| 1 |
ამიტომ დავუტევოთ ქრისტეს სიტყვის საწყისნი. ვისწრაფოთ სრულყოფისაკენ და კვლავ
ნუღარ ჩავუყრით საძირკველს მკვდარ საქმეთა მონანიებას და ღვთის რწმენას, |
1 |
ამისთჳს დაუტეოთ დასაბამისა მის ქრისტეს სიტყუათაჲ და სისრულისა მიმართ მოვიდეთ; ნუ
კუალად საძირკუელსა დავსდებთ სინანულისასა მკუდართაგან საქმეთა და სარწმუნოებისა
ღმრთისა მიმართ, |
| 2 |
ნათლისღების, ხელდასხმის, მკვდართა აღდგომისა და საუკუნო
განკითხვის მოძღვრებას. |
2 |
ნათლის-ღებისა სწავლისა, დასხმისა ჴელთაჲსა და აღდგომისა
მკუდართაჲსა და საშჯელისა მის საუკუნოჲსა. |
| 3 |
ასეც მოვიქცევით, თუკი ინება ღმერთმა. |
3 |
და ესე ვყოთ, უკუეთუ გჳბრძანოს ღმერთმან. |
| 4 |
რადგანაც შეუძლებელია, რომ ერთხელ უკვე განათლებულნი,
რომელთაც იგემეს ციური ნიჭი და ეზიარნენ სულიწმიდას, |
4 |
რამეთუ შეუძლებელ არს ერთ-გზის განათლებულთა მათ, რომელთა
გემოჲ ეხილვოს ნიჭთა მათ ზეცისათაჲ და ზიარ-ქმნულ იყვნენ სულისა წმიდისა |
| 5 |
შეიტკბეს ღვთის კეთილი სიტყვა და მომავალი საუკუნის
ძალნი, |
5 |
და კეთილი გემოჲ ეხილვოს სიტყჳსა ღმრთისაჲ და ძალი იგი
მერმისა მის საუკუნოჲსაჲ |
| 6 |
მაგრამ მაინც დაეცნენ, - დიახ, შეუძლებელია, რომ ისინი
კვლავ განახლდნენ სინანულისთვის, ვინაიდან კვლავინდებურად ჯვარს აცვამენ
ძეს ღვთისას და ჰგმობენ. |
6 |
და დაცემულთა კუალად განახლებაჲ სინანულად,
თანა-ჯუარს-ცუმად თავთა მათთა ძესა ღმრთისასა და განქიქებად. |
| 7 |
რადგანაც მიწა, მასზე ხშირ-ხშირად დადენილ წვიმას რომ
ისრუტავს და მიწის მუშაკთათვის სარგო ნათესს აღმოაცენებს, ღვთისაგან იღებს
კურთხევას. |
7 |
რამეთუ ქუეყანამან რომელმან სჳს მარავალ გზის მის ზედა
მოსრული წჳმაჲ და გამოიღის მწუანვილი, სარგებელი მათთჳს, რომელთათჳსცა
იქმნების, მიიღებს კურთხევასა ღმრთისა მიერ. |
| 8 |
ხოლო ნარ-ეკლის აღმომაცენებელი ურგებია და ლამის
დაწყევლილი, - რომლის ბოლოც იქნება დაწვა. |
8 |
ხოლო უკუეთუ მოიღის ეკალი და კუროჲსთავი ურგები და
წყევისა მახლოებლი, რომლისა უკუანაჲსკნელი დასაწუველად არნ. |
| 9 |
თუმცა თქვენ, საყვარელნო, მიუხედავად ამ სიტყვებისა,
გვწამს, რომ უკეთესნი ხართ და ხსნად მიწევნილნი. |
9 |
ხოლო ჩუენ გურწამს თქუენთჳს, საყუარელნო, უმჯობესი და მახლოებლი ცხორებისაჲ, ესრეთ
ღათუ ვიტყჳთ. |
| 10 |
რადგანაც ღმერთი უსამართლო როდია, რომ დაივიწყოს თქვენი საქმე და შრომა
სიყვარულისა, რაც გამოავლინეთ მისი სახელისათვის, ვინაიდან ემსახურებოდით და ახლაც
ემსახურებით წმიდათ. |
10 |
რამეთუ არა არს სიცრუე ღმრთისა თანა, ვითარმცა დაივიწყნა საქმენი თქუენნი და შრომაჲ
სიყუარულისა თქუენისაჲ, რომელი აჩუენეთ სახელისა მისისათჳს, რამეთუ ჰმსახურებდით
