| 1 |
თავისუფლებისათვის გაგვათავისუფლა ქრისტემ: მაშ, მტკიცედ იდექით და ნუღარ დაიდგამთ
მონობის უღელს. |
1 |
აზნაურებითა მით, რომლითა ქრისტემან ჩუენ განგუააზნაურნა, მტკიცედ დეგით და ნუ
კუალად უღელსა მას მონებისასა თავს-იდებთ. |
| 2 |
აჰა, მე, პავლე, გეუბნებით თქვენ: თუ წინადაიცვეთთ,
ვერაფერს ირგებთ ქრისტესაგან. |
2 |
აჰა ესერა მე, პავლე, გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: უკუეთუ
წინადაიცჳთოთ, ქრისტემან თქუენ არარაჲ გარგოს. |
| 3 |
კვლავაც ვუმოწმებ ყველას, ვინც წინადაიცვეთს, რომ მთელი
რჯულის აღსრულება მართებს. |
3 |
ხოლო კუალად უწამებ ყოველსა კაცსა წინადაცუეთილსა,
ვითარმედ თანა-მდებ არს იგი ყოველსა შჯულსა ყოფად. |
| 4 |
ხოლო თქვენ, რჯულით რომ იმართლებთ თავს, უქრისტეოდ დარჩით
და მოაკლდით მადლს. |
4 |
განქარვებულ ხართ ქრისტესგან რომელნი-ეგე შჯულითა
განჰმართლდებით, მადლისა მისგან განვრდომილ ხართ. |
| 5 |
ჩვენ კი სულით მოველით სიმართლის სასოებას რწმენისგან. |
5 |
რამეთუ ჩუენ სულითა სარწმუნოებისაგან სასოებასა
სიმართლისასა მოველით. |
| 6 |
რადგანაც ქრისტე იესოში არც წინადაცვეთილობასა აქვს რაიმე
ძალა და არც წინადაუცვეთელობას, არამედ რწმენას, რომელიც მოქმედებს
სიყვარულით. |
6 |
რამეთუ ქრისტე იესუჲს მიერ არცა წინადაცუეთილებაჲ რას
შემძლებელ არს, არცა წინადაუცუეთელებაჲ, არამედ სარწმუნოებაჲ,
სიყუარულისაგან შეწევნული. |
| 7 |
მშვენივრად რბოდით და ვინ შეგაფერხათ, რომ აღარ
ჰმორჩილებდეთ ჭეშმარიტებას? |
7 |
ჰრბიოდეთ კეთილად; ვინ დაგაბრკოლნა თქუენ ჭეშმარიტებისა
არა-მორჩილებად? |
| 8 |
ეს შეგონება მისეული როდია, ვინც გიხმობთ. |
8 |
მორჩილებაჲ ეგე არა მისგან არს, რომელმან-იგი გიჩინნა
თქუენ. |
| 9 |
მცირეოდენი საფუარი მთელ ცომს აფუებს. |
9 |
მცირემან ცომმან ყოველივე შესუარული აღაფუვნის. |
| 10 |
მწამს თქვენი უფალში, რომ არ გექნებათ სხვა აზრი: ვინც უნდა იყოს თქვენი
ამამღვრეველი, ვერსად წაუვა მსჯავრს. |
10 |
მე გესავ თქუენ უფლისა მიერ, ვითარმედ სხუასა არარას ზრახვიდეთ; ხოლო რომელი-იგი
აღგძრავს თქუენ, მან იტჳრთოს საშჯელი, ვინცა-იგი არს. |
| 11 |
რისთვისღა მდევნიან, ძმანო, თუკი კვლავ ვქადაგებ წინადაცვეთას? მაშინ ხომ
შეწყდებოდა ცთუნება ჯვრისა. |
11 |
ხოლო მე, ძმანო, წინადაცუეთასა ღათუ ვქადაგებდე, რაჲსაღა-მე ვიდევნები?
