| 1 |
გალობა. ფსალმუნი კორახის ძეთა, გუნდის
ლოტარს, მახალათის საკრავზე საგალობლად. მოძღვრება ჰემან ეზრახელისა.
|
1 |
დასასრულსა, მალეთისთჳს მიგებად, სიტყუაჲ გონიერებისა ეთამ ისრაიტელისა, გალობაჲ
ფსალმუნი ძეთა კორესთა
|
| 2 |
უფალო, ღმერთო ჩემო მხსნელო! დღისით ვღაღადებ, ღამით -
შენს პირისპირ. |
2 |
უფალო ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო, დღისი ჴმა-ვყავ და ღამე წინაშე შენსა; |
| 3 |
მოვიდეს შენს წინაშე ჩემი ლოცვა, ყური მოაპყარ ვედრებას
ჩემსას. |
3 |
შევედინ შენ წინაშე ლოცვა ჩემი, მოყავ ყური შენი
ვედრებასა ჩემსა. |
| 4 |
რადგან აღივსო სიავით სული ჩემი და ჩემი სიცოცხლე
ჯოჯოხეთს უახლოვდება. |
4 |
რამეთუ აღივსო ძჳრთაგან სული ჩემი, და ცხორებაჲ ჯოჯოხეთსა
მიეახლა. |
| 5 |
შევირაცხე მკვდრების გვერდით, შევიქენი, ვითარცა კაცი
უძალღონო. |
5 |
შევირაცხე მე მათ თანა, რომელნი შთავიდოდეს მღჳმესა;
ვიქმენ მე, ვითარცა კაცი შეუწევნელი, |
| 6 |
მკვდრებს შორისა ვარ ჩაგდებული, ვითარცა მოწყლულნი,
სამარეში მწოლიარენი, რომელთაც აღარ გაიხსენებ და რომელნიც შენი ხელით
მოისრნენ. |
6 |
მკუდართა თანა თავისუფალ და ვითარცა წყლულნი, დაძინებულნი
სამარებსა, რომელთა არღა მოიჴსენე, და ესენი ჴელისა შენისაგან განეშორნეს. |
| 7 |
მომათავსე ქვესკნელის ორმოში, ბნელეთში, მორევში. |
7 |
დამდვეს მე მღჳმესა ქუესკნელსა ბნელსა შინა და აჩრდილთა
სიკუდილისათა. |
| 8 |
მე დამატყდა თავს რისხვა შენი და ყველა შენი ტალღით
დამტანჯე. სელა. |
8 |
ჩემ ზედა განმტკიცნა გულისწყრომა შენი, და ყოველნი
განსაცხრომელნი შენნი მოავლინენ ჩემ ზედა. |
| 9 |
შენ განმაშორე ნაცნობნი ჩემნი, საზიზღარი გამხადე
მათთვის; დამაპატიმრეს და ვერ გამოვდივარ. |
9 |
განმაშორენ ჩემგან მეცნიერნი ჩემნი, და შემრაცხეს მე
საძაგელად მათდა; მივეცი და არა გამოვიდოდე. |
| 10 |
თვალი ჩემი დანაღვლიანდა ტანჯვით; მოგიხმობდი, უფალო,
ყოველდღე, შენსკენ ვიწვდიდი ხელებს. |
10 |
და თუალნი ჩვმნი მოუძლურდეს გლახაკებითა; ღაღად-ვყავ
შენდამი, უფალო, და მარადღე განვიპყრენ შენდამი ჴელნი ჩემნი. |
| 11 |
ნუთუ მკვდრებისთვის მოიმოქმედებ სასწაულს? თუ მიცვალებულნი წამოდგებიან და
განგადიდებენ? სელა.
|
11 |
მკუდართათჳს ნუ ჰყოა საკჳრველი? ანუ მკურნალთა აღადგინონ და აღგიარონ შენ?
|
| 12 |
განა საფლავში ილაპარაკებენ შენს წყალობაზე და შენს
ჭეშმარიტებაზე - ჯოჯოხეთში? |
12 |
მი-მე-ვინ-უთხრობდეს სამარესა შინა წყალობასა შენსა და
ჭეშმარიტებასა შენსა წარსაწყმედელსა შინა? |
| 13 |
შეიცნობენ წყვდიადში შენს სასწაულებს და შენს სიმართლეს -
დავიწყების ქვეყანაში? |
13 |
საცნაურ ნუ იქმნესა ბნელსა შინა საკჳრველებაჲ შენი და
სიმართლე შენი ქუეყანასა მას დავიწყებულსა? |
| 14 |
მე კი, უფალო, შენ გევედრებოდი და დილ-დილაობით ჩემი
ლოცვა წინ გეგებებოდა. |
14 |
და მე შენდამი, უფალო, ღაღად-ვყავ, და ცისკარსა ლოცვა
ჩემი მიგეწიფოს შენ. |
| 15 |
რად მიატოვე, უფალო, სული ჩემი, უკუიქციე პირისახე
ჩემგან? |
15 |
რადმე, უფალო, განიშორებ სულსა ჩემსა და გარემიიქცევ
პირსა შენსა ჩემგან? |
| 16 |
ღარიბი ვარ და ტანჯული ყრმობიდანვე, შენს საშინელებებს
ვზიდავ, ვუძლურდები. |
16 |
გლახაკ ვარი მე და შრომასა ჩემსა სიყრმით ჩემითგან, ხოლო
ავმაღლდი რაჲ, დავმდაბლდი და შევსულბი. |
| 17 |
თავზე გადამიარა შენმა მრისხანებამ. შენმა შიშის ზარმა
გამანადგურა. |
17 |
ჩემ ზედა გარდაჴდეს რისხვანი შენნი, და საშინელებათა
შენთა შემაძრწუნეს მე. |
| 18 |
გარს მივლიდნენ წყლების მსგავსად ყოველდღიურად, ყველა
ერთად მერტყმოდა გარს. |
18 |
გარემომადგეს მე ვითარცა წყალნი, მარადღე შემიცვეს მე
ერთბამად. |
| 19 |
შენ განმაშორე მოყვარე და მეგობარი, ჩემი ნაცნობნი ბნელით
მოცულან. |
19 |
განმაშორენ ჩემგან მეგობარი და მახლობელი და მეცნიერნი
ჩემნი გლახაკობითა ჩემითა. დიდება |
