ძველი აღთქმა სარჩევზე გადასვლა

იობი

თავი მეცამეტე

ახალი ქართულით ძველი ქართულით
1

ეს ყველაფერი იხილეს ჩემმა თვალებმა, ისმინდა ყურმა და მიხვდა.

1

აჰა, ესერა, ესე ყოველი იხილა თუალმან ჩემმან და ესმა ყურთა ჩემთა

2 რაც თქვენ იცით, მეც ვიცი, არც მე ვარ თქვენზე ნაკლები. 2 და ვიცი, რავდენიცა თქუენ გიცნობიეს და არა უუგულისჴმოეს ვარ თქუენსა.
3 მაინც მინდა ველაპარაკო ყოვლადძლიერს და მსურს მოვახსენო ჩემი სამხილი. 3 არა ხოლო ეგრე, არამედ მე უფლისა მიმართ ვიტყოდი და ვამხილო მის წინაშე, უკუეთუ ინებოს.
4 თქვენ კი სიცრუის მთხზველები ხართ, უვარგისი მკურნალნი ხართ ყველანი. 4 ხოლო თქუენ ხართვე მკურნალნი ცრუნი და მლხინებელ ბოროტ ყოველნი,
5 დადუმდებოდეთ მაინც! ეს იქნებოდა თქვენი სიბრძნე. 5 იყავნ თქუენდა დუმილი და შეგერაცხოს თქუენ სიბრძნედ.
6 ისმინეთ ჩემი სამხილი და ჩემი ბაგეების საჩივარი გაიგონეთ! 6 ისმინენით მხილებანი პირისა ჩემისანი. და საშჯელსა ბაგეთა ჩემთასა მხედევდით,
7 ღვთის გამო ლაპარაკობთ ტყუილს, მის გამო ლაპარკობთ სიცრუეს? 7 ვითარმე არს ესე, ანუ არა წინაშე უფლისა იტყჳთ და მის წინაშე ჰზრახავთ ზაკუასა,
8 უნდა მიკერძოებოდით მას, ღმერთს უნდა გამოსარჩლებოდით? 8 ანუ თუ მერიდებით თქუენ? და თჳთ მსაჯულ იქმნებით.
9 მოგეწონებათ, რომ გამოგჩხრიკოთ? ისე მოატყუებთ, როგორც ადამიანები ტყუვდებიან? 9 კეთილმე არსა, უკუეთუ გამოიკულიოს თქუენიცა, დაღათუ ყოველივე ჰყოთ და შეეძინნეთ მას?
10 ის მაინც გამხილებთ, მალულადაც რომ პირმოთნეობდეთ. 10 არა ვერაჲ ნაკლულად გამხილოს თქუენ, დაღათუ ფარულითა პირითა თუალ-გახუნეს.
11 ნუთუ მისი სიდიადე არ გაშინებთ და მისი შიშისზარი არ დაგცემიათ თავზე? 11 არამეა შიშმან მისმან შეგაძრწუნნეს თქუენ და ზარი მისი დაგეცეს თქუენ ზედა?
12 თქვენი შეგონებები ნაცრის არაკებია, თქვენი საყრდენი თიხის საყრდენია; 12 და გექმნეს თქუენ ეგე ზახებაჲ სწორ ნაცრისა, ხოლო ჴორცნი თქუენნი თიჴისანი.
13 დადუმდით და მე მალაპარაკეთ, მერე რაც მომივა, მომივიდეს! 13 დადუმენით, რათა ვიტყოდი და განვისუენო გულისწყრომისაგან.
14 რისთვის უნდა ვზიდო ჩემი ხორცი ჩემივე კბილებით, რისთვის მეჭიროს ჩემი სული ჩემივე ხელებით? 14 ვიპყრნე ჴორცნი ჩემნი კბილითა ჩემითა და სული ჩემი დავდვა ჴელსა ზედა ჩემსა.
15

კიდეც რომ მომკლას, მასზე ვარ დანდობილი - მაინც დავიცავ ჩემს გზებს მის წინაშე.

