| 1 |
ეს გითხარით, რათა არ შეცდეთ. |
1 |
ამას გეტყოდე თქუენ, რაჲთა არა დაჰბრკოლდეთ. |
| 2 |
გამოგყრიან სინაგოგებიდან; აჰა, მოდის დრო, როცა თქვენს
ყველა მკვლელს ეგონება, რომ ამით ემსახურება ღმერთს. |
2 |
კრებულისაგან განგასხნენ თქუენ. არამედ მოვალს ჟამი,
რაჲთა ყოველმან რომელმან მოგწყჳდნეს თქუენ, ჰგონებდეს, ვითარმედ მსხუერპლი
შეწირა ღმრთისა. |
| 3 |
ამას იზამენ იმიტომ, რომ ვერც მამა იცნეს და ვერც მე. |
3 |
და ესე გიყონ თქუენ, რამეთუ არა იციან მომავლინებელი ჩემი
მამაჲ, არცა მე. |
| 4 |
მაგრამ ეს გითხარით, რათა, როცა მოაწევს ჟამი, გაიხსენოთ,
რომ ეს გითხარით; თავიდანვე კი არ მითქვამს, ვინაიდან თქვენთან ვიყავი. |
4 |
არამედ ამას გეტყოდე თქუენ, რაჲთა რაჟამს მოიწიოს ჟამი
იგი, მოიჴსენოთ მათი, რამეთუ მე გარქუ თქუენ. ესე პირველითგან არა გარქუ
თქუენ, რამეთუ თქუენ თანა ვიყავ. |
| 5 |
ხოლო ახლა ჩემს მომავლინებელთან მივდივარ და არცერთი
თქვენგანი არ მეკითხება, სად მიდიხარო. |
5 |
ხოლო აწ მივალ მომავლინებელისა ჩემისა, და არავინ
თქუენგანი მკითხავს მე, ვითარმედ: ვიდრე ხუალ? |
| 6 |
თუმცა, ეს რომ გითხარით, მწუხარებით აღივსო თქვენი გული. |
6 |
არამედ ამას რაჲ გეტყოდე თქუენ, მწუხარებამან აღავსნა
გულნი თქუენნი. |
| 7 |
მაგრამ ჭეშმარიტებას გეუბნებით: გირჩევნიათ, რომ მე
წავიდე; რადგანაც, თუ არ წავალ, არ მოვა თქვენთან ნუგეშისმცემელი, ხოლო თუ
წავალ, მოგივლენთ მას. |
7 |
არამედ მე ჭეშმარიტსა გეტყჳ თქუენ: უმჯობეს არს თქუენდა,
რაჲთა მე წარვიდე; უკუეთუ მე არა წარვიდე, ნუგეშინის-მცემელი იგი არა
მოვიდეს თქუენდა; უკუეთუ მე წარვიდე, მოვავლინო იგი თქუენდა. |
| 8 |
და როცა მოვა, ამხილებს ქვეყანას ცოდვის, სიმართლისა და
განკითხვისათვის: |
8 |
და მოვიდეს იგი და ამხილოს სოფელსა ცოდვისათჳს და
სიმართლისათჳს და სასჯელისათჳს: |
| 9 |
ცოდვისათვის, რადგანაც არ მიწამეს. |
9 |
ცოდვისათჳს ესრეთ, რამეთუ არა ჰრწმენა ჩემდა მომართ; |
| 10 |
სიმართლისათვის, რადგანაც მამასთან მივდივარ და ვეღარ მიხილავთ. |
10 |
ხოლო სიმართლისათჳს, რამეთუ მე მამისა ჩემისა მივალ, და არღარა მხედვიდეთ მე; |
| 11 |
განკითხვისათვის, რადგანაც ამ ქვეყნის მთავარი უკვე განკითხულია. |
11 |
ხოლო სასჯელისათჳს, რამეთუ მთავარი იგი ამის სოფლისაჲ დასჯილ არს. |
| 12 |
კიდევ ბევრი რამ მაქვს თქვენთვის სათქმელი, მაგრამ ამჟამად ვეღარ იტვირთავთ.
