| 1 |
თუ მოიქცევი, ისრაელო, ამბობს უფალი, ჩემკენ მოიქეცი; თუ მომაშორებ შენს
სისაძაგლეებს და აღარ იწანწალებ,
|
1 |
უკეთუ მოიქცევის ისრაილ, - იტყჳს უფალი, - ჩემდა მომართ მოიქცეს, და უკეთუ
მოისპვნეს საძაგელნი მათნი პირისაგან მისისა და პირისაგან ჩემისა შეიშინოს.
|
| 2 |
დაიფიცებ უფლის სახელს ჭეშმარიტებით, სამართლიანად და
სიმართლით, ხალხებიც დაილოცებიან და განითქმიან მასში. |
2 |
და ფუცოს: ცხოველ არს უფალი ჭეშმარიტებისა თანა მსჯავრისა
მიერ და სიმართლისა და აკურთხევდენ მის შორის ნათესავნი და მის თანა
აქებდენ ღმერთსა იერუსალიმს შინა, |
| 3 |
რადგან ასე უთხრა უფალმა იუდას ხალხს და იერუსალიმს:
გატეხე ყამირი და ეკალბარდებში ნუ დათესავ! |
3 |
რამეთუ ამათ ეტყჳს კაცთა იუდაჲსთა და დამკჳდრებულთა
იერუსალიმს: იანეულენით თავთა თჳსთად ანეულნი და ნუ სთესავთ ეკალთა ზედა. |
| 4 |
წინდაიცვითეთ უფლისათვის და მოიშორეთ გულის ჩუჩა, იუდას
ხალხო და იერუსალიმის მკვიდრნო, რათა ცეცხლივით არ აინთოს ჩემი რისხვა
თქვენი ბოროტმოქმედების გამო და ისე არ აბრიალდეს, რომ ვერავინ ჩააქროს. |
4 |
წინდაიცვითეთ ღმრთისა თქუენისად და წინდაგეცჳთოს
დაუცუეთილობაჲ გულისა თქუენისა, კაცნო იუდაჲსნო და დამკჳდრებულნო
იერუსალიმს. ნუ გამოვიდეს, ვითარცა ცეცხლი გულისწყრომაჲ ჩემდა, აღეტყინნეთ
და არა იყოს დამშრეტელ პირისაგან უკეთურებისა სიმარჯუეთა თქუენთასა. |
| 5 |
გააცხადეთ იუდაში და ასმინეთ იერუსალიმშიც, ამცნეთ და
დაჰკარით ბუკს ქვეყანაში, იყვირეთ მთელი ძალით და ამცნეთ: შეიკრიბენით და
ციხე-ქალაქებში წავიდეთ! |
5 |
იქადაგენ იუდას შორის, და სასმენელ იქმნენინ იერუსალიმს
შინა. არქუთ და ეცით საყჳრსა ქუეყანასა ზედა. და ღაღად-ყავთ დიდად, არქუთ:
შეკერბით და შევიდეთ ქალაქთამი მოზღუდვილთა. |
| 6 |
აღმართეთ სიონზე დროშა, თავს უშველეთ, ნუ გაჩერდებით,
რადგან უბედურებას მოვაწევ ჩრდილოეთიდან და დიდ გასაჭირს! |
6 |
აღმღებელნი შეივლტოდეთ სიონდ. ისწრაფეთ, ნუ სდგათ, რამეთუ
ძჳრთა მოვაწევ მე ჩრდილოჲთ გამო და შემუსრვასა დიდსა. |
| 7 |
გამოვარდა ლომი თავისი შამბნარიდან და დაიძრა ხალხთა
დამღუპველი; გამოდის თავისი სადგომიდან, რათა უდაბნოდ აქციოს შენი ქვეყანა.
