ძველი აღთქმა სარჩევზე გადასვლა

იობი

თავი ოცდამეთვრამეტე

ახალი ქართულით ძველი ქართულით
1

მიუგო უფალმა იობს გრიგალიდან და უთხრა:

1

ჰრქუა უფალმან იობს არმურით გამო და ღრუბლით:

2 ვინ არის, რომ აბნელებს განგებას უგუნური სიტყვებით? 2 ვინ არს ესე, რომელი მიმალავს სიტყუათა, და შეუკრებიან ზრახვანი გულსა თჳსსა, და ჩემგან ჰგონებს დაფარვასა?
3 წელი შემოისარტყლე, მეომარივით, მე შეგეკითხები და შენ მიპასუხე: 3 შეირტყენ ვითარცა მამაკაცმან წელნი შენნი, მე გკითხვიდე და შენ მომიგებდ მე.
4 სად იყავი, როცა დედამიწას ვაფუძნებდი? ამიხსენი, თუ გაქვს გაგება. 4 სადა იყავ, რაჟამს დავაფუძნებდ მე ქუეყანასა? მითხარ მე, უკუეთუ იცი გულისჴმის-ყოფაჲ.
5 ვინ დასაზღვრა მისი ზომები, თუ იცი? მასზე ბაწარი ვინ გადაჭიმა? 5 ვინ დადვა საზომი მისი, უკუეთუ იცი? ან ვინ მოიღო საზომი მის ზედა?
6 რაზე დგას მისი საძირკვლები ან ვინ დადო მისი ქვაკუთხედი, 6 ანუ რასა ზედა კარშიკნი მისნი დამსჭუალულ არიან? ანუ ვინ არს, რომელმან დადვა ლოდი იგი საკიდური მის ზედა?
7 როცა გალობდნენ დილის ვარსკვლავები და ყიჟინობდნენ ღვთისშვილები? 7 ოდეს იქმნნეს ვარსკულავნი, მიქებდეს მე ჴმითა დიდითა ყოველნი ანგელოზნი ჩემნი.
8 ვინ ჩაუკეტა ზღვას კარიბჭენი, როცა საშოდან ამოხეთქა, 8 და-უკუე-ვჰჴაშ ზღუაჲ ბჭეებითა, რაჟამს-იგი იშუებოდა, დედის მუცლით გამო-რა-ვიდოდა.
9 როცა ნისლი მივეცი სამოსელად და წყვდიადი - სახვევებად, 9 დავსდევ მას ზედა ღრუბელი სამოსლად და ნისლითა წარვგრაგნე იგი.
10 როცა დავუდგინე ჩემი წესი და დავუტანე ურდული და კარიბჭენი - 10 დავსცენ მას ზედა საზღვარნი და დავაგენ მას კლიტენი და ბჭენი.
11 და ვთქვი, აქამდე მოდი, იქით აღარ, აქ შეწყდეს შენი ტალღების აზვირთება-მეთქი? 11 და ვარქუ: აქამომდე მოხჳდე და არა გარდაჰჴდე, არამედ შენ ზედვე შეიმუსრნენ ღელვანი შენნი.
12 თუ გიბრძანებია შენს სიცოცხლეში დილისათვის, თუ გიჩვენებია ცისკრისათვის მისი ადგილი, 12 ანუ შენ ზედა დავაწესე ნათელი განთიადისა, და მთიებმან იცნა თჳსი იგი წესი
13 რომ ეპყრა ქვეყნის კიდეები და ბოროტეულნი განეფერთხა მისგან? 13 მიწევნად ფრთეთა ქუეყანისათა, და განბნევად უღელნი მისგან?
14 გადაიქცევა საბეჭდავ თიხად და სამოსელივით აჭრელდება, 14 ანუ შენ მოიდე მიწაჲ ქუეყანით და თიჴაჲ შეჰქმენ ცხოვლად და პირმეტყუელად და დაადგინე ქუეყანასა ზედა?
15 წაერთმევა ბოროტეულთ მათი ნათელი და აღმართული მკლავი შეიმუსრება. 15

ანუ შენ მოუღე ნათელი უღმრთოთა, და მკლავნი ამპარტავანთანი შენ შეჰმუსრენ?

16

თუ ჩაგიღწევია ზღვის წყაროებამდე? თუ გივლია უფსკრულის სიღრმეებში?