წმიდათა მათ და ჰმსახურებთცა. |
| 11 |
მაგრამ გვსურს, რომ თვითეული თქვენგანი სასოების სავსებისთვისაც ბოლომდე იჩენდეს
იმავე გულმოდგინებას. |
11 |
გუსურის კაცად-კაცადისა თქუენისაჲ, რაჲთა მასვე აჩუენებდეთ მოსწრაფებასა
გულსავსებისა მის მიმართ სასოებისა ვიდრე აღსასრულადმდე, |
| 12 |
რათა მცონარებას არ მისცეთ თავი, არამედ ბაძავდეთ მათ, რწმენი თა და დიდსულოვნებით
რომ იმკვიდრებენ აღთქმათ. |
12 |
რაჲთა არა მოჰმედგრდეთ, არამედ მობაძავ იყვნეთ მათდა, რომელთა-იგი სარწმუნეობითა და
სულგრძელებითა დაიმკჳდრნეს აღთქუმანი. |
| 13 |
რადგანაც ღმერთმა, როცა აბრაამს აძლევდა აღთქმას, რაკიღა თავზე უმეტესი არავინ
ჰყავდა დასაფიცარი, თავისი თავი დაიფიცა, |
13 |
რამეთუ აბრაჰამს აღუთქუა ღმერთმან, ვინაჲთგან არავინ იყო უფროჲსი, რომელსამცა ფუცა,
ფუცა თავისა თჳსისა; |
| 14 |
და უთხრა: „ჭეშმარიტად, კურთხევით გაკურთხებ შენ, და გამრავლებით გამრავლებ შენ“. |
14 |
და თქუა, ვითარმედ: კურთხევით გაკურთხო შენ და განმრავლებით განგამრავლო შენ. |
| 15 |
და ასე, სულგრძელობით მიიღო აღთქმა. |
15 |
და ესრეთ სულგრძელ იქმნა და მიემთხჳა აღთქუმასა. |
| 16 |
ხალხი უმეტესს იფიცავს და ფიცია მათი ყოველი ცილობის დასასრული. |
16 |
რამეთუ კაცთა უფროჲსისა მიმართ ფუციან და ყოვლისა ცილობისა მათისა დასასრულსა
დასამტკიცებელად ფიცი არს. |
| 17 |
ამიტომ ღმერთმა, რომელსაც სურდა აღთქმის მემკვიდრეთათვის ეჩვენებინა თავისი ნების
გარდუვალობა, შუამდგომლობისთვის მიმართა ფიცს. |
17 |
რომლითა უმეტესად უნდა ღმერთსა ჩუენებად მკჳდრთა მათ მის აღთქუმისათა შეუძრველობაჲ
ზრახვისა მისისაჲ, შუამდგომელ ყო ფიცი, |
| 18 |
რათა ორი გარდუვალი საქმის მეშვეობით, რაშიაც შეუძლებელია ეცრუა ღმერთს, მტკიცე
ნუგეში გვქონოდა ყველას, ვინც ვისწრაფეთ ჩავჭიდებოდით ჩვენს წინაშე დასახულ იმედს, |
18 |
რაჲთა ორთავე მათ საქმეთა მიერ შეუძრავთა, რომელთა შინა შეუძლებელ იყო ცრუებად
ღმერთი, ძლიერი ნუგეშინის-ცემაჲ გუაქუენდეს ჩუენ, რომელნი-ესე შევევედრენით
შეკრძალვად წინა-განმზადებულსა მას სასოებასა, |
| 19 |
რომელიც ჩვენი სულისათვის იგივეა, რაც მტკიცე და სანდო ღუზა, თვით ფარდის მიღმაც
რომ აღწევს, |
19 |
რომელი ვითარცა ხარისხი გჳპყრიეს სულისაჲ კრძალული და მტკიცე და შემავალი შინაგანსა
მას კრეტსაბმელსა, |
| 20 |
სადაც ჩვენს წინამორბედად შევიდა იესო და, წესისამებრ მელქისედეკისა, მღვდელმთავარი
გახდა უკუნისამდე. |
20 |
სადა-იგი წინამორბედად ჩუენთჳს შევიდა იესუ, წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა
მღდელთმოძღუარ იქმნა იგი უკუნისამდე. |