გან-მე-ქარდა საცთური იგი ჯუარისაჲ? |
| 12 |
ნეტავი მოიკვეთონ თქვენი ამმღვრევნი. |
12 |
ჯერ-იყო, გან-თუმცა-გეშორნეს, რომელნი-იგი გაშფოთებენ თქუენ. |
| 13 |
ხოლო თქვენ, ძმანო, თავისუფლებისთვისა ხართ ხმობილნი, მაგრამ ხორციელ განცხრომას ნუ
მოახმართ თავისუფლებას, არამედ სიყვარულით ემსახურეთ ერთმანეთს. |
13 |
რამეთუ თქუენ აზნაურებასა ჩინებულ ხართ, ძმანო; გარნა ხოლო აზნაურებაჲ ეგე ნუ
მიზეზად ჴორცთა, არამედ სიყუარულისა მისთჳს ჰმონებდით ურთიერთარს. |
| 14 |
რადგანაც მთელ რჯულს ეს ერთი მცნება მოიცავს: „გიყვარდეს მოყვასი შენი, ვითარცა
თავი შენი“. |
14 |
რამეთუ ყოველი შჯული ერთითა სიტყჳთა აღესრულების:
შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი. |
| 15 |
მაგრამ თუ ერთიმეორეს კბენთ და ჭამთ, ფრთხილად იყავით: შეიძლება სულაც ამოჭამოთ
ერთმანეთი. |
15 |
ხოლო უკუეთუ ურთიერთას იკბინებოდით და შეიჭამებოდით, იხილეთ, ნუუკუე ურთიერთას
განილინეთ. |
| 16 |
ჰოდა, მე ვამბობ: სელიერად იარეთ და ნუ ცდილობთ აღასრულოთ ხორცის სურვილი, |
16 |
ხოლო ამას გეტყჳ: სულითა ვიდოდეთ და ჴორცთა გულის თქუმასა ნუ აღასრულებთ. |
| 17 |
რადგან ხორცს სულის საპირისპიროდ სურს, სულს კი - ხორცის
საპირისპიროდ; ისინი ერთმანეთს ეურჩებიან, რათა ვერ აღასრულოთ ის, რაცა
გსურთ. |
17 |
რამეთუ ჴორცთა გული უთქუამს სულისათჳს და სულსა -
ჴორცთათჳს; და ესენი მჴდომ არიან ურთიერთარს, რაჲთა არა რაჲ-იგი გინდეს,
მას ჰყოფდეთ. |
| 18 |
თუ სულით იარებით, რჯულის ქვეშ აღარა ხართ. |
18 |
უკუეთუ სულითა იქცეოდით, არა ხართ შჯულსა ქუეშე. |
| 19 |
ხორცის საქმენი აშკარაა: სიძვა, უწმინდურება,
აღვირახსნილობა, |
19 |
ხოლო ცხად არიან საქმენი ჴორცთანი, რომელ არიან: სიძვანი,
მრუშებანი, არა-წმიდებანი, ბილწებანი, |
| 20 |
კერპთმსახურება, ჯადოქრობა, მტრობა, შუღლი, შური, რისხვა,
აშლილობა, მწვალებლობა, |
20 |
კერპთ-მსახურებანი, მწამლველობანი, მტერობანი, ჴდომანი,
შურობანი, გულის წყრომანი, წვალებანი, შფოთებანი, |
| 21 |
სიძულვილი, მკვლელობა, მემთვრალეობა, ღორმუცელობა და სხვა
მისთანანი. წინასწარ გეტყვით, რომ ამის მოქმედნი ვერ დაიმკვიდრებენ ღვთის
სასუფეველს. |
21 |
შურნი, კაცის-კლავნი, ლირწებანი, მთრვალობანი, სიღოდანი
და მსგავსნი ამათნი. რომელსა წინაწარ გეტყჳ თქუენ, ვითარცა პირველ გარქუ,
ვითარმედ ესევითარისა მოქმედთა სასუფეველი ღმრთისაჲ ვერ დაიმკჳდრონ. |
| 22 |
ხოლო სულის ნაყოფია: სიყვარული, სიხარული, მშვიდობა,
დიდსულოვნება, სიტკბოება, სიკეთე, რწმენა, |
22 |
ხოლო ნაყოფი სულისაჲ არს: სიყუარული, სიხარული, მშჳდობაჲ,
სულგრძელებაჲ, სიტკბოებაჲ, სახიერებაჲ, სარწმუნოებაჲ, |
| 23 |
თვინიერება, თავშეკავება; ამათ წინააღმდეგ არ არის რჯული. |
23 |
მყუდროებაჲ, მარხვაჲ, მოთმინებაჲ. ესევითართათჳს არა ძეს
შჯული. |
| 24 |
ხოლო მათ, ვინც არიან ქრისტესნი, ჯვარს აცვეს ხორცი მისი
სურვილებით და ვნებებითურთ. |
24 |
ხოლო ქრისტესთა მათ ჴორცნი თჳსნი ჯუარს-აცუნეს ვნებითურთ
და გულის თქუმით. |
| 25 |
თუ სულით ვცოცხლობთ, სულითვე უნდა ვიაროთ. |
25 |
უკუეთუ სულითა ცხოველ ვართ, სულითაცა ვეგნეთ. |
| 26 |
ნუ ვიქნებით პატივმოყვარენი, ურთიერთგამომწვევნი,
ერთურთის მოშურნენი. |
26 |
ნუმცა ვართ მზუაობარ, ურთიერთარს მაბრალობელ, ურთიერთარს
მოშურნე. |
