| 1 |
მესამე დღეს დედოფლურად შეიმოსა ესთერი და მეფის სახლის შიდა ეზოში გაჩერდა, მეფის
სახლის წინ. მეფე კი თავის სამეფო ტახტზე იჯდა სამეფო სახლში, შესასვლელის
პირდაპირ.
|
1 |
და დღესა მესამესა, შემკული სამოსლითა დიდებისა თჳსისათა, ესთერ შევიდა მეფესა
და დადგა ქორისა მის, სადა პირისპირ იყო ტაძარსა მეფისასა, და იგი ჯდა საყდართა
ზედა დიდებულთა თანა მისთა.
|
| 2 |
როგორც კი დაინახა მეფემ ეზოში მდგარი დედოფალი ესთერი,
მადლი ჰპოვა ესთერმა მის თვალში და გაიშვირა მეფემ მისკენ ოქროს კვერთხი,
ხელში რომ ეჭირა. მიუახლოვდა ესთერი და შეეხო კვერთხის წვერს. |
2 |
ვითარცა იხილა მეფემან ესთერ მდგომარე, განიხარა და
შეუყვარდა ფრიად, და აღიღო კვერთხი მისი ოქროჲსი, რომელი აქუნდა ჴელთა და
განმარტა კვერთხი მისი. და ესთერ ამბორს-უყო კვერთხისა წვერსა ზედა. |
| 3 |
უთხრა მეფემ: რა იყო, დედოფალო ესთერ? რა სათხოვარი
გაქვს? ნახევარი სამეფოც რომ იყოს, მოგეცემა. |
3 |
და ჰრქუა მეფემან: დედოფალო ესთერ, რაჲ არს თხოვა შენი,
მითხარ მე და მიგცე შენ ვიდრე ზოგადმდე სამეფოსა ჩემისა. |
| 4 |
თქვა ესთერმა: თუ მეფე ინებებს, მობრძანდნენ მეფე და
ჰამანი დღეს ნადიმზე, რომელიც მოვუმზადე მას. |
4 |
მიუგო ესთერ მეფესა და ჰრქუა: დღე არს ჩემი პატიოსანი.
უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს მეფესა, მოვედინ იგი ამან, მეგობარი შენი, სმასა მას,
რომელი მეგულვების მე ხვალე ყოფად. |
| 5 |
თქვა მეფემ: სასწრაფოდ დაუძახეთ ჰამანს, რომ შესრულდის
ესთერის სიტყვა. მივიდნენ მეფე და ჰამანი ნადიმზე, რომელიც გამზადებული
ჰქონდა ესთერს. |
5 |
და ჰრქუა მეფემან: ყავ ნებისაებრ შენისა! და მერმე თქუა:
აუწყეთ ამანს, რათა ვყოთ სიტყუაჲ ესთერისა და უთხრეს ამანს ამის სიტყჳსაებრ
და დაუკვირდა მას. და მივიდეს ორნივე სმასა მას, ვითარცა-იგი თქუა ესთერ. |
| 6 |
უთხრა მეფემ ესთერს ღვინის სმის დროს: რა სათხოვარი გინდა
რაამ აგისრულდეს? რას მეხვეწები? ნახევარი სამეფოც რომ იყოს, აგისრულდება. |
6 |
ვითარცა დაეგნეს პირსა სმასა ზედა, ჰრქუა მას მეფემან:
რაჲ არს, დედოფალო ესთერ? და ვყო სიტყვა შენი ვიდრე ზოგადმდე მეფობისა
ჩემისა. და გეყოს შენ, რომლისათჳსცა მევედრები. |
| 7 |
მიუგო ესთერმა და უთხრა: აი, ჩემი სათხოვარი და
სახვეწარი: |
7 |
და თქვა ესთერ: თხოვა ჩემი და ვედრება ჩემი ესე არს: |
| 8 |
თუ მადლი მიპოვნია მეფის თვალში, და თუ მეფე ინებებს ჩემი
სათხოვრის მოცემას და სახვეწარის ასრულებას, მოვიდნენ მეფე და ჰამანი ხვალ
ნადიმზე, რომელსაც გავმართავ მათთვის. ხვალ მოვიქცევი მეფის სიტყვისამებრ. |
8 |
უკუეთუ ვპოე მადლი წინაშე მეფისა, და უკუეთუ ჯერ-უჩნს
უფალსა ჩემსა, რათა სჭამო პური ჩემი შენ და ამან, მეგობარმან შენმან, ჩემ
თანა ხვალე, რომელ გიყო თქუენ სმა. და თქვა მეფემან: ყავ, რაჲცა გნებავს.