|
12 |
ფრიადღა მაქუს სიტყუად თქუენდა, არამედ აწ არღარა ძალგიც ტჳრთვად. |
| 13 |
ხოლო როდესაც მოვა იგი, ჭეშმარიტების სული, წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ;
ვინაიდან თავისით კი არ ილაპარაკებს, არამედ რასაც მოისმენს, იმას იტყვის, და
მომავალს გაუწყებთ თქვენ. |
13 |
ხოლო ოდეს მოვიდეს სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, გიძღოდის
თქუენ ჭეშმარიტებასა ყოველსა, რამეთუ არა იტყოდის თავით თჳსით, არამედ
რაოდენი-რაჲ ესმეს, იტყოდის და მომავალი იგი გითხრას თქუენ. |
| 14 |
ის განმადიდებს, რადგანაც ჩემგან მიიღებს და თქვენ
გაუწყებთ. |
14 |
მან მე მადიდოს, რამეთუ ჩემგან მიიღოს და გითხრას თქუენ. |
| 15 |
ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია; ამიტომაც ვთქვი,
ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ-მეთქი. |
15 |
ყოველი, რაოდენი აქუს მამასა, ჩემი არს; და ამისთჳს გარქუ
თქუენ, რამეთუ: ჩემგან მიიღოს და გითხრას თქუენ. |
| 16 |
ცოტაც და, ვეღარ მიხილავთ: კიდევ ცოტაც და, მიხილავთ, რადგანაც მამასთან მივდივარ. |
16 |
მცირედღა, და არღარა მხედვიდეთ მე; და კუალად მცირედღა, და მიხილოთ მე, რამეთუ მე
მივალ მამისა ჩემისა. |
| 17 |
ხოლო ზოგიერთმა მისმა მოწაფემ ერთმანეთს უთხრა: ამას რას
გვეუბნება: ცოტაც და, ვეღარ მიხილავთ; კიდევ ცოტაც, და მიხილავთ, რადგანაც
მამასთან მივდივარო? |
17 |
ჰრქუეს უკუე მოწაფეთა მისთა ურთიერთას: რაჲ არს,
რომელსა-ესე მეტყჳს ჩუენ: მცირედღა, და არღარა მხედვიდეთ მე; და კუალად
მცირედღა, და მიხილოთ მე, და რამეთუ მე მივალ მამისა ჩემისა? |
| 18 |
ასე ამბობდნენ: ამას რას ამბობს: ცოტაც? ვერ გაგვიგია,
რას ამბობს. |
18 |
და იტყოდეს უკუე: რაჲ არს ესე „მცირედ“? არა უწყით, რასა
იტყჳს. |
| 19 |
იესო მიხვდა, რომ შეკითხვა სურდათ, და უთხრა მათ:
იმისთვის ეკითხებით ერთმანეთს, რომ ვთქვი: ცოტაც და, ვეღარ მიხილავთ; კიდევ
ცოტაც, და მიხილავთ-მეთქი? |
19 |
გულისჴმა-ყო იესუ, რამეთუ უნდა კითხვის, და ჰრქუა მათ:
ამისთჳს გამოეძიებთა ურთიერთას, რამეთუ ვთქუ: მცირედღა, და არღარა
მხედვიდეთ მე; და კუალად მცირედ, და მიხილოთ მე? |
| 20 |
ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: იტირებთ და
ივაგლახებთ, ქვეყანა კი იხარებს; დამწუხრდებით, მაგრამ წუხილი სიხარულად
გექცევათ. |
20 |
ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ სტიროდით და ჰგოდებდეთ
თქუენ, ხოლო სოფელსა უხაროდის, და თქუენ სწუხდეთ, არამედ მწუხარებაჲ თქუენი
სიხარულად გარდაიქცეს. |
| 21 |
ქალი შობისს წუხს, ვიიდან მოაწია იმისმა ჟამმა; მაგრამ
ყრმას რომ შობს, სიხარულისგან აღარ ახსოვს ტანჯვა, რადგანაც ადამიანი იშვა
ამქვეყნად. |
21 |
დედაკაცი რაჟამს შობნ, მწუხარე არნ, რამეთუ მოიწია ჟამი
მისი. ხოლო რაჟამს შვის ყრმაჲ, არღარა მოეჴსენის ჭირი იგი სიხარულითა მით,
რამეთუ იშვა კაცი სოფელსა შინა. |
| 22 |
თქვენც ასევე მწუხარენი ხართ ახლა; მაგრამ კვლავ
გიხილავთ, გაიხარებს თქვენი გული და ვეღარავინ წაგართმევთ თქვენს სიხარულს. |
