან ღვთის გარეგანი, როგორც ესავი, ერთ შეჭამადზე
რომ გაცვალა თავისი პირმშოობა. |
16 |
ნუვინ მეძავ და ბილწ არნ, ვითარცა-იგი ესავ, რომელმან ერთისა წილ საჭმლისა განყიდა
პირმშოებაჲ თჳსი. |
| 17 |
რაკიღა იცით, რომ შემდეგ, როცა მოისურვა დაემკვიდრებინა კურთხევა, უარყოფილ იქნა და
ვეღარაფერი გააწყო სინანულით, თუმცაღა ცრემლით ითხოვდა მიტევებას. |
17 |
უწყით, რამეთუ ამისა შემდგომად უნდა დამკჳდრებად კურთხევაჲ და შეურაცხ-იქმნა,
რამეთუ სინანულისა ადგილი არა პოვა, და ცრემლით ღათუ ითხოვდა მას. |
| 18 |
რადგან მთას როდი მისდგომიხართ, ხელშესახებს თუ ცეცხლით გზნებულს, ან ბნელს,
წყვდიადს თუ გრიგალს, |
18 |
რამეთუ არა მოსრულ ხართ თქუენ მთასა მას ჴელით შესახებელსა და აღგზებულსა ცეცხლითა
და წყუდიადითა და ბნელითა და ნისლითა |
| 19 |
არც საყვირის ხმას თუ ხმობას სიტყვისას, რომლის მსმენელნიც ითხოვდნენ, რომ აღარ
გაგრძელებულიყო ეს სიტყვა. |
19 |
და საყჳრისა ოხრასა და ჴმასა სიტყუათასა, რომელთა-იგი ესმა, იჯმნეს, რაჲთა არღარა
შეეძინოს მათ სიტყუაჲ. |
| 20 |
რადგანაც ვერ უძლებენ იმას, რაც ნაბრძანები იქნა: „მხეციც რომ გაეკაროს მთას,
ჩაიქოლება“. |
20 |
რამეთუ ვერ ითმენდეს ბრძანებულსა მას; მჴეცი ღათუ შეეხებოდა მთასა მას, ქვითა
განიდევნებოდა. |
| 21 |
იმდენად საშინელი იყო ეს ხილვა, რომ მოსემაც თქვა: „ვძრწი და ვკანკალებ“. |
21 |
და ესრეთ საშინელ იყო საუცრებაჲ იგი, მოსე თქუა: შეშინებულ ვარ და შეძრწუნებულ. |
| 22 |
არამედ მიადექით სიონის მთას და ცოცხალი ღმერთის ქალაქს - ზეციურ იერუსალიმს და
ანგელოზთა ურიცხვ სიმრავლეს, |
22 |
არამედ მოსრულ ხართ თქუენ მთასა სიონსა და ქალაქსა ღმრთისა ცხოველისასა,
იერუსალჱმსა ზეცისასა, და ბევრეულსა ანგელოზთა კრებულსა |
| 23 |
მოზეიმე საკრებულოს და ცაში ჩაწერილ პირმშოთა ეკლესიას, ყოვლისგამკითხავ ღმერთს და
სრულქმნილებას ზიარებულ მართალთა სულებს, |
23 |
და ეკლესიასა პირმშოთასა, აღწერილსა ცათა შინა, და ღმრთისა მსაჯულისა ყოველთაჲსა და
სულებისა მართალთა მათ აღსრულებულთაჲსა. |
| 24 |
ახალი აღთქმის შუამდგომელ იესოს და სხურების სისხლს, აბელის სისხლზე უკეთ რომ
მეტყველებს. |
24 |
და შჯულისა მის საღმრთოჲსა შუა-მდგომელისა იესუჲსა და სისხლითა პკურებასა,
უმჯობესსა თქუმულისა მის აბელის მიერ. |
| 25 |
ფრთხილად იყავით, ნუ უარყოფთ მეტყველს, რადგან თუ მათ, რომელთაც უარყვეს ქვეყნად
მეტყველი, თავი ვერ დააღწიეს სასჯელს, ჩვენ როგორღა დავაღწევთ თავს, თუკი უარვყოფთ
ზეცით მეტყველს? |
25 |
ეკრძალენით, ნუუკუე იჯმნათ მეტყუელისა მისგან. რამეთუ უკუეთუ იგინი ვერ განერნეს,
რომელთა ქუეყანასა ზედა იჯმნეს ბრძანებისაგან, რაოდენ უფროჲს ჩუენ, უკუეთუ ზეცისასა
მას გარე-მოვექცეთ, |
| 26 |
ვისმა ხმამაც ქვეყანა შესძრა მაშინ, ხოლო აწ ამგვარად გვამცნო: „ერთხელ კიდევ
შევძრავ არა მარტო ქვეყანას, არამედ ცასაც“. |
26 |
რომლისა ჴმამან ქუეყანაჲ შეძრა მაშინ, და აწ აღუთქუამს და იტყჳს: მერმე ერთ-გზისღა
შევძრა მე არა ხოლო ქუეყანაჲ, არამედ ცანიცა. |
| 27 |
ხოლო ეს „ერთხელ კიდევ“ გვაუწყებს შეძრულის, როგორც შექმნილის, შეცვლას, რათა
უცვლელად ეგოს შეუძვრელი. |
27 |
ხოლო ესე „მერმე ერთ გზისღა“ აუწყებს შეძრულთა მათ ცვალებასა, ვითარცა ქმნულთასა,
რაითა ეგოს შეუძრველი იგი. |
| 28 |
ამიტომ, შეუძვრელ სასუფეველს რომ ვღებულობთ, გვქონდეს მადლი, რომლითაც სათნოდ
ვემსახურებით ღმერთს, მოშიშებით და მოწიწებით. |
28 |
ამისთჳსცა სასუფეველი შეუძრველი დავიპყრათ; მაქუს ჩუენ მადლი, რომლითა ვჰმსახურებთ
სათნოდ ღმერთსა მოშიშებით და ღირსებითა, |
| 29 |
რადგანაც ჩვენი ღმერთი არის შთანმთქმელი ცეცხლი. |
29 |
რამეთუ ღმერთი ჩუენი ცეცხლ განმლეველ არს. |
