| 1 |
ჩვენი ქალაქის დაქცევის ოცდამეათე წლისთავზე ბაბილონში ვიყავი. მოუსვენარი ვიწექი
საწოლზე და ფიქრები აშფოთებდა ჩემს გულს. |
|
|
| 2 |
რადგან ვიხილე სიონის გაუკაცრიელება და ბაბილონში
მცხოვრებთა კეთილდღეობა. |
|
|
| 3 |
და შეძრწუნდა ძლიერ ჩემი სული და შევკადრე უზენაესს
მოკრძალებული სიტყვა, |
|
|
| 4 |
და ვუთხარი: მბრძანებელო უფალო, შენ თავიდანვე, როცა
რგავდი მიწას სრულიად მარტო, უბრძანე მტვერს |
|
|
| 5 |
და მიეცი ადამს მოკვდავის სხეული, მაგრამ ისიც ხომ შენს
ხელთა ქმნილებაა და შენ ჩაბერე მას სიცოცხლის სული, და ცოცხალი შეიქნა იგი
შენს წინაშე. |
|
|
| 6 |
შეიყვანე იგი სამოთხეში, რომელიც დანერგა შენმა
მარჯვენამ, ვიდრე მიწა გამოჩნდებოდა. |
|
|
| 7 |
მცნებად მიეცი შენი გზის სიყვარული, მან კი დაარღვია იგი,
და შენ უმალვე დაუწესე სიკვდილი მას და მის მოდგმას. გაჩნდნენ ხალხები,
ერები და ტომები, რომელთაც სათვალავი არა აქვთ. |
|
|
| 8 |
დადიოდა ყოველი ხალხი თავის ნებაზე და საოცრებებს
სჩადიოდა შენს წინაშე და შეიძულა შენი მცნებები. |
|
|
| 9 |
იმ დროს რომ მოუვლინე წარღვნა წუთისოფლის მკვიდრებს და
ამოწყვიტე ისინი. |
|
|
| 10 |
თითოეულ მათგანში მოხდა ეს, როგორც ადამისთვის სიკვდილი, ასევე მათთვის წარღვნა. |
|
|
| 11 |
დატოვე მათგან ერთადერთი ნოე თავისი სახლით და მისგან
არის ყოველი მართალი. |
|
|
| 12 |
როცა დაიწყეს გამრავლება მიწის მკვიდრებმა და მომრავლდნენ მათი შვილები, ერები და
მრავალი ხალხი, თავიანთ წინაპრებზე უფრო მეტად დაიწყეს უკეთურების ქმნა. |
|
|
| 13 |
და როცა უკანონობას ჩადიოდნენ შენს წინაშე, აირჩიე მათგან ერთი კაცი, სახელად
აბრაამი;
|
|
|
| 14 |
შეიყვარე იგი, და მხოლოდ მას განუცხადე შენი ნება. |
|
|
| 15 |
მიეცი მას მარადიული აღთქმა და უთხარი, რომ არასოდეს
გაწირავდი მის მოდგმას; მიეცი მას ისაკი და ისაკს მიეცი იაკობი და ესავი. |
|
|
| 16 |
გამოაცალკევე შენთვის იაკობი, ესავი კი უარყავი. დიდი სიმრავლე შეიქნა იაკობი. |
|
|
| 17 |
გამოიყვანე შენი მოდგმა ეგვიპტიდან და სინაის მთასთან
მიიყვანე. |
|
|
| 18 |
მოდრიკე ცანი, შეარყიე მიწა და შესძარი სამყარო,
შეაძრწუნე ქვესკნელი და ააფორიაქე წუთისოფელი. |
|
|
| 19 |
ოთხ კარიბჭეში გაიარა შენმა დიდებამ ცეცხლისა და მიწის,
სუნთქვისა და ყინვის კარიბჭეებში, რათა იაკობის მოდგმისთვის რჯული მიგეცა
და სიმტკიცე - ისრაელის თაობებისთვის. |
|
|
| 20 |
არ წაართვი მათ ბოროტი გული, რათა შენს რჯულს ნაყოფი
გამოეღო მათში. |
|
|
| 21 |
რადგან ბოროტი გულის პირველი მტვირთველი ადამი შეცდა და
იძლია, ასევე ყველა, ვინც მისგან იშვა. |
|
|
| 22 |
მუდმივი გახდა უძლურება და რჯული ხალხის გულში ბოროტების
ძირს შეეზარდა; განშორდა, რაც კეთილი იყო და დარჩა ბოროტება. |
|
|
| 23 |
გამოხდა ხანი და გასრულდა წლები, და შენ აღადგინე შენთვის
კაცი მორჩილი, სახელად დავითი, |
|
|
| 24 |
და უთხარი მას, აეგო ქალაქი შენს სახელზე და ეკმია
შენთვის და მსხვერპლი შეეწირა. |
|
|
| 25 |
ასე იყო მრავალი წელი, მაგრამ შესცოდეს ამ ქალაქის
მცხოვრებლებმა. |
|
|
| 26 |
ყველაფერში ისე იქცეოდნენ, როგორც ადამი და მთელი მისი
შთამომავლობა, რადგან მათაც ბოროტი გული ჰქონდათ. |
|
|
| 27 |
და შენს მტრებს ჩაუგდე ხელში შენი ქალაქი. |
|
|
| 28 |
ნუთუ უკეთესად იქცევიან ბაბილონის მკვიდრნი და ამის გამო
გაბატონდებიან სიონზე? |
|
|
| 29 |
როცა მივედი იქ, ვიხილე უკეთურებანი, რომელთაც სათვალავი
არ ჰქონდა; ბევრი ცოდვილი ჰყავს ნანახი ჩემს სულს ამ ოცდაათ წელიწადში.
გულიც მაქვს შეღონებული, |
|
|
| 30 |
რადგან ხედავს იგი, როგორ ემხრობი ცოდვილთ, როგორ დაინდე
ბოროტისმოქმედნი, დაღუპე შენი ხალხი, შენი მტრები კი დაიცავი და არ ამხილე. |
|
|
| 31 |
ვერ ვიხსენებ, როგორ უნდა დაკარგულიყო ეს გზა? ნუთუ
ბაბილონი სიონზე უკეთესად იქცევა? |
|
|
| 32 |
ან ისრაელის გარდა სხვა ხალხს თუ შეუცვნიხარ შენ? ან
რომელმა ტომმა ირწმუნა შენი აღთქმა იაკობის მსგავსად? |
|
|
| 33 |
მათი საზღაურიც არ გამოჩენილა, არც მათ საქმეს მოუღია
ნაყოფი. გავედი და მოვიარე ხალხები, ვიხილე ისინი გამდიდრებულნი, მაგრამ არ
ახსოვდათ შენი მცნებები. |
|
|
| 34 |
ახლა დადე სასწორზე უკეთურებანი - ჩვენიცა და მათიც,
წუთისოფელში რომ ცხოვრობენ; მხოლოდ ისრაელში იპოვება შენი სახელი. |
|
|
| 35 |
ან როდის არ შეუცოდავს შენს წინაშე დედამიწის მკვიდრს? ან
სხვა რომელ ხალხს დაუცავს შენი მცნებები? |
|
|
| 36 |
ერთ ვინმეს კი იპოვნი მათ შორის შენს მცნებათა დამცველს,
მთელ ხალხს კი ვერ იპოვნი. |
|
|
