ძველი აღთქმა სარჩევზე გადასვლა

იობი

თავი მეორმოცე

ახალი ქართულით ძველი ქართულით
      თავი 39
1

1. მიუგო უფალმა იობს და უთხრა:

31 და მიუგო უფალმან ღმერთმან იობს და ჰრქუა:
2 რას ედავება ყოვლადძლიერს შარიანი კაცი? ღვთის მამხილებელი ამაზე პასუხს აგებს. 32 აწ ნუუკუე შენ სასჯელსა შემძლებელისა თანა ერიდები, რომელი ამხილებდეს ღმერთსა, მიეგოს მას სიტყუაჲ.
3 მიუგო იობმა უფალს და უთხრა: 33 მიუგო იობ და ჰრქუა უფალსა:
    34 რასაღამე ვისაჯები სწავლასა შინა და ვამხილებ უფალსა და მესმნეს ესოდენნი ესე არარასა ამას?
4 აჰა, ნამცეცი ვარ, რა გიპასუხო? პირზე მაქვს ხელი მიდებული. 35 და მე რაჲ სიტყუაჲ უპოო ესოდენისა მიმართ, ჴელი დავიდვა პირსა ჩემსა?
5 ერთხელ ვთქვი და მეტს აღარ ვიტყვი, მეორეჯერაც და - დავდუმდები. 36 ერთგზის ვიტყოდი და მერმე არღარა შევსძინო.
      თავი40
6 მიუგო უფალმა იობს გრიგალიდან და უთხრა: 1

მერმე მიუგო უფალმან იობს და ჰრქუა ღრუბლით გამო:

7 შემოისარტყლე წელი მამაკაცურად, შეგეკითხები და გამაგებინე: 2 ნუ ეგრე, არამედ შეირტყენ, ვითარცა მამაკაცმან წელნი შენი. მე გკითხვიდე და შენ მომიგებდე მე.
8 გინდა გააუქმო ჩემი სამართალი, გამამტყუნო, რომ თავად გამართლდე? 3 ნუ განაგდებ სასჯელსა ჩემსა, ანუ ჰგონებ, ვითარმცა სხუად რადმე გამოგეცხადე შენ? არამედ, რათა გამოსჩნდე მართლად.
9 იქნებ ღვთისდარი მკლავი გაქვს და მისი ხმით გრგვინვა შეგიძლია? 4 აწ მკლავი შენი ნუ არსა უფლისა მიერ, ანუ ჴმისა მისებრ ჰქუხდე?
10 აბა, შეიმკე დიდებით და სიდიადით! აბა, შეიმოსე ნათელი და შარავანდი! 5 აღიღე სიმაღლე და ძალი, დიდებაჲ და პატივი შეიმოსე.
11 აბა, გადმოაფრქვიე შენი რისხვის ცეცხლი! დახედე განდიდებულს და დააკნინე! 6 და წარავლინენ ანგელოზნი რისხვისანი, დაშრიტე, მაგინებელნი დაამდაბლენ და ამპარტავანი დაშრიტე.
12 დახედე განდიდებულს და დაამდაბლე, ადგილზევე გააცამტვერე ბოროტეულნი! 7 დაალპენ უღმრთონი მეყსეულად,
13 მტვერში ჩამარხე ერთიანად და შავეთში მობურე მათი პირისახე. 8 დაჰფარენ ქუეყანასა მას გარესკნელსა ერთბამად, და პირნი მათნი გინებითა აღავსენ.
14 მაშინ მეც დაგიჯერებ, რომ შენს მარჯვენას ძალუძს შენი გადარჩენა. 9 აღმიაროსა, ვითარმედ ძალ-უც მარჯუენესა შენსა?
15 აჰა, ბეჰემოთი, შენთან ერთად რომ შევქმენი, ჭამს ხარივით ბალახს. 10 არამედ, აჰა, ეგერა, მჴეცნიცა შენ წინაშე თივასა, ვითარცა ზროხანი, ჭამენ.
16 აჰა, ძალა მისი მის წელშია, მისი სიმაგრე - მუცლის კუნთებშია; 11 აჰა, ეგერა, ძალი მისი წელთა მისთა და ძლიერებაჲ მისი უპესა მუცლისასა
17

ნაძვივით დრეკს თავის კუდს, თეძოების ძარღვები გადაგრეხილი აქვს;

