| 1 |
ასე ამბობს უფალი: ჩადი იუდას მეფის სახლში და გამოაცხადე იქ ეს სიტყვა.
|
1 |
ამათ იტყჳს უფალი: ვიდოდე და შთახედ სახიდ მეფისა იუდაჲსსა. და სთქუნე მუნ
სიტყუანი ესე.
|
| 2 |
თქვი: გაიგონეთ უფლის სიტყვა, იუდას მეფევ, დავითის
მოსაყდრევ, შენ და შენმა მორჩილებმა, და ხალხმა, ამ კარიბჭეებში
შემომსვლელმა. |
2 |
და ჰრქუა: ისმინე სიტყუა უფლისაჲ მეფემან იუდაჲსმან,
მჯდომარემან საყდარსა ზედა დავითისასა, შენ და ყრმათა შენთა და ერმან
შენმან და რომელნი შემოვლენ ბჭეთა. |
| 3 |
ასე ამბობს უფალი: ქმენით სამართალი და სიმართლე, იხსენით
გაძარცული მოძალადის ხელიდან, ნუ დაჩაგრავთ და ნუ გაღლეტთ ხიზანს, ობოლსა
და ქვრივს, ნუ დაღვრით ამ ადგილზე უბრალო სისხლს. |
3 |
ამათ იტყჳს უფალი: ჰყოფდით სასჯელსა და სიმართლესა და
განარინებდით მიმძლავრებულსა ჴელისაგან მიმმძლავრებელისა მისისა, და მწირსა
და ობოლსა და ქურივსა ნუ ჰმძლავრობთ, და ნუ უთნოებთ და სისხლსა უბრალოსა ნუ
დასთხევთ ადგილსა ამას შინა. |
| 4 |
რადგან თუ აასრულებთ ამ სიტყვას, ივლიან ამ სახლის
კარიბჭეებით დავითის მოსაყდრე მეფეები, ეტლზე და ცხენებზე ამხედრებულნი,
თავად იგი და მისი მორჩილნი და მისი ხალხი. |
4 |
მით, რამეთუ, უკუეთუ მყოფელთა ჰყოთ სიტყუაჲ ესე, და
შევიდოდიან ბჭეთა ამის სახლისათა მეფენი და მთავარნი, მსხდომნი საყდარსა
ზედა დავითისსა და ზედაღმავალნი ეტლებსა ზედა და ცხენებსა, იგი და ყრმანი
მისნი და ერი მისი. |
| 5 |
თუ არ გაიგონებთ ამ სიტყვებს, ჩემს თავს ვფიცავ, ამბობს
უფალი, გაუკაცრიელდება ეს სახლი. |
5 |
ხოლო არა თუ ჰყუნეთ სიტყუანი ესე, თავისა ჩემისადმი
ვფუცე, - იტყჳს უფალი, - ვითარმედ მოსაოჴრებელად იყოს სახლი ესე. |
| 6 |
რადგან ასე ამბობს უფალი იუდას მეფის სახლზე: თუმცა
გალაადი ხარ შენ ჩემთვის, ლიბანის მწვერვალი, მაინც უდაბნოდ გაქცევ,
მიტოვებულ ქალაქად. |
6 |
რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ძჳნად სახლისა მეფისა იუდაჲსისა:
გალაად, შენ ხარ ჩემდა დასაბამ ლიბანისა, უკუეთუ არა დაგდვა შენ უდაბნოდ
ქალაქებად არდამკჳდრებულებად, |
| 7 |
გაგიმზადებ ამაოხრებლებს - თითოეულს თავისი იარაღით, რომ
გაგიჩეხონ საუკეთესო კედრები და ცეცხლს მისცენ. |
7 |
და მოვაწივნე და წმიდა-ვყვნე შენ ზედა მომსრველნი:
მამაკაცი და ცული მისი, და მოჰკუეთნენ რჩეულნი ნაძუნი შენნი და შეყარნენ
ცეცხლსა. |
| 8 |
ბევრი ხალხები ჩაუვლიან ამ ქალაქს და გამოიკითხავენ
ერთმანეთში: რისთვის მოექცა ასე უფალი ამ დიდებულ ქალაქს? |
8 |
და განვიდენ წარმართნი მრავალნი ქალაქისა ამის მიერ. და
თქუას კაცადმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა: რაჲსათჳს უყო უფალმან ესრეთ
ქალაქსა ამას დიდსა? |
| 9 |
იტყვიან: იმისთვის, რომ მიატოვეს უფლის, თავიანთი ღვთის
აღთქმა და უცხო ღმერთებს დაუწყეს თაყვანისცემა და მსახაურება. |
9 |
და ჰრქუან: მათ წილ, რომელ დაუტევეს ანდვრძი უფლისა
ღმრთისა მათისა და თაყვანის-სცეს ღმერთთა უცხოთა და ჰმსახურეს მათ. |
| 10 |
ნუ სტირით მკვდარს, ნუ მოთქვამთ მასზე, იტირეთ წასული, რადგან არასოდეს დაბრუნდება
და ვერ იხილავს მშობელ ქვეყანას. |
10 |
ნუ სტირთ მომკუდარსა, ნუცა ეგლოვთ მას, და იტირეთ ტირილით
განმავალი, რამეთუ არღა მოიქცეს მერმე, არცა იხილოს ქუეყანაჲ მამულისა
მისისა |
| 11 |
რადგან ასე ამბობს უფალი შალუმზე, იოშიას ძეზე, იუდას მეფეზე, რომელიც მეფობდა