შენი ქალაქები გაცამტერდება და გაუკაცრიელდება. |
7 |
აღმოვიდა ლომი საყუდლისაგან თჳსისა, და მომსრველმან
ნათესავი აღიღო და გამოვიდა ადგილისაგან თჳსისა დადებად ქუეყანაჲ შენი
მოსაოჴრებელად და ქალაქნი შენნი დაირღუენ უმკჳდროობისა მიერ მათისა. |
| 8 |
აბა, შეირტყით ჯვალო, იგლოვდეთ და მოთქვამდეთ, რადგან ჯერ
არ გაბრუნებულა ჩვენგან უფლის რისხვის ალი. |
8 |
ამათ ზედა გარემოირტყეთ ძაძები. და იტყებდით და
ვალალაებდით მით, რამეთუ არა მოიქცა გულისწყრომაჲ რისხვისა უფლისა
თქუენგან. |
| 9 |
დადგება დღე, ამბობს უფალი, და გული შეუდრკებათ მეფეს და
მთავრებს, შეძრწუნდებიან მღვდლები, გაოგნდებიან წინასწარმეტყველნი. |
9 |
და იყოს, მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - წარწყმდეს
გული მეფისა და გული მთავართა, და მღდელნი განჰკრთენ და წინაწარმეტყუელნი
განჰკჳრდენ. |
| 10 |
ვთქვი; ეჰა, უფალო ღმერთო! ნამდვილად მოგიტყუებია ეს ერი და იერუსალიმი, რომ
ეუბნებოდი: მშვიდობა იქნებაო თქვენში, მაგრამ ყელზეა მობჯენილი მახვილი. |
10 |
და ვარქუ: ჵ მეუფეო, უფალო, ნუსადა ცთუნებით აცთუნე ერი
ესე და იერუსალიმი მეტყუელმან: მშჳდობაჲ იყოს თქუენდა! და შეახო მახჳლმან
ვიდრე სულად მათდამდე. |
| 11 |
იმჟამად ეტყვიან ამ ერს და იერუსალიმს: მწველი ქარი ქრის უდაბნოს ხმელგორებიდან,
ჩემი ერის ასულის გზაზე, არც სანიავებლად და არგ გადასარჩევად.
|
11 |
მას ჟამსა შინა ჰრქუან ერსა ამას და იერუსალიმსა, სული შეცთომილობისა უდაბნოს
შინა, გზაჲ ასულისა ერისა ჩემისა არა უბიწოებად მიმართ, არცა სიღირსედ.
|
| 12 |
ამაზე უფრო ძლიერი ქარი ატყდება ჩემგან და მაშინ მეც გამოვუცხადებ განაჩენს. |
12 |
სული წმიდისა მიმართ სავსებისა მოვიდა ჩემდა ამათგან, ხოლო აწ მე ვთქუნე სასჯელნი
ჩემნი მათდა მიმართ. |
| 13 |
აჰა, ღრუბელივით ამოდის იგი, ქარბორბალაა მისი ეტლები,
არწივზე უსწრაფესია მისი ცხენები. ვაი ჩვენს თავს, გავნადგურდით! |
13 |
აჰა, ესერა, ღრუბელი აღმოჴდეს და, ეითარცა ნიავქარი, საჭურველნი მათნი, უსუბუქესნი
არწივთასა ცხენნი მათნი, ვაებანი ჩუენ, რამეთუ ვსაარებლებთ. |
| 14 |
გულიდან ამოირეცხე ბოროტება, იერუსალიმო, რომ გადარჩე!
