| 1 |
იმ დღეს იმღერებენ ამ სიმღერას იუდას ქვეყანაში: მაგარი ქალაქი გვაქვს; ხსნას
დაგვიდებს ზღუდედ და გალავნად.
|
1 |
მას დღესა შინა გალობდენ გალობასა ამას ქვეყანასა ზედა იუდაჲსსა მეტყუელნი: აჰა,
ქალაქი მტკიცე და საცხოვნებელი ჩუენი, მოსდგას ზღუდე და გარეზღუდე.
|
| 2 |
გააღეთ ჭიშკრები, შემოვიდეს მართალი ერი, რწმენის შემნახველი! |
2 |
განახუენით ბჭენი, შევედინ ერი დამცველი სიმართლისა |
| 3 |
ზრახვაშეურყეველს მშვიდობაში იფარავ, რადგან შენზეა
მონდობილი. |
3 |
და დამცველი ჭეშმარიტებისა, შემწე სიმართლისა და დამცველი
მშჳდობისა, |
| 4 |
მიენდეთ უფალს უკუნისამდე, რადგან უფალი ღმერთია საუკუნო
კლდე. |
4 |
რამეთუ შენდამი, უფალო, ვესევდით ვიდრე საუკუნოსამდე.
ღმერთმან დიდმან საუკუნემან, |
| 5 |
რადგან დაამდაბლა მაღლის მკვიდრნი, აღზევებული ქალაქი;
დაამხო იგი, მიწასთან გაასწორა, გააცამტვერა. |
5 |
რომელმან დამდაბლებით შთაიყვანენ დამკჳდრებულნი მაღალთა
შინა, ქალაქთა მტკიცეთა შთაამჴობ და შთაიხუამ, ვიდრე იატაკამდე. |
| 6 |
თრგუნავს მას ფეხი, ბეჩავის ფეხი, მათხოვართა ტერფები. |
6 |
და დასთრგუნვიდენ მათ ფერჴნი მშჳდთანი და მდაბალთა კუალნი
დავრდომილთანი. |
| 7 |
სწორია მართალთა გზა. შენ ასწორებ მართალთა სავალს. |
7 |
გზა კეთილ მსახურთა წრფელ იქმნა და განმზადებულ გზა კეთილ
მსახურთა, |
| 8 |
შენი სამსჯავროს გზაზედაც, უფალო, შენ გესავდით; შენს
სახელს და შენს სახსენებელს ელტვოდა სული. |
8 |
რამეთუ გზა უფლისაჲ განკითხვა. ვესევდით სახელისა მიმართ
შენისა და საჴსენებელისა მიმართ, რომლისა გულისმთქუმელ იყო სული ჩემი. |
| 9 |
ჩემი სამშვინველი გნატრობდა ღამღამობით, ჩემი სული
გეძებდა ჩემს გულში დილით; რადგან, როდესაც მსჯავრს სდებდი ქვეყანას,
სამყაროს მკვიდრთა სიმართლე ისწავლეს. |
9 |
ღამითგან აღიმსთობს სული ჩემი შენდამი, ღმერთო, მით,
რამეთუ ნათელ არს ბრძანებანი შენნი ქუეყანასა ზედა. ისწავეთ სიმართლე
დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა, |
| 10 |
შეწყალებულ იქნება ბოროტეული, მაგრამ სიმართლეს ვერ
ისწავლის; იუკუღმართებს წრფელ ქვეყანაში და უფლის დიდებას არად ჩააგდებს. |
10 |
რამეთუ დადუმნა უღმრთოჲ და რომელმან არა ისწაოს სიმართლე
ქუეყანასა ზედა, ჭეშმარიტება არა ყოს, მოისპენ უღმრთოჲ, რაჲთა არა იხილოს
დიდებაჲ უფლისაჲ. |
| 11 |
უფალო, შემართულია შენი ხელი, მაგრამ ვერ ხედავენ.
დაინახონ შენი შური შენი ხალხის გამო და შერცხვებათ; ცეცხლმა შეჭამოს შენი
მტრები. |
11 |
უფალო! მაღალ შენი მკლავი და არა იცოდეს, ხოლო მცნობელნი
სირცხჳლეულ იქმნენ. შურმან მიიღოს ერი უსწავლელი. და აწ ცეცხლმან შეჭამნეს
წინააღმდგომნი. |
| 12 |
უფალო, შენ მოაფენ მშვიდობას ჩვენზე; შენ გვიკეთებ ყველა ჩვენ საქმეს.
|
12 |
უფალო, ღმერთო ჩვენო! მშჳდობა მომეც ჩუენ, რამეთუ ყოველნი მომაგენ ჩუენ.
