| 1 |
აჰა, მშვენიერი ხარ, სატრფოვ ჩემო, აჰა, მშვენიერი ხარ! შენი თვალები ორი მტრედია
შენს პირბადის ქვეშ. შენი თმა არვეა თხათა, გალაადის მთიდან დაშვებული.
|
1 |
სიძე იტყჳს სძლისა მიმართ: აჰა, ეგერა, შუენიერ ხარ, მახლობელო ჩემო; აჰა,
ეგერა, შუენიერ ხარ. თუალნი შენნი ტრედ არიან გარეშე დუმილისა მაგის შენისა. თმა
შენი - ვითარცა არვე თხათაჲ, რომელნი გამოჩნდეს გალადით,
|
| 2 |
შენი კბილები გაპარსული ცხვარია, საბანელით ამომავალი,
თითოეული ტყუბ-ტყუბად მსხმელი და ბერწი არ არის მათ შორის. |
2 |
კბილნი შენნი - ვითარცა არვე მორისულთაჲ, რომელნი
აღმოჴდეს საბანელით, ყოველნივე ორთმსხმელნი და ბერწი არა არს მათ შორის. |
| 3 |
შენი ბაგეები ძოწის ძაფია და შენი პირი - საამური. შენი
ღაწვები ბროწეულის ლებნებია შენს პირბადის ქვეშ. |
3 |
ვითარცა საბელი ძოწემული, ბაგენი შენნი და სიტყუაჲ შენი
შუენიერ, ვითარცა ნაქურცენი ბროწეულისა, საკეთენი შენნი გარეშე დუმილისა
მაგის შენისა; |
| 4 |
შენი ყელი დავითის გოდოლია, აგებული საჭურველთათვის.
ათასი ფარი ჰკიდია მასზე, ძლევამოსილთა ყოველი ფარი. |
4 |
ვითარცა გოდოლი დავითისი - ქედი შენი, რომელი-იგი
აღშენებულ არს თალპიოდს, ათასი ფარი დამოკიდებულ არს ზედა და ყოველი ისარი
ძლიერთაჲ. |
| 5 |
ორი ძუძუ შენი ორი თიკანია ნიამორისა, მარჩბივი, მძოვარი
შროშანთა შორის. |
5 |
ორნი ძუძუნი შენნი, ვითარცა ორნი თიკანნი მარჩბივნი
ქურციკისანი, რომელნი ძოვედ შორის შროშანთა. |
| 6 |
ვიდრეღა სუნთქავს დღე და იძვრიან ჩრდილები, ავალ მურრის
მთაზე და გუნდრუკის ბორცვზე. |
6 |
ვიდრე დღისა შერიჟუებადმდე და აჩრდილთა შეძრვად მე თჳთ
მივიდე მთასა მურისასა და ბორცუსა გუნდრუკისასა. |
| 7 |
ყოვლად მშვენიერი ხარ, სატრფოვ ჩემო, და უბიწო! |
7 |
ყოვლად შუენიერ ხარ, მახლობელო ჩემო, და ბიწი არა არს შენ
თანა. |
| 8 |
წამო, ლიბანიდან, სძალო! წამო ლიბანიდან ჩემთან! წამოდი
ამანას მწვერვალით, სენირისა და ჰერმონის მწვერვალით, ლომთა ბუნაგთაგან,
ვეფხთა მთებიდან. |
8 |
მოვედ, სძალო, ლიბანით, მოვედ ლიბანით. მოხჳდე და
წარმოჰვლო დასაბამით სარწმუნოებისათ თხემსა ზედა სანარისა და ერმონისასა
საყოფელთაგან ლომთასა და მთათაგან ვეფხთასა. |
| 9 |
შენ დაატყვევე ჩემი გული, ო, სძალო, დაო ჩემო! ერთი
შეხედვით, შენი ყელსაბამის ერთი მძივით! |
9 |
გუასურვე ჩუენ, დაო ჩუენო, სძალო, გული. გუალმე ჩუენ
ერთითა თუალთა შენთათა და ერთითა მძივითა ყელისა შენისათა. |
| 10 |
რაოდენ საამოა შენი ალერსი, სძალო, დაო ჩემო! რაოდენ ტკბილია შენი ალერსი, ღვინის
უმჯობესი! |
10 |
რაბამ განშუენდეს ძუძუნი შენნი უფროჲს ღჳნისა, დაო ჩემო, სძალო. რავდენ
განშუენდეს ძუძუნი შენნი ღჳნისაგან და სული მიჰრონთა შენთა უფროს ყოველთა
ნელსაცხებელთა.
|
| 11 |
გოლი მოსწვეთს შენს ბაგეებს, სძალო! თაფლი და რძეა შენი
ენის ქვეშ; შენი სამოსელის სურნელი ლიბანის სურნელია! |
11 |
თაფლი დამოსწუთის ბაგეთა შენთა, სძალო, თაფლი და სძე ქუეშე ენასა შენსა და
სულნელებაჲ სამოსელთა შენთა, ვითარცა სულნელებაჲ ლიბანისა. |
| 12 |
ბაღი ხარ დახშული, სძალო, დაო ჩემო, ჭა დაგმანული, წყარო
დაბეჭდილი. |
12 |
მტილი მოკრძალულ არს დაჲ ჩემი, სძალი, მტილი დაჴშული და წყაროჲ დაბეჭდული. |
| 13 |
შენი ნარგავები ბროწეულის ბაღია, რჩეული ნაყოფებით -
ქოფერითა და ნარდიონით, |
13 |
მოციქულებანი შენნი - სამოთხე ბროწეულთა ნაყოფისა თანა ხეთა ხილნარისასა, კჳპარი
ნარდიონითურთ. |
| 14 |
ნარდით და ზაფრანით, ლერწმით და კინამოთი, ყოველგვარი
გუნდრუკის ხითურთ, მურრით და ალოეთი, ყოველგვარი რჩეული სურნელებით. |
14 |
ნარდიონი და ქურქუმაჲ, საკუმეველი, ლერწმისა და კინამოჲ, ყოველთა თანა ხეთა
ლიბანისათა, მური და ალოჲ ყოველთა თანა პირველთა ნელსაცხებელთა. |
| 15 |
ბაღების წყარო, ჭა ცხოველი წყლისა და ნაკადულნი,
ლიბანიდან მომდინარენი. |
15 |
წყაროჲ, მტილი და ჯურღმული წყლისა ცხოველისა და მსწრაფლგამომავალისა ლიბანით. |
| 16 |
აღდეგ ჩრდილოდან, ქარო, მოვედ სამხრით, ქარო, მოჰბერე
ბაღსა ჩემსა, დაე, სურნელებით ფშვენდნენ! მოვიდეს თავის ბაღში მეტრფე ჩემი
და იგემოს მისი სანატრელი ხილი! |
16 |
სძალი იტყჳს: აღდეგ, ჩრდილოო, და მოვედ, ბღუარო, მოჰბერე მტილსა ჩემსა და დიოდენ
ნელსაცხებელნი ჩემნი. სძალი ევედრების სიძესა და ეტყჳს: შთაჴედინ ძმისწული ჩემი
მტილსა თჳსსა და ჭამენ ხილნარი ნაყოფთა თჳსთა. |
