| 1 |
გუნდის ლოტბარს, დავითის ფსალმუნი. უფალზე ვარ მინდობილი;
როგორ ეტყვით ჩემს სულს: „გადაიხვეწე ჩიტივით თქვენს მთებში“.
|
1 |
დასასრულსა, ფსალმუნი დავითისი
|
| |
|
2 |
უფალსა ვესავ; ვითარ ეტყჳთ სულსა ჩემსა: იცვალებოდე მთათა
ზედა, ვითარცა სირი? |
| 2 |
რადგან აგერ ბოროტნი მოზიდავენ მშვილდს, ლარზე
მიამაგრებენ ისარს, რომ სიბნელიდან ესროლონ გულმართლებს. |
3 |
რამეთუ, აჰა, ესერა, ცოდვილთა გარდააცვეს მშჳლდსა მათსა
და განჰმზადნეს ისარნი კაპარჭთა მათთა, რათამცა ესროდეს ბნელსა შინა გულითა
წრფელითა. |
| 3 |
თუ საძირკვლები დანგრეულია, მართალმა რა ჰქნას? |
4 |
რამეთუ, რაჲ-იგი შენ აღაშენე, მათ დაარღჳეს; ხოლო
მართალმან რაჲ ყო? |
| 4 |
უფალი თავის წმიდა ტაძარშია, ცაშია უფლის ტახტი; მისი
თვალები იმზირებიან, ქუთუთოები ამოწმებენ ადამის შვილებს. |
5 |
უფალი ტაძარსა წმიდასა მისსა, უფალი, ზეცას არს საყდარი
მისი; თუალნი მისნი დავრდომილსა ხედვენ და წამნი მისნი განიკითხვენ ძეთა
კაცთასა. |
| 5 |
უფალი მართალს გადაარჩენს, ხოლო ბოროტი და ძალადობის
მოყვარული სძულს მის სულს. |
6 |
უფალმან განიკითხოს მართალი და უღმრთო, ხოლო ვის უყუარს
სიცრუჱ, მას სძულს სული თჳსი. |
| 6 |
ნაკვერჩხალს აწვიმებს ბოროტთა ზედა, ცეცხლსა და გოგირდს;
და ქარბორბალა ხვედრია მათი. |
7 |
წჳმოს ცოდვილთა ზედა მახე, ცეცხლი და წუნწუბაჲ და სული
ნიაღვარისა _ ნაწილი სასუმელისა მათისა. |
| 7 |
რადგან მართალია უფალი, უყვარს სიმართლე. გულწრფელი
იხილავს მის სახეს. |
8 |
რამეთუ მართალ არს უფალი და სიმართლენი შეიყუარნა და
სიწრფოებანი იხილნა პირმან მისმან. დიდებაჲ |