16 მი-მე-სრულ ხარა წყაროსა მას ზღჳსასა, ანუ კუალსა უფსკრულთასა სრულ ხარა?
17 თუ გაღებულა შენს წინაშე სიკვდილის კარიბჭენი და შავეთის კარიბჭენი თუ გინახავს? 17 გან-მე-გეხუნენა შიშით ბჭენი სიკუდილისანი, ანუ მეკარეთა ჯოჯოხეთისათა გიხილონ და შეძრწუნდენ?
18 თუ განგიცდია დედამიწის სიგრძე და განი? მითხარი, თუ იცი ეს ყველაფერი? 18 ანუ სწავლულ ხარა სივრცესა ცასა ქუეშე? მითხარ მე: ვითარმე, ანუ რაბამ არს?
19 სად არის გზა ნათლის სამყოფელისკენ და სად არის ბნელეთის ადგილი, 19 რომელსა ადგილსა იქცევის ნათელი, ანუ რომელი ადგილი არს ბნელისაჲ?
20 რომ დაიჭირო თავის საზღვართან და მიაგნო მისი სახლის ბილიკებს? 20 მი-ხოლო-თუ-მიიყვანო საზღვართა მისთა, გინათუ იცნი ალაგნი მისნი?
21 თუ იცოდი, რომ ოდესმე დაიბადებოდი და მრავალჟამიერი იქნებოდი? 21 მეცნიერმე ხარა? ვინ უწყის, მაშინ შობილ იყო და რიცხუნი წელთა შენთანი ფრიად იყუნეს?
22 თუ შეგიღწევია თოვლის საგანძურში და სეტყვის საგანძური თუ გინახავს, 22 მი-მე-სრულ ხარა საუნჯეთა თოვლისათა, გიხილვანა საუნჯენი სეტყუათანი?
23 რომელსაც ვიმარაგებ ძნელბედობისთვის, ომისა და ბრძოლის დღისათვის? 23 რამეთუ დაუუნჯებულ არიან დღედ მტერთა, დღედ ბრძოლისა და ლალვისა.
24 რა გზით ნაწილდება ნათელი, როგორ ვრცელდება აღმოსავლეთის ქარი დედამიწაზე? 24 ანუ ვინაჲ გამოვალს თრთჳლი, რომელი განეფინების სამხრით ცასა ქუეშე? მითხარღა მე!
25 ვინ გაუხსნა ნიაღვარს სადინარი და გზა - ჭექა-ქუხილს, 25 ანუ ვინ განუმზადა წჳმისა სასტიკისა დინებაჲ, და გზაჲ ნადირთა?
26 რომ აწვიმოს უკაცრიელ მიწაზე, უდაბნოში, სადაც ადამიანი არ ჭაჭანებს, 26 სადა არს კაცი, უდაბნოთა უკაცურთა
27 რომ მორწყას უდაბური ხრიოკები და აღმოაცენოს მწვანე ბალახი? 27 განაძღოს დაუთრგუნავნი და უშენნი. და აღმოაცენოს მცენარენი?
28 თუ ჰყავს წვიმას მამა ან ვინ დაბადა ნამის წვეთები? 28 ვინ არს წჳმისა მამაჲ? ანუ ვინ არს, რომელმან შვნა შანთნი ცუარისანი?
29 ვისი საშოდან გამოვიდა ყინული და ციური ჭირხლი ვინ დაბადა, 29 ვისისა მუცლისაგან გამოვალს მყინვარი? ანუ ნეფხუაჲ ცასა ქუეშე ვინ შვა?
30 როცა ქვასავით მკვრივდება წყალი და იკვრის უფსკრულის ზედაპირი? 30 რომელი გარდამოვალს, ვითარცა წყალი მდინარე? ანუ პირნი ცისანი ვინ დაადნო?
31

თუ შეკრავ ხომლის საბელებს ან ორიონის საკვრელებს თუ გახსნი?

31

გულისჴმა-გიყოფიან საკჳრველნი ხომთანი, ანუ ზღუდენი ორიონთანი შენ განახუენ?

32 თუ ამოიყვან ზოდიებს თავ-თავის დროზე და დიდ დათვს თავისი ბელებითურთ თუ წარუძღვები? 32 შენ აღმოაბრწყინეა მთიები ჟამსა მისა და აფროდიტე შვილი ზედა ქუეყანისა?
33 თუ იცი ცათა კანონები ან თუ დაადგენ მის წესს ქვეყანაზე? 33 ანუ ცანი ქუეშე ერთბამად რავდენნი ქმნილ არიან?
34 ღრუბლებს თუ მიუწვდენ ხმას, რომ დაგფაროს წყლის თქეშმა? 34 უწოდემეა ღრუბელთა ჴმითა და ძრწოლით, წყლითა მძაფრითა გერჩდენ შენ?
35 თუ დაიბარებ ელვას, რომ მოვიდეს და გითხრას: აქა ვარო! 35 ანუ წარ-მე-ავლინნე მეხის-ტეხანი და წარვიდენ და გრქუან შენ, ვითარმედ: რა უკუე არს?
36 ვინ ჩადო გულში სიბრძნე ან ვინ მისცა გონებას გამჭრიახობა? 36 ანუ ვინ მოსცა დედათა ქსლისა სიბრძნე, ანუ ჭრელობისა მეცნიერებაჲ?
37 ვინ დათვლის ღრუბლებს სიბრძნით და ცის კოლოტებს ვინ გადმოცლის, 37 ანუ ვინ აღრაცხნა ღრუბელნი სიბრძნითა თჳსითა, და ცანი ქუეყანად მოდრიკნა?
38 როცა შედუღებულია მიწა და კოლბოხები ერთმანეთს ეწებება? 38 განფენილ არს, ვითარცა მიაწჲ მტუერი, შევამტკიცო იგი, ვითარცა ლოდსა კუბაჲ?
39 ლომს შენ უნადირებ მსხვერპლს, შენ უკლავ შიმშილს ლომის ბოკვერებს, 39 ანუ შენ უნადირეა ლომთა საზრდელი, ანუ სულნი ვეშაპთანი შენ განაძღენ?
40 როცა ბუნაგებში განაბულან, როცა წვანან თავიანთ საფარში? 40 და შეშინებულ არიან იგინი საწოლსა თჳსსა ზედა, სხენან იგინი მაღნართა შინა და მზირიან.
41 საზრდოს ვინ უმზადებს ყორანს, როცა მისი ბახალები ღმერთს შესჩხავიან და მშივრები დაბორიალობენ? 41 ანუ ვინ განუმზადა ყორანსა საზრდელი? რამეთუ მართუენი მისნი უფლისა მიმარი, ღაღადებენ შეცთომილნი, საზრდელსა ეძიებედ.