15

უკუეთუ ჴელთ-მიდვას მე ძლიერმან მან, ვითარცა-ესე უწყიეს, ანუ ვიტყოდი და ვამხილო წინაშე მისსა.

16 ისიც ხსნა იქნება ჩემთვის, რომ უღვთო კაცი არ მივა მის წინაშე. 16 და ესე გეყოს თქუენ საცხორებელად, რამეთუ მის წინაშე ზაკუა არა შევიდეს.
17 გაიგონეთ ჩემი სიტყვა და ყური უგდეთ ჩემს ნათქვამს; 17 ისმინენით სიტყუანი ჩემნი, ისმინენით. რამეთუ გითხრა თქუენ, ისმენდეთ თუ:
18 აჰა, განმიცხადებია, ჩემი სარჩელი: ვიცი, რომ გავმართლდები. 18 აჰა, ესერა, მიახლებულ ვარ მე სამართალსა ჩემსა მე ვიცი, რამეთუ მართლად გამოჩინებად ვარ.
19 ვინ არის ჩემი მოდავე? რადგან მაშინ დავდუმდებოდი და გავთავდებოდი. 19 ვინ არს მოსაჯული ჩემი? რამეთუ აწ დავდუმნე და მოვაკლდე.
20 ოღონდ ამ ორს ნუ მიზამ და შენს სახეს არ დავემალები: 20 ორნი რაჲმე ჯერ არს ჩემდა და მაშინ პირისა შენისაგან არა დაგემალო
21 შენი ხელი მომარიდე და შენი ზარი ნუ შემაძრწუნებს. 21 ჴელი შენი ჩემგან განმაყენე და შიში შენი ნუ განმაკრთობნ მე.
22 მიხმე და მოგიგებ, ან მე ვილაპარაკებ და შენ მიპასუხე. 22 და მაშინ მიწოდე მე და მე ვისმინო შენი, მეტყოდი და მე მიგაგებო შენ სიტყუაჲ.
23 რამდენი დანაშაული და ცოდვა მაწევს? მაცოდინე ჩემი ბრალი და ცოდვა! 23 რავდენ არიან ცოდვანი ჩემნი და უსჯულოებანი ჩემნი, მასწავე მე, ვინ არიან.
24 რისთვის მიმალავ სახეს და რისთვის შეგირაცხივარ შენს მტრად? 24 რაჲსათჳს ჩემგან მეფარვი და შეგირაცხე მე ვითარცა წინააღმდგომი შენი,
25 მოფარფატე ფოთოლს აფრთხობ და გამხმარ ჩალას სდევნი? 25 ანუ ფურცლისა ქარისაგან აღძრულისა გეშინოდისმე, ანუ თივაჲ რომელი მოაქუნ ნიავქარსა? წინააღმიდგები მე.
26 რადგან მწარე ამბებს მაწერ თავზე და სიყმაწვილის დროინდელ ცოდვებს მითვლი; 26 რამეთუ აღსწერენ ჩემ ზედა ყოველნი ძჳრნი და გარემომადგინენ მე სიჭაბუკისა ჩემისა ცოდვანი.
27 ხუნდებში გამაყოფიე ფეხები და ჩემს გზა-სავალს ყარაულობ; 27 და დასხენ ფერჴნი ჩემნი დაბრკოლებასა შინა და დამიმარხენ მე ყოველნი საქმენი ჩემნი და ძირსა ფერჴთა ჩემთასა მისწუედი,
28 ის კი იხრწნება, როგორც მძორი, როგორც ჩრჩილისაგან შეჭმული სამოსელი. 28 რომელი დაძუელებად არს, ვითარცა თხიერი, ანუ ვითარცა სამოსელი მღილთა დაჭმული.