| 1 |
მე ვარ ვაზი ჭეშმარიტი, და მამაჩემი მევენახეა. |
1 |
მე ვარ ვენაჴი ჭეშმარიტი, და მამაჲ ჩემი მოქმედი არს. |
| 2 |
ჩემს ყველა ლერწს, რომელსაც არ გამოაქვს ნაყოფი, მოჭრის,
და ყველას, რომელსაც გამოაქვს ნაყოფი, გაწმენდს, რათა მეტი მოისხას. |
2 |
ყოველმან რტომან რომელი ჩემ თანა არს და არა მოიღოს
ნაყოფი, აღიღოს იგი; და ყოველმან რომელმან მოიღოს ნაყოფი, განწმიდოს იგი,
რაჲთა უფროჲსი ნაყოფი გამოიღოს. |
| 3 |
თქვენ კი უკვე გაწმენდილნი ხართ სიტყვით, რომელიც
გითხარით. |
3 |
ხოლო თქუენ აწვე წმიდა ხართ სიტყჳთა მით, რომელსა გეტყოდე
თქუენ. |
| 4 |
დარჩით ჩემში და მე დავრჩები თქვენში. როგორც ლერწი
თავისთავად ვერ გამოიღებს ნაყოფს, თუკი არ შერჩა ვაზს, ასევე თქვენც, თუკი
არ დარჩებით ჩემში. |
4 |
დაადგერით თქუენ ჩემთანა, და მე თქუენ თანა: ვითარცა-იგი
ნასხლევსა ვერ ჴელ-ეწიფების ნაყოფისა გამოღებად თავით თჳსით, უკუეთუ არა
ეგოს ვენაჴსა ზედა, ეგრეთვე არცა თქუენ, უკეთუ არა დაადგრეთ ჩემთანა. |
| 5 |
მე ვარ ვაზი, ხოლო თქვენ ლერწები ხართ, ვინც ჩემში რჩება,
ხოლო მე მასში, დიდძალი ნაყოფი გამოაქვს; ვინაიდან უჩემოდ არაფრის ქმნა არ
შეგიძლიათ. |
5 |
მე ვარ ვენაჴი და თქუენ რტონი. რომელი დაადგრეს ჩემ თანა,
და მე მის თანა, ამან მოიღოს ნაყოფი მრავალი, რამეთუ თჳნიერ ჩემსა არარაჲ
ძალ-გიც ყოფად არცა ერთი. |
| 6 |
ვინც არ დარჩება ჩემში, ლერწამივით გადაიგდება და
გახმება; შემდეგ კი აგროვებენ, ცეცხლში ყრიან და იწვის. |
6 |
უკუეთუ ვინმე არა დაადგრეს ჩემ თანა, განვარდეს გარე,
ვითარცა ნასხლევი, და განჴმეს, და შეკრიბონ იგი და ცეცხლსა დაასხან, და
დაიწუას. |
| 7 |
თუ დარჩებით ჩემში და ჩემი სიტყვები დარჩება თქვენში,
ყველაფერი, რასაც ისურვებთ, ითხოვეთ და გექნებათ. |
7 |
უკეთუ დაადგრეთ ჩემ თანა, და სიტყუანი ჩემნი თქუენ თანა
ეგნენ, რაჲცა გინდეს, ითხოვეთ, და გეყოს თქუენ. |
| 8 |
ამით იდიდება მამაჩემი, თუ გამოიღებთ უხვ ნაყოფს და
იქნებით ჩემი მოწაფენი. |
8 |
ამით იდიდოს მამაჲ ჩემი, რაჲთა ნაყოფი მრავალი გამოიღოთ
და იყვნეთ ჩემდა მოწაფე. |
| 9 |
როგორც შემიყვარა მე მამამ, მეც ასევე შეგიყვარეთ თქვენ;
დარჩით ჩემს სიყვარულში. |
9 |
ვითარცა შემიყუარა მე მამამან, მეცა შეგიყუარენ თქუენ, დაადგერით სიყუარულსა ჩემსა
ზედა. |
| 10 |