|
| 13 |
უფალო, ღმერთო ჩვენო! შენს გარდა სხვა მეუფენი
გვბატონობდნენ, მაგრამ მხოლოდ შენში ვახსენებთ შენს სახელს. |
13 |
უფალო, ღმერთო ჩუენო! მომიგენ ჩუენ, უფალო, თჳნიერ შენსა
სხვა არა ვიცით, სახელსა შენსა სახელ-ვსდებთ, |
| 14 |
მკვდრები არიან, არ გაცოცხლდებიან; აჩრდილები აღარ
აღდგებიან, რადგან შენ დასაჯე და მოსპე ისინი. მათი სახსენებელი წარხოცე. |
14 |
ხოლო მკუდართა სიცოცხლე არა იხილონ, არცა მკურნალთა არა
ვერ აღადგინონ. ამისთჳს მოჰჴადე და წარსწყმიდე და აღიღე ყოველი წული მათი. |
| 15 |
შენ გაგიმრავლებია ხალხი, უფალო, გაგიმრავლებია ხალხი!
განდიდებულხარ, განგივრცია ქვეყნის კიდეები. |
15 |
დაჰრთენ მათ ძჳრნი, უფალო! დაჰრთენ ძჳრნი დიდებულთა
ქუეყანისათა და დართენ ყოველნი კიდენი ქუეყანისანი. |
| 16 |
უფალო, შენ გეძებდნენ გასაჭირში, გულში ლოცულობდნენ, შენ
კი უმზადებდი სასჯელს. |
16 |
უფალო, ჭირსა შინა მოგიჴსენეთ შენ. ჭირსა შინა მცირესა,
ანუ წურთა შენი ჩვენდა. |
| 17 |
როგორც ორსული ქალი, შობად მიწევნული, იტანჯება, კივის
ტკივილისგან, ასე ვართ ჩვენ, უფალო, შენ წინაშე! |
17 |
და ვითარცა ლმობილი მიეახლებინ შობად და სალმობასა მისსა
ზედა ღაღადებნ, ეგრეთ ვექმნენით საყვარელსა შენსა შიშისა შენისათჳს, უფალო! |
| 18 |
მუცლადვიღეთ, ტანჯვაში ვიყავით და აჰა, ქარი ვშობეთ;
ქვეყანას ხსნა ვერ მოვუტანეთ, არ დაეცნენ ქვეყნიერების მცხოვრებნი. |
18 |
შორის მუცლისა მივიღეთ და ვილმეთ და ვშევით, სული
მაცხოვარებისა შენისა ვყავთ ქუეყანასა ზედა. არა დავეცნეთ, არამედ დაეცნენ
დამკჳდრებულნი ქუეყანასა ზედა. |
| 19 |
გაცოცხლდებიან შენი მკვდრები, აღდგებიან გვამები;
გაიღვიძეთ და იყიჟინგთ, მტვერში დავანებულნო! რადგან ნათლის ცვარია შენი
ცვარი და აჩრდილთა ქვეყანაზე მოაფენ მას. |
19 |
აღდგენ მკუდარნი, და აღემართნენ საფლავთაშინანი და
იშუებდენ შორის ქუეყანასა, რამეთუ ცუარი შენმიერი საკურნებელ მათდა არს,
ხოლო ქუეყანა უთნოთა დაეცეს. |
| 20 |
წადი, ჩემო ხალხო, შედით თქვენ-თქვენ ოთახებში და
გამოიკეტეთ კარი. მცირეხანს შეაფარე თავი, ვიდრე რისხვა გადაივლიდეს. |
20 |
აბიჯე, ერო ჩემო, შევედ საუნჯეთა შენთა! დაჰჴშენ კარნი
შენნი. დამიმალე მცირედ, რაბამ ვიდრემდისცა წარჴდეს რისხვა უფლისაჲ, |
| 21 |
რადგან, აჰა, უფალი გამოდის თავისი ადგილიდან ქვეყნის
მკვიდრთა დასასჯელად მათი ცოდვისთვის; მიწა გამოაჩენს თავის სისხლს და აღარ
დაფარავს თავის დახოცილებს. |
21 |
რამეთუ, აჰა, უფალი წმიდისაგან ადგილისა მოაწევს რისხვასა
მისსა დამკჳდრებულთა ზედა ქუეყანისა შორის, მოხილვად უშჯულოებასა
დამკჳდრებულთა ქუეყანისათასა ძჳნად მათდა და გამოაცხადოს ქუეყანამან სისხლი
მისი, და არა დამალნეს მოკლულნი მერმე. |
