| 1 |
თქვეს ერთმანეთში მათ, რომელნიც უმართებულოდ მსჯელობენ: ხანმოკლეა და მწუხარე ჩვენი
ცხოვრება, ვერ გადაურჩება სიკვდილს ადამიანი და ჯოჯოხეთისაგან დამხსნელიც არავინ
ეგულება,
|
1 |
რამეთუ თქუეს გულითა მათითა და განიზრახეს არამართლ და მცირედ მწუხარე არს
ცხოვრება ჩუენი და არა არს კურნება აღსასრულსა კაცისა, არა სადა ვინ იცის,
რომელიმცა მოიქცა ჯოჯოხეთით,
|
| 2 |
რადგან შემთხვევით დავიბადეთ და ამის შემდგომადც ვიქნებით
როგორც არყოფილნი, რადგან სამშვინველი ჩვენს ნესტოებში კვამლია მხოლოდ,
აზრი კი - ჩვენი გულის ფეთქვის ნაპერწკალი. |
2 |
რამეთუ თჳთ ჴელმწიფედ შევიქმნენით, ვითარცა არა ყოფილნი,
რამეთუ კუამლ არს სული ცხჳრთა შინა ჩუენთა, და სიტყუანი ნაბერწყალ ძრვითა
გულისათა, |
| 3 |
როცა ჩაქრება, მტვრად იქცევა ჩვენი სხეული და მსუბუქ
ქროლვასავით სამშვინველიც გაიფანტება. |
3 |
რომელი დაშრტეს და ნაცარ იქმნეს ჴორცნი და სულნი
დაჰჴსნდეს, ვითარცა მეუღლე აერი |
| 4 |
მალე დავიწყებულ იქნება ჩვენი სახელი, არავინ გაიხსენებს
ჩვენს ნამოქმედარს და ჩაივლის ჩვენი ცხოვრება ღრუბლის კვალივით და
განქარდება როგორც ნისლი, მზის სხივებისგან დარბეული და მისი სიმხურვალით
დამძიმებული. |
4 |
და სახელი ჩუენი დაივიწყოს ჟამად-ჟამად და არავინ
მოიჴსენნეს საქმენი ჩუენნი. და წარვალნ ცხორება ჩუენი, ვითარცა კვალი
ღრუბელთა... |
| 5 |
რადგან წარმავალი აჩრდილია ჩვენი ჟამი, არ იქნება
მობრუნება ჩვენი აღსასრულისგან, რადგან ბეჭედდასმულია იგი და არც არავინ
ბრუნდება უკან. |
5 |
|
| 6 |
ამიტომაც არსებული სიკეთით დავტკბეთ და ვიჩქაროთ
შექმნილით სარგებლობა, ისევე როგორც სიჭაბუკით. |
6 |
|
| 7 |
აღვივსოთ ძვირადღირებული ღვინით და ნელსაცხებელით, და
გვერდს ნუ ჩაგვივლის ჩვენ გაზაფხულის ყვავილი. |
7 |
|
| 8 |
დავიდგათ გვირგვინი ვარდის კოკრებისა, ვიდრე დაჭკნებოდეს. |
8 |
|
| 9 |
ნურცერთი ჩვენთაგანი ნუ მოაკლდება სიტკბოებას, ყველგან
დავტოვოთ კვალი ჩვენი სიხარულისა, რადგან ესაა წილი ჩვენი და ხვედრი ჩვენი. |
9 |
|
| 10 |
დავჩაგროთ მართალი ღატაკი, ნურც ქვრივებს შევიწყალებთ და ნურც მოხუცის ხანდაზმული
ჭაღარისა შეგვრცხვება. |
10 |
|
| 11 |
ჩვენი ძალა სამართლიანობის კანონად იქცეს, რადგან უძლური
არაფრის მაქნისია. |
11 |
|
| 12 |
საცდური დავუგოთ მართალს, რადგან ჩვენთვის ტირთია მხოლოდ და ჩვენი საქმეების
წინააღმდგომი, გვაყვედრის ცოდვებს რჯულის წინაშე და ჩვენი აღზრდის ცოდვებში
გვადანაშაულებს. |
12 |
დავაპკოლოთ მართალი იგი, რამეთუ განმაძნელებელ ჩუენდა არს. და წინააუდგების
საქმეთა ჩუენთა და მაყუედრებს ჩუენ ცოდვათა სჯულისათა და მიმომდებს ჩუენ ცოდვათა
სწავლისა ჩუენისათა,
|
| 13 |
აცხადებს, თითქოს ღვთის ცოდნა ჰქონდეს და თავის თავს უფლის ძეს უწოდებს.
