| 1 |
როცა მოხუცდა სამუელი, ისრაელის მსაჯულებად თავისი შვილები დაადგინა.
|
1 |
ხოლო რაჟამს დაბერდა სამოველ, დაადგინა ძენი მისნი მსაჯულად ისრაჱლსა ზედა.
|
| 2 |
მის პირმშოს სახელად ერქვა იოველი, ხოლო უმცროსს - აბია;
ბეერ-შებაში მსაჯულობდნენ ისინი. |
2 |
და ესე სახელები არს ძეთა მისთა: პირმშო მისი იოელ,
შემდგომი მისი აბა, მსაჯულნი ბერსაბესანი. |
| 3 |
არ გაჰყვნენ შვილები მამის გზას, ანგარებას მისდევდნენ,
ქრთამს იღებდნენ და სამართალს ამრუდებდნენ. |
3 |
და არა ვიდოდეს ძენი იგი მისნი გზათა მისთა, არამედ
შეუდგეს იგინი ანგაჰარებასა, მიიღებდეს ქრთამსა და სამართალი არა უყვიან. |
| 4 |
შეიკრიბა ისრაელის უხუცესობა და მივიდა სამუელთან რამათს. |
4 |
და შეკრბა ყოველი ნათესავი ისრაჱლისა, მოვიდეს სამოველისა
არმათემად. |
| 5 |
უთხრეს: შენ მოხუცდი, შენი შვილები კი არ მიჰყვებიან შენს
გზას. დაგვიდგინე ახლა მეფე, რომ სხვა ხალხების წესისამებრ განგვსჯიდეს. |
5 |
და რქუეს მას: შენ, ესერა, დაბერებულ ხარ, და ძენი შენნი
არა ვლენან გზათა შენთა. აწ მოგუეც ჩუენ მეფე, რათა სჯიდეს სამართალსა,
ვითარცა სხუათა ნათესავთა არს! |
| 6 |
არ მოეწონა ეს ამბავი სამუელს, როცა თქვეს, მეფე მოგვეციო
მსაჯულად. მაშინ შეევედრა სამუელი უფალს. |
6 |
და შეუძნდა სიტყუაჲ ესე სამოელს, რამეთუ რქუეს მას,
ვითარმედ: მოგუეც მეფე, რომელი წინაგჳძღოდის ჩუენ! და ილოცვიდა სამოველ
უფლისა მიმართ. |
| 7 |
უთხრა უფალმა სამუელს: შეისმინე ხალხის ყოველი სიტყვა,
რასაც გეტყვის, რადგან შენ კი არ უარგყვეს, არამედ მე უარმყვეს თავიანთ
მეფედ. |
7 |
და უფალმან რქუა მას: ისმინე სიტყუაჲ ერისა მაგის, რამეთუ
არა შენ შეურაცხ-გყვეს, არამედ მე, ვინათგან იყავ მათ ზედა მეფედ. |
| 8 |
როგორც იქცეოდნენ იმ დღიდან, როცა ეგვიპტიდან
გამოვიყვანე, დღემდე, როცა დამივიწყეს და უცხო ღმერთებს დაემონენ, ასევე
გექცევიან შენც. |
8 |
ყოველთა ზედა საქმეთა თჳსთა, ვინათგან მოვიყვანნეთ იგინი
ეგჳპტით ვიდრე დღევანდელად დღედმდე, რამეთუ დამიტევეს მე და მსახურებდეს
კერპთა უცხოთა, ეგრეცა შენ გიყვეს. |
| 9 |
ახლა შეისმინე მათი სიტყვა, ოღონდ გააფრთხილე და აუხსენი უფლებები მეფისა,
რომელმაც მათზე უნდა იმეფოს. |
9 |
აწ შენ ისმინე მათი; აღთქმა დავდვა მათ შორის და უთხრა
წესი და სამართალი სამეფო, რომელი მეფობდეს მაგათ ზედა. |
| 10 |
უთხრა სამუელმა უფლის სიტყვები ხალხს, მეფეს რომ მოითხოვდნენ მისგან. |
10 |
და უთხრა სამოველ ყოველი იგი სიტყუაჲ ღმრთისა ერსა მას, რომელნი ითხოვდეს
მისგან მეფესა. |
| 11 |
უთხრა: აი, რა უფლებები ექნება მეფეს, რომელიც იმეფებს თქვენზე: წაიყვანს
თქვენს შვილებს და თავის ეტლებთან და ცხენებთან დაიყენებს და ირბენენ მისი
ეტლის წინ. |
11 |
და რქუა მათ: ესე წესი არს მეფისა, რომელი მეფობდეს თქუენ ზედა: მიგიხუნეს
შვილნი თქუენნი და ყვნეს მჴედრებად, რომელნიმე მეეტლედ და წინამოცორვალად, |
| 12 |
დანიშნავს მათ ათასისთავებად და ორმოცდაათისთავებად, თავის ყანის მხვნელებად და
თავისი სამკალის მოსამკელად, თავისი საბრძოლო საჭურველისა და ეტლების მკეთებლებად.