22 |
ხოლო თქუენ აწ ჭირი გაქუს. და მერმე კუალად გიხილნე
თქუენ, და უხაროდის გულთა თქუენთა, და სიხარული თქუენი არავინ მიგიღოს
თქუენგან. |
| 23 |
ხოლო იმ დღეს ნურაფერს მკითხავთ; ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: რაც უნდა
სთხოვოთ მამას ჩემი სახელით, მოგცემთ თქვენ. |
23 |
და მას დღესა შინა მე არარაჲ მკითხოთ. ამენ, ამენ გეტყჳ
თქუენ, რამეთუ რაოდენიცა-რაჲ სთხოოთ მამასა სახელითა ჩემითა, მოგცეს თქუენ. |
| 24 |
აქამდე არაფერი გითხოვიათ ჩემი სახელით; ითხოვეთ და
მიიღებთ, რათა სრულ იყოს თქვენი სიხარული. |
24 |
აქამომდე არარაჲ გითხოვიეს სახელითა ჩემითა. ითხოვდით და
მოიღოთ, რაჲთა სიხარული თქუენი სავსებით იყოს. |
| 25 |
აქამდე იგავებით გელაპარაკებოდით, მაგრამ მოდის დრო, როცა
იგავებით კი აღარ გელაპარაკებით, არამედ გაცხადებულად გაუწყებთ მამის
შესახებ. |
25 |
ამას იგავით გეტყოდე თქუენ. ხოლო მოვალს ჟამი, ოდეს
არღარა იგავით გეტყოდი თქუენ, არამედ განცხადებულად მამისა ჩემისათჳს
გითხრა თქუენ. |
| 26 |
იმ დღეს შესთხოვთ ჩემი სახელით, და არ გეუბნებით, რომ მე
ვთხოვ მამას თქვენთვის. |
26 |
მას დღესა შინა ითხოოთ სახელითა ჩემითა, და არა გეტყჳ
თქუენ, ვითარმედ: მე ვჰკითხო მამასა ჩემსა თქუენთჳს. |
| 27 |
რადგან თვით მამას უყვარხართ, ვინაიდან მე შემიყვარეთ და
ირწმუნეთ, რომ ღმრთისაგან გამოვედი. |
27 |
რამეთუ თჳთ მამასა ჩემსა უყუართ თქუენ, რამეთუ თქუენ მე
შემიყუარეთ და გრწმენა რამეთუ მე ღმრთისაგან გამოვედ. |
| 28 |
მამისაგან გამოვედი და ქვეყნად მოვედი; კვლავ ვტოვებ
ქვეყანას და მამასთან მივალ. |
28 |
გამოვედ მამისაგან და მოვედ სოფლად და კუალად დაუტეობ
სოფელსა და მივალ მამისა. |
| 29 |
მისმა მოწაფეებმა უთხრეს: აი, ახლა კი ცხადად
გველაპარაკები და არავითარ იგავს აღარ ამბობ. |
29 |
ჰრქუეს მას მოწაფეთა მისთა: აჰა აწ განცხადებულად იტყჳ და
იგავსა არცა ერთსა რას იტყჳ. |
| 30 |
ახლა კი ვიცით, რომ ყველაფერი იცი; და არ გჭირდება, რომ
ვინმემ გკითხოს; ამიტომაც გვწამს, რომ ღმრთისაგან გამოხვედი. |
30 |
და აწ უწყით ჩუენ, რამეთუ ყოველივე იცი და არა გიჴმს,
რაჲთა გკითხოს ვინმე. ამის გამო გურწამს, რამეთუ ღმრთისაგან გამოხუედ. |
| 31 |
მიუგო მათ იესომ: ახლა კი გწამთ? |
31 |
მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: აწ სამე გრწამს? |
| 32 |
აჰა, მოდის ჟამი და მოვიდა კიდეც, როცა სათითაოდ
გაიფანტებით და მარტო დამტოვებთ; მაგრამ არა ვარ მარტო, რადგანაც მამა
ჩემთანაა. |
32 |
აჰა მოვალს ჟამი და მოწევნულ არს, რამეთუ განიბნინეთ
კაცად-კაცადი თჳსად ადგილად და მე მარტოჲ დამიტეოთ; და არა ვარ მე მარტოჲ,
არმედ მამაჲ ჩემი ჩემ თანა არს. |
| 33 |
ეს გითხარით, რათა მშვიდობა გქონდეთ ჩემში. ჭირი არ
დაგელევათ ამ ქვეყნად, მაგრამ გამხნევდით: მე ვძლიე ქვეყანას. |
33 |
ამას გეტყოდე თქუენ, რაჲთა ჩემ თანა მშჳდობაჲ გაქუნდეს.
სოფელსა ამას ჭირი გაქუს, არამედ ნუ გეშინინ, რამეთუ მე მიძლევიეს სოფელსა. |