მამამისის, იოშიას, ნაცვლად; ვინც გავიდა ამ ადგილიდან, აღარ დაბრუნდება აქ,
|
11 |
მით, რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი სელიმის ზედა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა,
რომელი მეფობდა იოსიას წილ მამისა მისისა, რომელი გავიდა ადგილისა ამისგან, არა
უკმოიქცეს მუნ არა მერმე,
|
| 12 |
არამედ მოკვდება იმ ადგილზე, სადაც გადაასახლეს და ვეღარ იხილავს ამ ქვეყანას. |
12 |
რამეთუ ადგილსა მას, რომელსა გარდაასახლეს იგი, მუნ მოკუდეს და ქუეყანა ესე არა
იხილოს მერმე. |
| 13 |
ვაი იმას, ვინც უსამართლობით იშენებს სახლს და უკანონოდ -
ზემოთვალებს; ვინც მუქთად ამუშავებს თავის ახლობელს და გასამრჯელოს არ
აძლევს! |
13 |
ჵ მაშენებელსა სახლისა თჳსისასა არა სიმართლისა მიერ და ქორებსა თჳსსა
არგანკითხვისა მიერ. მის მიერ მოყუასი მისი მოქმედებს მედად და სასყიდელსა მისსა არ
მისცემს მას. |
| 14 |
ვინც ამბობს: ავიშენებ ფართო სახლს და ვრცელ ზემოთვალს,
და გამოჭრის თვისთვის სარკმლებს, კედრით მოაპირკეთებს და წითლად შეღებავს. |
14 |
მეტყუელი: უშენე თავსა შენსა სახლი ზომითი-ქორები სანიავოები, განგებულებისა
სტუენად და მონივთულები ნაძჳთა, განგლესილები წარნაქითა. |
| 15 |
იმიტომ ხომ არ მეფობ, რომ კედარზე შეიშალო? მამაშენიც ხომ
ჭამდა და სვამდა, მაგრამ წესსა და სამართალს იცავდა, და სიკეთე იყო
მისთვის. |
15 |
ნუ ჰმეფობ, რამეთუ შენ განსძჳნდი აქაზისებრ, მამისა შენისა. არა ჭამონ და სუან; და
ქმნაჲ მსჯავრისა და სიმართლისა კეთილისაჲ არა ცნეს. |
| 16 |
დაჩაგრულისა და უპოვარის სამართალს განიკითხავდა, და
სიკეთე იყო. განა ეს არ არის ჩემი ცოდნა? ამბობს უფალი. |
16 |
არა საჯეს სასჯელი მდაბალთაჲ, არცა სასჯელი დავრდომილისაჲ. არა ესე არსა შენგან
ვერცნობა ჩემი? - იტყჳს უფალი, - |
| 17 |
შენი თვალი და გული კი სარგებელს ეძებს, უბრალოთა სისხლის
ღვრას, ძარცვა-გლეჯასა და ძალადობას. |
17 |
რამეთუ შენდა, აჰა, არა არიან თუალნი, არცა გული შენი კეთილ, არამედ ანგაჰრებასა
ზედა შენსა, და სისხლსა ზედა უბრალოსა დათხევად მისსა და ცილისწამებასა ზედა, და
უსამართლოებასა, და მკლველობასა ქმნად მათდა. |
| 18 |
ამიტომ ასე ამბობს უფალი იეჰოაკიმ იოშიას ძეზე, იუდას
მეფეზე: არ იგლოვებენ მას: ვაი, ჩემო ძმაო, და ვაი, ჩემო დაო! არ იგლოვებენ
მას: ვაი, ხელმწიფევ, და ვაი, მისო დიდებულებავ! |
18 |
ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი იოაკიმის ზედა, ძისა იოსიასსა, მეფისა იუდაჲსსა: ვაჲ
კაცსა ამას ზედა, არა ეტყებდენ მას. ვაჲ მე, უფალო, და ვაჲ მე, ძმაო, და ვაჲ მე,
დაო, არცა სტიროდიან მას, ჵ საყუარელო! |
| 19 |
ვირის დამარხვით დაიმარხება. წაათრევენ და იერუსალიმის
კარიბჭეთა იქით გადააგდებენ. |
19 |
დაფლვითა ვირისათა დაეფლას, და-რაჲ-ლპეს, ვითარცა სკორე, განითხიოს მიერ კერძო
ბჭესა იერუსალიმისასა. |
| 20 |
ადი ლიბანზე და მორთე კივილი, ბაშანზე აუწიე ხმას და
იკივლე ყაბარიმის მთებიდან, რადგან გაცამტვერდნენ შენი მოყვარულნი! |
20 |
აღვედ ლიბანსა ზედა და ღაღად-ყავ და ბასანადმი მიეც ჴმაჲ შენი და ჴმა-ყავ
წიაღკერძოდ მიმართ ზღჳსა, შეიმუსრნეს ყოველნი ტრფიალნი შენნი. |
| 21 |
გელაპარაკებოდი, როცა უზრუნველად იყავი, მპასუხობდი: არ მესმისო. ასეთი იყო შენი
საქციელი სიყრმითგანვე, არ გესმოდა ჩემი სიტყვა.