და უთხრეს ესე ამანს. და მეფე შევიდა და განისუენა. |
| 9 |
გავიდა იმ დღეს ჰამანი მხიარული და კმაყოფილი, მაგრამ როგორც კი დაინახა ჰამანმა
სამეფო კარიბჭესთან მჯდარი მარდოქაი, რომელიც არ ამდგარა და არც განძრეულა მის წინ,
რისხვით აივსო ჰამანი მარდოქაის მიმართ. |
9 |
და გამოვიდა ამან მეფისაგან განმხიარულებული სიხარულითა ფრიად. და ოთხასი კაცი
მის თანა იმიერ და ამიერ, ხოლო ვითარცა იხილა ამან მარდოქე ჰურია ეზოსა მეფისასა,
განრისხნა ფრიად.
|
| 10 |
მაგრამ თავი შეიკავა ჰამანმა. მივიდა სახლში და დაიბარა მეგობრები და ზერეში,
თავისი ცოლი.
|
10 |
და შევიდა სახლსა თჳსსა და შეკრიბნა მეგობარნი მისნი და
ზოსარა, ცოლი თჳსი, და ათნი ძენი მისნი: |
| 11 |
მოუყვა მათ ჰამანი თავისი დიდების, დოვლათისა და უამრავი
შვილის ამბავს, როგორ განადიდა იგი მეფემ და როგორ აღაზევა სხვა მთავრებზე,
მეფის მორჩილებზე. |
11 |
და უჩვენა მათ სიმდიდრე მისი და დიდებაჲ იგი, რომელი მეფემან დაადგა მას პატივი. და
ვითარ ყო იგი უფროს ყოველთა და წინამძღვარ სამეფოსა ზედა მისსა. |
| 12 |
თქვა ჰამანმა: არავინ მოუწვევია ესთერ დედოფალს მეფესთან
ერთად გამზადებულ ნადიმზე ჩემს მეტი. ხვალაც მიწვეული ვარ მეფესთან ერთად. |
12 |
იქადოდა და იტყოდა, ვითარმედ: არავის ხადა დედოფალმან დღესა შვებისა მისისასა,
გარნა მეფესა და მე ხოლო. და ხვალისაცა ჩინებულ ვარ. |
| 13 |
ეს ყველაფერი არად მიჩანს, ვიდრე იუდაელ მარდოქაის ვხედავ სამეფო კარიბჭესთან
მჯდარს. |
13 |
ესე ხოლო არა მთნავს მე და მწუხარე ვარ, რაჟამს ვიხილი მარდოქე ჰურია ეზოსა შინა
მეფისასა და არა თაყვანი-მცის. |
| 14 |
უთხრეს მას ზერეშმა, მისმა ცოლმა და მეგობრებმა: დაამზადებინე ორმოცდაათწყრთიანი
ძელი და დილით უთხარი მეფეს, მასზე ჩამოჰკიდონ მარდოქაი. მერე გულმხიარულად წადი
მეფესთან ერთად ნადიმზე. მოეწონა ეს სიტყვა ჰამანს და დაამზადებინა ძელი. |
14 |
ჰრქუა მას ზოსარა, ცოლმან მისმან, და მეგობართა მისთა: უკუეთუ ნათესავისაგან
ჰურიათასა არს, მოგიტევა შენ მეფემან მოწყვეტად ყოველნი ჰურიანი. და მოგცეს შენ
ღმერთთა შურის-გებად მათა. მოკვეთად-ეც ხე ერგასის წყრთა, და დაიდევინ, განთიად
არქუ მეფესა და დამოჰკიდე მას მარდოქე. და მაშინ შევედ მეფეს თანა პურად და მის
თანა იხარებდ. და სათნო-უჩნდა სიტყუაჲ ესე ამანს, და ყო ეგრე, და მზა-ყვეს ძელი იგი
და დადვეს სახლსა ამანისასა. |