თუ დაიცავთ ჩემს მცნებებს, დარჩებით ჩემს სიყვარულში; როგორც მე დავიცავი მამაჩემის
მცნებანი და ვრჩები მის სიყვარულში. |
10 |
უკუეთუ მცნებანი ჩემნი დაიმარხნეთ, ჰგიეთ სიყუარულსა ზედა ჩემსა, ვითარცა მე
მცნებანი მამისა ჩემისანი დავიმარხენ და ვჰგიე სიყუარულსა ზედა მისსა. |
| 11 |
ეს გითხარით, რათა ჩემი სიხარული თქვენში დარჩეს და სრულ იყოს თქვენი სიხარული. |
11 |
ამას გეტყოდე თქუენ, რაჲთა სიხარული ჩემი თქუენ თანა ეგოს, და სიხარული თქუენი
სავსებით იყოს. |
| 12 |
ეს არის ჩემი მცნება, რათა გიყვარდეთ ერთმანეთი, როგორც მე შეგიყვარეთ თქვენ. |
12 |
რამეთუ ესე არს მცნებაჲ ჩემი, რაჲთა იყუარებოდით ურთიერთას, ვითარცა მე შეგიყუარენ
თქუენ. |
| 13 |
არავისა აქვს იმაზე დიდი სიყვარული, ვინც სულს დადებს თავისი მეგობრისთვის. |
13 |
უფროჲსი ამისსა სიყუარული არავის აქუს, რაჲთა სული თჳსი
დადვას მეგობართა თჳსთათჳს. |
| 14 |
თქვენ ჩემი მეგობრები ხართ, თუ ასრულებთ იმას, რაც
გამცნეთ? |
14 |
თქუენ მეგობარნი ჩემნი ხართ, უკუეთუ ჰყოთ, რომელსა-ესე
გამცნებ თქუენ. |
| 15 |
უკვე აღარ გიწოდებთ მონებს, ვინაიდან მონამ არ იცის, რას აკეთებს მისი ბატონი;
არამედ მეგობრებს გიწოდებთ, რადგანაც გაუწყეთ ყველაფერი, რაც მსმენია მამაჩემისგან.
|
15 |
არღარა გეტყჳ თქუენ მონად, რამეთუ მონამან არა იცინ, რასა
იქმნ უფალი მისი. ხოლო თქუენ გარქუ მეგობრად, რამეთუ ყოველი, რაოდენი მესმა
მამისა ჩემისაგან, გაუწყე თქუენ. |
| 16 |
თქვენ კი არ აგირჩევივართ, არამედ მე აგირჩიეთ და დაგიდგინეთ, რათა წახვიდეთ და
ნაყოფი გამოიღოთ, და დარჩეს თქვენი ნაყოფი; რათა მამამ მოგცეთ ის, რასაც ჩემი
სახელით სთხოვთ. |
16 |
არა თქუენ გამომირჩიეთ მე, არამედ მე გამოგირჩიენ თქუენ და დაგადგინენ თქუენ, რაჲთა
თქუენ წარხჳდეთ და ნაყოფი გამოიღოთ, და ნაყოფი თქუენი ეგოს სავსებით, რაჲთა,
რაჲ-იგი სთხოოთ მამასა ჩემსა სახელითა ჩემითა, მოგცეს თქუენ. |
| 17 |
ამას გიდებთ მცნებად, რათა გიყვარდეთ ერთმანეთი. |
17 |
ამას გამცნებ თქუენ, რაჲთა იყუარებოდით ურთიერთას. |
| 18 |
თუ ქვეყანას სძულხართ, იცოდეთ, რომ მე მომიძულა უწინ. |
18 |
უკეთუ სოფელი გძულობს თქუენ, უწყოდეთ, რამეთუ პირველად მე
მომიძულა. |
| 19 |
ამ ქვეყნისანი რომ იყოთ, ქვეყანას ეყვარებოდა თვისნი;
მაგრამ რაკი ამ ქვეყნისანი არა ხართ, არამედ მე გამოგარჩიეთ ქვეყნისაგან,