|
21 |
ვიტყოდე შენდამი დაცემულებასა შინა შენსა და სთქუ: არა ვისმინო შენი. ესე არს
გზაჲ შენი სიჭაბუკით შენითგან, რამეთუ არა ისმინე ჴმისა ჩემისა.
|
| 22 |
ყველა შენს მწყემსს ქარი გარეკავს, და შენი მოყვარულნი
ტყვეობაში წავლენ. მაშინ შერცხვები და გაწბილდები ყველა შენი უკეთურების
გამო. |
22 |
ყოველთა მწყემსთა შენთა ჰმწყსის ქარი და ტრფიალნი შენნი ტყუეობად მიმართ წარვიდენ,
რამეთუ მაშინ შეირცხჳნო და უპატივო იქმნე ყოველთაგან მიყუართა შენთა. |
| 23 |
დამჯდარხარ ლიბანში, დაბუდრებულხარ კედართა შორის! როგორ
გასაწყლდები, როცა ტკივილები შეგიპყრობს მშობიარე ქალივით. |
23 |
დამკჳდრებულმან შორის ლიბანსა, დაბუდებულმან ნაძუთა ზედა სულთ-ითქუნე მოსლვასა
შენდა სალმობათა, ვითარცა შობადისათასა. |
| 24 |
თავს ვფიცავ, ამბობს უფალი, ჩემი მარჯვენა ხელის ბეჭედიც
რომ იყო შენ, ქონიაჰუ იეჰოაკიმის ძევ, იუდას მეფევ, წაგაძრობდი აქედან |
24 |
ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს უფალი, უკუეთუ ქმნით იქმნეს იექონია, ძე იოაკიმისი, მეფე
იუდაჲსი, აღმონაბეჭდავ ჴელისა ჩემისა მარჯუენისა, ვითარმედ მუნითგან გამოგფხურა
შენ. |
| 25 |
და მიგცემდი ხელში შენს მესისხლეს და შენს შემაშინებლებს
- ნაბუქოდონოსორს, ბაბილონის მეფეს და ქალდეველებს. |
25 |
და მიგცე შენ ჴელებსა მეძიებელთა სულისა შენისათასა და ჴელებსა, რომელთა შენ
იშიშვი, პირისაგან მათისა ჴელსა შინა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისა და ჴელსა
შინა ქალდეველთასა. |
| 26 |
გაგაგდებთ შენ და შენს მშობელ დედას სხვა ქვეყანაში,
სადაც არ შობილხართ, და იქ დაიხოცებით. |
26 |
და განგაგდო შენ და დედაჲ შენი, მშობელი შენი, ქუეყანად სხუად, ქუეყანადმი, რომელსა
არა იშვენით, მუნ, და მუნ მოჰკუდეთ. |
| 27 |
იმ ქვეყნისკენ, საითკენაც გული გაუწევთ დასაბრუნებლად,
ვეღარ დაბრუნდებიან. |
27 |
ხოლო ქუეყანად, რომელსა იგინი ილოცვენ სულითა მათითა, არა მოიქცენ. |
| 28 |
ნუთუ უღირსი ქმნილებაა, ნუთუ გადასაგდებია ეს კაცი
ქონიაჰუ, როგორც უსარგებლო რამ ნივთი? რისთვის არიან გაგდებულნი ის და მისი
თესლი და გადაყრილნი ისეთ ქვეყანაში, რომელიც არ იცოდნენ? |
28 |
შეურაცხ-იქმნა იექონია, ვითარ ჭურჭელი, რომლისა არა არნ საჴმარება მისი, რამეთუ
განიგდო იგი და თესლი მისი, და განიჴადა ქუეყანად, რომელი არა უწყოდა. |
| 29 |
ქვეყანავ, ქვეყანავ, ქვეყანავ! ისმინე უფლის სიტყვა. |
29 |
ქუეყანაო, ქუეყანაო, ქვეყანაო, ისმინე სიტუაჲ უფლისა! |
| 30 |
ასე ამბობს უფალი: ჩაწერეთ ეს კაცი როგორც უმემკვიდრო,
რომელმაც ვერ გაიხარა თავის დღეში; რადგან ვერ გაიხარებს მისი თესლიდან
დავითის მოსაყდრე და იუდას განმგებელი. |
30 |
ამათ იტყჳს უფალი: დაწერე მამაკაცი ესე, განაქიქე კაცი, რამეთუ არა აღორძნდეს
თესლისა მისისაგან, კაცი მჯდომარე საყდარსა ზედა დავითისსა, მთავარი მერმეცა იუდას
შორის. |