|
12 |
და რომელნიმე დაადგინნეს ათასისთავად და ასისთავად, მჴნველად და მომკალად, და
მწველელად და მეზუერედ, და ყუნეს მათგანნი რომელიმე ჯაჭჳსმოქმედად და საჭურველისა.
|
| 13 |
აიყვანს თქვენს ასულებს მენელსაცხებლებად, მზარეულებად და პურის
მცხობლებად. |
13 |
და ასულნი თქუენნი მიგიხუნეს და ყვნეს საცხებელისმგბოლველ
და მექოთნედ და მეპურე. |
| 14 |
წაგართმევთ საუკეთესო ყანებს, ვენახებსა და ზეთისხილის ბაღებს და თავის
მორჩილებს დაურიგებს. |
14 |
და მიგიღოს ყანები და ვენაჴები თქუენი და ზეთისხილები
კეთილ-კეთილი და ნაყოფიერი, და მისცეს იგი მონათა თჳსთა. |
| 15 |
მეათედს აიღებს თქვენი ნათესებიდან და ვენახებიდან და თავის კარისკაცებსა
და მორჩილებს უწყალობებს. |
15 |
და ნაყოფისაგანი ყანათა და ვენაჴთა თქუენთა ათეული
მიიღოს, და მისთა საჭურისთათჳს და მონათა. |
| 16 |
წაგართმევთ საუკეთესო ყმებს, მხევლებს, მსახურ ბიჭებს, სახედრებს და თავის
საქმეზე ამსახურებს. |
16 |
მონანი და მჴევალნი თქუენნი, მროწეულნი და კარაულნი და
ჴარნი თქუენნი მოგიხუნეს და დაადგინნეს საქმესა მას სამეფოსა. |
| 17 |
წაიღებს მეათედს თქვენი ფარიდან და თქვენც მისი ყმები გახდებით. |
17 |
და საცხოვართა თქუენთა ათეული მიიღოს და იყვნეთ თქვენ
მონად და მსახურად. |
| 18 |
მაშინ მოჰყვებით წუწუნს თქვენს არჩეულ მეფეზე, მაგრამ არ მოგისმენთ უფალი. |
18 |
და ღაღადებდით მეფისა მის, და არა ისმინოს თქუენი
უფალმან, რამეთუ თქუენ თჳთ გამოირჩიეთ მეფე. |
| 19 |
არ დაუჯერა ხალხმა სამუელს. თქვეს: არა და არა, მეფე უნდა გვესვას, |
19 |
და არა უნდა ერსა მას სმენად სიტყუაჲ იგი სამოველისა.
მაშინ რქუეს მას: არა ეგრე არს, არამედ დაადგინე ჩუენ ზედა მეფე |
| 20 |
ჩვენც ისეთები უნდა ვიყოთ, როგორც სხვა ხალხები არიან. ჩვენი მეფე
განგვსჯის ჩვენ, წინ წაგვიძღვება და ჩვენი გულისთვის იბრძოლებს. |
20 |
და მორჩილ ვიყუნეთ მისა, ვითარცა სხუანი ნათესავნი და
განგვიკითხევდეს ჩუენ მეფე და ბრძოდეს მტერთა ჩუენთა. |
| 21 |
მოისმინა სამუელმა ხალხის ნათქვამი და შეატყობინა უფალს. |
21 |
მაშინ ისმინა სამოველ სიტყუაჲ იგი მათი და უთხრა ყოველი
უფალსა. |
| 22 |
უთხრა უფალმა სამუელს: შეიწყნარე მათი სიტყვა და დაუდგინე მეფე. უთხრა
სამუელმა ისრაელის კაცებს: წადით თქვენ-თქვენს ქალაქებში. |
22 |
და რქუა უფალმან სამოველს: ისმინე მათი და დაადგინე მათ
ზედა მეფე, რათა მეფობდეს მათ ზედა! და გამოვიდა სამოველ და უბრძანა ერსა
მას: წარვედით თქუენთჳს ქალაქად! |