ამიტომაც სძულხართ ქვეყანას. |
19 |
უკუეთუმცა სოფლისაგანნი იყვენით, სოფელიმცა თჳსთა
ჰყუარობდა; რამეთუ არა სოფლისაგანნი ხართ თქუენ, არამედ მე გამოგირჩიენ
თქუენ სოფლისაგან, ამისთჳს სძულთ თქუენ სოფელსა. |
| 20 |
გაიხსენეთ სიტყვა, რომელიც გითხარით: არ არის მონა, თავის
ბატონზე უმეტესი. მე თუ მდევნიდნენ, თქვენც დაგიწყებენ დევნას; თუ დაიცვეს
ჩემი სიტყვა, თქვენსასაც დაიცავენ. |
20 |
მოიჴსენეთ სიტყუაჲ იგი, რომელ გარქუ თქუენ: არა არს მონაჲ
უფროჲს უფლისა თჳსისა. უკუეთუ მე მდევნეს, თქუენცა გდევნნენ; უკუეთუ
სიტყუანი ჩემნი დაიმარხნეს, თქუენნიცა დაიმარხნენ. |
| 21 |
ხოლო ყოველივე ამას შეგამთხვევენ ჩემი სახელის გამო,
ვინაიდან არ იცნობენ ჩემს მომავლინებელს. |
21 |
არამედ ესე ყოველი გყონ თქუენ სახელისა ჩემისათჳს, რამეთუ
არა იციან მომავლინებელი ჩემი. |
| 22 |
რომ არ მოვსულიყავი და არ მეთქვა მათთვის, არ ექნებოდათ
ცოდვა, ახლა კი არა აქვთ მიტევება თავიანთი ცოდვისათვის. |
22 |
უკუეთუმცა არა მოვედ და ვეტყოდე მათ, ცოდვაჲმცა არა
აქუნდა; ხოლო აწ მიზეზი არა აქუს ცოდვათა მათთათჳს. |
| 23 |
ჩემს მოძულეს მამაჩემიც სძულს. |
23 |
რომელსა ვსძულდე მე, მამაჲცა ჩემი სძულს. |
| 24 |
რომ არ მექმნა მათ შორის საქმენი, სხვას რომ არავის
უქმნია; არ ექნებოდათ ცოდვა; ახლა კი მიხილეს და მომიძულეს მეცა და
მამაჩემიც. |
24 |
უკეთუმცა არა ვქმნენ საქმენი იგი მათ შორის, რომელნი
სხუამან არავინ ქმნნა, ცოდვაჲმცა არა აქუნდა. ხოლო აწ მიხილეს და მომიძულეს
მეცა და მამაჲცა ჩემი. |
| 25 |
რათა აღსრულდეს მათ რჯულში დაწერილი სიტყვა: მომიძულეს მე
უმიზეზოდ. |
25 |
არამედ რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი, რომელი სჯულსა მათსა
წერილ არს, რამეთუ: მომიძულეს მე ცუდად. |
| 26 |
ხოლო როდესაც მოვა ნუგეშისმცემელი, რომელსაც მოგივლენთ
მამის მიერ, - ჭეშმარიტების სული, რომელიც გამოდის მამისაგან, ის იმოწმებს
ჩემთვის. |
26 |
ხოლო რაჟამს მოვიდეს ნუგეშინის-მცემელი იგი, რომელი მე
მოვავლინო თქუენდა მამისა ჩემისა მიერ, სული ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი
მამისაგან გამოვალს, მან წამოს ჩემთჳს. |
| 27 |
და თქვენც მოწმენი იქნებით, ვინაიდან იმთავითვე ჩემთანა
ხართ. |
27 |
და თქუენცა მოწამე ხართ, რამეთუ დასაბამითგან ჩემ თანა
ხართ. |