როდემდის უნდა იბუდოს შენს წიაღში უკეთურმა ზრახვებმა? |
14 |
განბანე უკეთურებისაგან გული შენი, იერუსალიმ, რაჲთა სცხოვნდე, ვიდრემდის არიან შენ
შორის გულისსიტყვანი ტკივილად შენდა? |
| 15 |
რადგან ხმა მოდის დანიდან და ავის მთხრობელი ეფრემის
მთიდან! |
15 |
მით, რამეთუ ჴმაჲ მიმთხრობელისა დანით მოიწია, და სასმენელ იქმნეს ტკივილი მთით
ეფრემისით. |
| 16 |
გამოუცხადეთ ხალხებს, ხმა მიიტანეთ იერუსალიმამდე: მტერი
მოდის შორი ქვეყნიდან და ყიჟინით აყრუებს იუდას ქალაქებს. |
16 |
აღიჴსენეთ, ნათესავნო, აჰა, მოვიდეს, მიუთხართ იერუსალიმს შორის: განსაცდელნი
მოვლენ ქუეყანისაგან შორიელისა, და მოსცეს ქალაქთა ზედა იუდაჲსთა ჴმაჲ მათი, |
| 17 |
მეველეებივით გარს უვლიან, რადგან ამიჯანყდა მე, ამბობს
უფალი. |
17 |
ვითარცა მცველნი აგარაკისანი იქმნეს მათ ზედა გარემოს, რამეთუ მე უგულებელს-მყავ, -
იტყჳს უფალი: |
| 18 |
შენმა საქციელმა და ნამოქმედარმა დაგმართა ეს ყველაფერი;
ისე მწარეა ეს შენი ცოდვა, რომ გულამდე გიწია. |
18 |
გზათა შენთა და სიმარჯუეთა შენთა გიყვნეს ესენი შენ. და ესე უკეთურება შენი, რამეთუ
მწარე არს, რამეთუ შეახო ვიდრე გულად შენდამდე. |
| 19 |
ვაი, ჩემი შიგნეული, შიგნეული! მტივა გულის ფიცარი!
მიკვნესის გული! ვერ დავდუმდები, რადგან ბუკის ხმა გესმის, სულო ჩემო,
საბრძოლო ყიჟინა. |
19 |
მუცელი ჩემი, მუცელი ჩემი მელმის და საგრძნობელნი ჩემისა შეირყევიან გულისანი, სული
ჩემი განიჭრების და გული ჩემი არა დავსდუმნე, რამეთუ ჴმისა საყჳრისა ისმინა სულმან
ჩემმან, ღაღადება ბრძოლათა და საარებაჲ. |
| 20 |
უბედურება უბედურებას მოსდევს; გაპარტახდა მთელი ქვეყანა,
უცებ გაპარტახდა ჩემი კარვები, წამისყოფაში - ჩემი ჩარდახები. |
20 |
შემუსრვათა შემუსრვასა ზედა ხადეთ, რამეთუ საარებულ იქმნა ყოველი ქვეყანა, მყის
საარებულ იქმნა კარავი, დაიჴსნნეს ზღუდენი კარვისა ჩემისანი, |
| 21 |
როდემდის უნდა ვუყურო დროშას, ვუსმინო ბუკის ხმას?
|
21 |
ვიდრემდის ვხედვიდე მტოლვარეთა, მესმის ჴმაჲ საყჳრთა.