|
13 |
აღიარებს, ვითარმედ ცნობა აქუს ღმრთისა და ძედ ღმრთისა თავსა თჳსსა იტყჳს. |
| 14 |
ჩვენი ზრახვების მამხილებლად გვექცა და დასანახადაც კი
მძიმეა ჩვენთვის. |
14 |
მექმნა ჩუენ მამხილებელ ზრახვათა გულისა ჩუენისათა. |
| 15 |
რადგან მისი ცხოვრება არ მიაგავს სხვათა ცხოვრებას და
განსხვავდება ბილიკნიც მისი. |
15 |
მძიმე არს ხილვად ჩუენდაცა, რამეთუ არა მსგავს არს სხუათა ცხოვრება მისი და
ცვალებულ ალაგნი მისნი. |
| 16 |
მატყუარებად ვითვლებით მისთვის და შორს უვლის ჩვენს
გზებს, როგორც უწმინდურობას; ბედნიერებად თვლის მართალთა აღსასრულს და
ტრაბახობს, ჩემი მამააო ღმერთი. |
16 |
საძაგელად შეურაცხიეთ მას და განშორებულ არს გზათაგან ჩუენთა, ვითარცა არაწმიდათა
ჰნატრის აღსასრულსა მართალთასა, განლაღებულ არს და მამად ღმერთსა იტყჳს, |
| 17 |
ვნახოთ, მართალია თუ არა სიტყვები მისი და გამოვცადოთ იგი
მისი აღსასრულისას. |
17 |
ვიხილოთ, უკუეთუ სიტყუანი მისნი არიან ჭეშმარიტ და გამოვცადოთ, რაჲძი იყოს
უკუანაჲსკნელი მისი. |
| 18 |
თუ მართლაც ჭეშმარიტი ძეა ღვთისა, უფალი დაიცავს და
დაიხსნის მას მტრების ხელთაგან. |
18 |
უკუეთუ არს მართალ ძე ღმრთისა, შეეწიენ მას და იჴსენინ იგი ჴელთაგან წინააღმდგომთა
მისთასა. |
| 19 |
გინებითა და ტანჯვით გამოვცადოთ იგი, რათა შევიცნოთ მისი
თავმდაბლობა და უწყინარობა მისი შევამოწმოთ. |
19 |
ვნებითა და ტანჯვითა განვიკითხოთ იგი, რათა ვცნათ სახიერება მისი და გამოვსცადოთ
თავს-დება განბოროტებისა მისისა. |
| 20 |
სამარცხვინო სიკვდილით დავსაჯოთ იგი, რადგან თანახმად
მისი სიტყვებისა, მასზე იზრუნებენ. |
20 |
სიკუდილითა სარცხჳნელითა დავსაჯოთ იგი, რამეთუ იყო მოხედვა მისი სიტყუათაგან მისთა. |
| 21 |
ასე განსაჯეს, მაგრამ შეცდნენ, რადგან დააბრმავა ისინი
მათმავე ბოროტებამ. |
21 |
ესე განიზრახეს და შესცთეს, რამეთუ იგინი დააბრმნა უკეთურებამან. |
| 22 |
რადგან ვერ შეიცნეს ღვთის საიდუმლოებანი, არც სიწმინდის
საზღაურს ელოდნენ და არც უბიწო სულთა გილდო ჩაუგდიათ რამედ. |
22 |
და ვერ ცნეს საიდუმლო ღმრთისა, არცა სასყიდელსა ესვიდეს სიწმიდისასა, არცა
გამოიკითხეს პატივი სულთა უბიწოთა, |
| 23 |
რადგან ღმერთმა ადამიანი უხრწნელად შექმნა და თავისი
მარადიულობის ხატად დაბადა იგი, |
23 |
რამეთუ ღმერთმან დაჰბადა კაცი უხრწნელებისათჳს და ხატი თავისა თჳსობისათჳს შექმნა
იგი. |
| 24 |
მაგრამ ეშმაკის მოშურნეობით სამყაროში სიკვდილი შემოვიდა
და მისი წილხვდომილნი განიცდიან მას. |
24 |
შურითა ეშმაკისათა სიკუდილი სოფელსა შემოჴდა და განცდიან მას. რომელნი-იგი არიან
ნაწილსა მისსა. |