12 აღჰმართა ბოლოჲ მისი, ვითარცა საროჲ. ხოლო ძარღუნი მისნი შეთხზულ არიან.
18 მისი ძვლები სპილენძის მილებია, მისი სახსრები - რკინის წნელები; 13 გუერდნი მისნი გუერდნი რვალისანი და ზურგისძუალი მისი რკინაჲ დასხივებული,
19 ის პირველია ღვთის ქმნილებებში, მხოლოდ მისი გამჩენი თუ დაჰკრავს მახვილს; 14 ესე იგი არს დასაბამად დაბადებისა უფლისა, და შექმნული სამღერელად ანგელოზთა მისთა.
20 მთები აძლევს მას საზრდოს და ველის ყოველი მხეცი იქ ერთობა. 15

მოვიდეს მთასა მყარსა მწუერვალსა, ყვის მხიარულებაჲ ოთხფერჴთაჲ. ტარტაროსსა შიდა.

21 ლაქაშებში წვება, ლერწმის საფარში და ჭაობებში; 16 ქუეშე თითოფერთა ხეთა დაწჳს ჭილსა თანა ლერწამსა და ლელსა.
22 ლაქაშები ჩრდილს აფენს მას, ღელის ძეწნები გარს ახვევია; 17 აგრილობედ მას ხენი დიდ-დიდნი მორჩითურთ და რტონი აგნისანი ნუ იყოს ღათუ.
23 აჰა, ბობოქრობს მდინარე, ის კი არ ფრთხება, მშვიდად არის, თუნდაც იორდანე მიეღვაროს პირში. 18 წყლით-რღუნაჲ ვერ აგრძნეს, ესავნ თავსა თჳსსა მი-ღა-თუ-ჰმართის იორდანემან პირსა მისსა.
24 თვალით ვინ დაიჭერს მას, მახით ვინ გაუხვრეტს ცხვირს? 19 თუალსა მისსა შთაიწრიდოს იგი, განდრეკასა მას მისსა განუჴურიტოს ცხჳრი მისი.
25 თუ ამოათრევ ანკესით ლევიათანს და ბაწრით თუ დაუბამ ენას? 20 მო-მე-ითრიოა ვეშაპი სამჭედურითა და განიღო ხრატუკი ნიღრსა მისსა?
26 ცხვირში თუ გაუყრი კაუჭს და ყბაში ჩანგალს თუ მოსდებ? 21 ანუ ამოაცუა გრკალი ნიჩურსა მისსა და გრგოლითა განუჴურიტო ბაგე მისი?
27 თუ დაგიწყებს ბევრ ვედრებას ანთუ ტკბილი სიტყვით დაგეუბნება? 22 და გეტყოდის შენ ვედრებით, მოქენებით ქუემო? ანუ დადვას აღთქმაჲ შენ თანა.
28 თუ დაგიდებს აღთქმას ანთუ სამუდამო ყმად გაიხდი? 23 და მოიყვანთ იგი მონად საუკუნოდ?
29 თუ დაუწყებ თამაშს, როგორც ჩიტს რასმე, თუ დააბამ შენი გოგონებისთვის? 24 და ემღერდე მას, ვითარცა მფრინველსა, ანუ შეუკრა იგი ვითარცა სირი ყრმასა?
30 თუ მოივაჭრებენ მას მოვაჭრენი, თუ დაანაწილებენ ქანაანელთა შორის? 25 განძღენ მით წარმართნი და განიყონ იგი ზღჳსკიდისა ნათესავთა?
31 თუ დაუფარავ კანს ჰოროლებით და თავს - ბარჯებით? 26 ყოველნი ღათუ მენავენი შეკრბენ, ვერ მოიღონ ერთი ქეცი ბოლოჲსა მისისაჲ და ნავებითა მესათხევლეთათა თავი მისი.
32 შეახე მას ხელი და გახსოვდეს ბრძოლა, მეტს აღარ ეცდები. 27 ანუ დასდვა ჴელი შენი მას ზედა და მოიჴსენო ბრძოლაჲ იგი, რომელი იყო ჴორცთა მისთა ზედა. და ნუღარა იყოფინ.
    28 არა გიხილავსა იგი და არცა სიტყუათა ამათ ზედა დაგიკჳრდების?