|
| 22 |
ეჰ, უგუნურია ჩემი ერი, არ მცნობს მე; ბრიყვი ბავშვები
არიან ისინი, გაგება არა აქვთ. ბოროტის საქმნელად ჭკუა ყოფნით, სიკეთის
კეთება კი არ იციან. |
22 |
მით, რამეთუ წინამძღუართა ერისა ჩემისათა მე არა მიცოდეს; ძენი უცნობონი არიან და
არა გულისხმის-მყოფელნი. ბრძენ არიან ბოროტისა ყოფად, ხოლო კეთილისა ქმნასა ვერ
შეემეცნნეს. |
| 23 |
შევხედე ქვეყანას და, აჰა, უსახური და უდაბურია; ცას და -
არა აქვს ნათელი. |
23 |
მე ვიხილე ქუეყანასა ზედა და, აჰა, არარაჲ და ცად მიმართ და არა იყვნეს ნათელნი
მისნი. |
| 24 |
შევხედე მთებს და, აჰა, იძვრიან, ბორცვები ირყევიან
ერთიანად. |
24 |
ვიხილენ მთანი და იყვნეს მძრწოლარე და ყოველნი ბორცუნი შერყეულ. |
| 25 |
შევხედე და, აჰა, აღარ არის ადამიანი, და ცის ფრინველებიც
ყველანი გაფრენილან. |
25 |
მივხედენ და არა იყო კაცი, და ყოველთა მფრინველთა ცისათა ეშინოდა. |
| 26 |
შევხედე და, აჰა, წალკოტი უდაბნოდ ქცეულა, ერთიანად
გაცამტვერებულა ქალაქები უფლის წინაშე, მისი რისხვის ალისაგან. |
26 |
ვიხილე და, აჰა, კარმელი მოოჴრებულ და ყოველნი ქალაქნი მომწუარ ცეცხლითა პირისაგან
უფლისა და პირისაგან რისხვისა გულისწყრომისა უჩინო იქმნნეს. |
| 27 |
რადგან ასე ამბობს უფალი: გაუდაბურდება მთელი ქვეყანა,
თუმცა საბოლოოდ არ გავანადგურებ. |
27 |
ამათ იტყჳს უფალი: ოჴერ იყოს ყოველი ქუეყანა, ხოლო აღსასრული არა ვყო. |
| 28 |
ამაზე იგლოვებს დედამიწა და მაღლა ცა დაბნელდება, რადგან
უკვე ვთქვი ჩემი განაჩენი, არ შევინანებ და არ გადავთქვამ. |
28 |
ამას ზედა იგლოვდინ ქუეყანა და დაბნელდინ ცაჲ ზეგარდამო, რამეთუ ვიტყოდე და არა
შევინანო, მივმართე და არა გარემივიქცე მისგან. |
| 29 |
ცხენოსანთა და მოისართა ხმას გაურბის მთელი ქალაქი;
გარბიან უღრან ტყეებში და კლდეებს ეხიზნებიან; დაცარიელდა მთელი ქალაქი,
ერთი მცხოვრებიც არ დარჩენილა. |
29 |
ჴმისაგან ცხენობისა და მორთხმულისა მშჳდლისა განეშორა ყოველი სოფლები, შეიმალნეს
ქუაბებთამი და სამალავთა შინა დაიმალნეს, და კლდეთა მიმართ აღვიდეს. ყოველი ქალაქი
დაშთა, არა მკჳდრ არს მათ შინა კაცი. |
| 30 |
რას იზამ, გაპარტახებულო? თუმცა ჩაგიცვამს ძოწეული, ოქროს
სამკაულებით მორთულხარ, თვალები სურმით მოგიხატავს, მაგრამ ამაოდ ილამაზებ
თავს: შეგიძულეს საყვარლებმა, სასიკვდილოდ დაგდევენ. |
30 |
და შენ რაჲ ჰყო? უკეთუ შეიმოსო ძოწეული და შეიმკო სამკაული ოქროსაჲ, და უკეთუ იცხო
თვალთა შენთა საგრემილველი, ამაოსა მიმართ არს მომკაულები შენი. განგიშორეს შენ
ტრფიალთა შენთა, სულსა შენსა ეძიებენ, |
| 31 |
ყვირილი მესმის თითქოსდა მშობიარისა, კივილი ქალისა
პირველად რომ შობს, ყვირილი სიონის ასულისა; სულთქვამს და ხელებს იშვერს:
ვაიმე, სული ამომდის მკვლელების მოლოდინში! |
31 |
რამეთუ ჴმაჲ, ვითარცა მლმობელისა, მესმა სულთქუმათა შენთა, ვითარცა
პირველმშობიარისა. ჴმჲ ასულისა სიონისა განიჴსნას და წარადგინნეს ჴელნი მისნი. ვაჲ
მე, რამეთუ მოაკლდა სული ჩემი მოკლულთა ზედა. |
